Θα δούμε πέντε καινούργια ποιήματα του Άρη Γεράρδη! Με τον γνώριμο ανατρεπτικό κι αληθινό λόγο του!
ΤΟ ΒΥΣΣΙΝΙ ΠΟΙΗΜΑ
Φορούσε ρόμπα βυσσινί
με νούφαρα και πέρλες,
πράσινα νερά στο ρέλι
και άγρια λύπη.
Έτσι κατέληξα
στο σκοτεινό βυθό της.
Τα μεσημέρια γυρίζω
με ψάρια και πουλιά
της τραγουδάω μπάλους
και συρτούς αλλ’ αυτή
μασάει τον αέρα μου,
προσμένοντας το κουδούνι
να βγει να τραγουδήσει.
ΑΦΩΝΙΑ
Ψήλωσαν τα χόρτα
γύρω απ’ το ποτάμι
της κρεβατοκάμαρας.
Αγκάθια, λυγαριές και
καλάμια, φράζουν
την είσοδο πια.
Αλλά έτσι μπορεί
να μας αρέσουν πιο πολύ
τα ειδυλλιακά σκοτάδια
στο βάλτο.
Αφωνία στην κουζίνα
τα βατραχάκια, πάλι.
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΔΥΟ
Άνευ όρων και ορίων η παράσταση απόψε.
Έφερες το τσιγάρο στα χείλη σου
κι έφτυνες λέξεις σε κυματοειδή μορφή
πιστεύοντας έτσι θα καλύψεις τα ίχνη σου.
Με τόσες και τόσες ρεκλάμες έχεις ρέψει.
Η αλήθεια δε θέλει παραστάσεις.
Ούτε θέατρο αβεβαιότητας. Κανείς
δεν παίρνει τη ρεβάνς για το τίποτα
που του αναλογεί, όταν ξεφεύγει.
Τα φώτα της πόλης θα σβήσουν
κάποια ώρα που δεν το περιμένεις
και θα χαλάσουν όλα τα σχέδιά σου.
Αδειάζουν και τα θέατρα με τέτοια έργα.
ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΞΕΧΑΣΤΗΚΑΝ
Μια μαύρη εποχή, έπεφτε η πίκρα
όπως το χιόνι στις αυλές μας
και σκέπαζε τις φωλιές των ψαριών.
Τα Χριστούγεννα περνούσε ο δήμος
με τα κάρα του και μάζευε σάπια φύλλα
ανθρώπους κι ελπίδες.
Χρόνια μετά, όταν όλα ξεχάστηκαν
και οι νεκροί δεν επέμεναν, να επιστρέψουν
το φως αποκαταστάθηκε στις κολώνες
και επανήλθαν τα χελιδόνια
με φρέσκια, λάμπουσα μνήμη.
Μόνο τις γειτονιές δε θυμούνται καλά
και κάνουν φωλιές όπου βρουν.
ΧΡΩΜΑ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
Δεν έχω τίποτα με το μπεζ χρώμα.
Μια χαρά απαλό χρωματισμό υπονοεί.
Αν έλειπε κι εκείνο το ηχηρό ζ, ζ, ζ…
στο τέλος (σαν αεροπλάνο που πέφτει,
ηχεί στ’ αυτιά) θα ήταν υπέροχο.
Αλλά τα υπέροχα, μας τελειώσανε.
Συνήθως παίρνουμε ό,τι έχουμε.
Και την ομελέτα μας, την τρώμε
με αυγά στρουθοκαμήλου. Μετά,
έρχονται στο νου μας οι χαλκομανίες
και τα εξ Ανατολής βαμμένα μπεζ πρωινά,
και μιλάμε για όπιο και ομίχλες,
σαν να ζούσαμε σ’ απαγορευμένες πόλεις
που διαφεντεύουν ευνούχοι, όπως εδώ,
λίγο παραπέρα από το Ζάππειο.
Βιογραφικό σημείωμα
Άρης Γεράρδης. Γεννήθηκα στο Αγρίνιο και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σπούδασα στην Ανωτέρα Σχολή Φωτογραφίας του Βερολίνου και εργάστηκα ως τεχνικός φωτογραφίας στην ίδια πόλη. Επιστρέφοντας στην Αθήνα μεταξύ άλλων βιοποριστικών εργασιών, έγραψα παραμύθια και χιουμοριστικά κείμενα, κατ’ αρχάς για το κρατικό ραδιόφωνο και μετέπειτα για το ελεύθερο. Έγραψα στίχους και ποιήματα και μετέφρασα ποιήματα του Γιάννη Κοντού στα γερμανικά. Ποιήματά μου και στίχοι τραγουδιών μου, διακρίθηκαν σε διάφορους διαγωνισμούς. Έργα μου, έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά. Έχω εκδώσει τέσσερις προσωπικές ποιητικές συλλογές.
