Σαν σήμερα, στις 21 Φεβρουαρίου 1913 αποδημεί ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της Επτανησιακής Σχολής, ο Στέφανος Μαρτζώκης. Υπήρξε και μεταφραστής του έργου του Σολωμού. Θα γνωρίσουμε ένα πολύ συγκινητικό σονέτο του, αγάπης και πόνου!"Όταν πεθάνω"...
Όταν πεθάνω-ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ
Όταν πεθάνω μη με λησμονήσεις,
κ' έλα κ'εσύ στον τάφο μου μια μέρα
το χώμα μου με πόνο να φιλήσεις
πριν σκορπιστεί κ'εκείνο στον αέρα.
Το στεναγμό μου πλια δε θα γρικήσεις
κι ούτε η ψυχή θα μένει στον αιθέρα,
μόνο το φως που κλειούσα θ' αντικρίσεις
σα φάντασμα να φαίνεται εκεί πέρα.
Χόρτα κι αγκάθια η αγάπη μου θα γένει
κι ούτε η φύση σ' εσέ φωνή θα στείλει,
στον τάφο μου κ' εκείνη νεκρωμένη.
Μόνο θ' ακούς σα βελουδένιο χέρι,
στα μάτια, στα μαλλιά, πάνου στα χείλη,
την πνοή που παράδωσα στ' αγέρι.
Πηγή: Μεγάλη Ανθολογία Ελληνικού Σονέτου,Κάρολου Ε.Μωραΐτη, Αθήνα,1987
