Θα δούμε ένα ποίημα για τον τελευταίο μήνα του χειμώνα που έκανε τα πρώτα βήματά του για φέτος... "Ἕνας Φεβρουάριος πού ἅγιο δέν τόν λές" του Άρη Γεράρδη!
Ἕνας Φεβρουάριος πού ἅγιο δέν τόν λές-ΑΡΗΣ ΓΕΡΑΡΔΗΣ
Οἱ ἀμυγδαλιές ὡς εἴθισται θ' ἀνθίσουν τόν Φεβρουάριο.
Τά τρένα θά σφυρίξουν βιαστικά ὅπως πάντα,
κι ἐσύ θ' ἀναρωτιέσαι ἄν ἐκεῖνος,
ἀγαπάει κάτι ἄλλο πέρα ἀπ' τόν ἑαυτό του.
Ἡ βροχή θά μείνει ἴδια ἀλλά θά πέφτει σέ κήπους
μακριά ἀπό τόν δικό σου καί θά μουσκεύει
σέλες μοτοποδηλάτων ὅπως καί τίς ἰδέες περί
ἰσότητας τῶν φύλων, στόν δρόμο πού ζεῖς.
Θά ξεφυλλίζεις ἡμερολόγια γιά νά διαπιστώσεις
πόσο λείπει κι ὄχι πόσο σοῦ λείπει ὁ φυγάς καί,
θ' ἀνοίγεις τή μουσική στή διαπασῶν, νά χυθεῖ
ἐλεύθερη σάν μαύρη νύχτα. Ὁ χρόνος θά μοιάζει
πάντα στόν ὕπουλο σκύλο πού 'χει τήν οὐρά στά
σκέλια κι εἶναι ἕτοιμος νά δαγκώσει κάποιον
διερχόμενο κι ὁ διερχόμενος θά εἴσαι ἐσύ πού
χρόνια ἀγνοεῖς ὅτι εἶσαι τό θῦμα.
Τά κυριακάτικα ἀπογεύματα δέ θ' ἀλλάξουν ποτέ.
Μόνο οἱ λάβροι ἐραστές θά φιλοσοφοῦν
διακριτικά στά φουαγιέ μά οἱ ἀσεβεῖς νεαροί,
πού θά 'ρθούν φωνασκῶντας μέ παντιέρες,
θά τούς σπρώξουν μιά μέρα στό ποτάμι…
