"Ο θεριστής της Άνοιξης"-ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΙΚΜΠΑΣΑΝΗΣ
γράφει η Αγγελική Καραπάνου
Η άνοιξη στο υποσυνείδητο όλων μας συνδέεται με την έκρηξη της ζωής, τη γιορτή της φύσης, την ανθοφορία, τον έρωτα. Με άλλα λόγια ταυτίζεται με τα φωτεινά χρώματα του βίου. Υπάρχουν όμως στιγμές της ιστορίας που η άνοιξη νοσεί, ξεθωριάζει η ύπαρξή της. Τα άτομα δεν μπορούν να κινηθούν ελεύθερα, τα μάτια τους δεν γεμίζουν με τις ομορφιές της φύσης, οι μυρωδιές της δεν έρχονται να συνεπάρουν τις αισθήσεις τους. Οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται ν’ αγκαλιάσουν τους διπλανούς τους, δε δύνανται να γευτούν τη φιλία, τον έρωτα…
Σε μια τέτοια κατάσταση βρίσκεται ο πλανήτης εδώ κι ενάμιση περίπου χρόνο και δεν είναι η πρώτη φορά. Αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα που γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα, περιγράφει πολύ εύγλωττα ο λογοτέχνης-μελετητής Χρήστος Ντικμπασάνης στο καινούργιο του πόνημα "Ο θεριστής της Άνοιξης", που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2021 από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν.
Στην εισαγωγή του βιβλίου ο δημιουργός κάνει μια διεξοδική ιστορική αναδρομή στις πανδημίες που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα τα τελευταία εκατό χρόνια και τη συνεπακόλουθη επίδρασή τους στις ζωές των ανθρώπων.
Συγκρίνοντας τις προγενέστερες πανδημίες με τη σημερινή ο συγγραφέας τονίζει πως το αποτύπωμα της τωρινής είναι πολλαπλάσιο και λόγω της τεράστιας εισβολής των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην καθημερινότητά μας….Το θέαμα κυριαρχεί. Και ένα γεγονός δεν είναι «ιστορικό», δεν «αλλάζει τον κόσμο» και δεν διαχωρίζει το πριν από το μετά παρά μόνον στο βαθμό που θα το αποφασίσουν τα ΜΜΕ.
Ο συγγραφέας προχωρεί σε ένα συναρπαστικό οδοιπορικό στο θέμα της πανδημίας στη λογοτεχνία ανά τους αιώνες. Ξεκινά από το Δεκαήμερο του Βοκάκιου που γράφτηκε στη Φλωρεντία στα 1350-53 και φθάνει ως τις μέρες μας.
Ο γράφων στη συνέχεια στην ενότητα «Πανδημία και ανθρώπινα δικαιώματα» ζωγραφίζει μοναδικά τη διαχείριση της κρίσης του φονικού ιού Covid από όλες τις κυβερνήσεις παγκοσμίως και προβληματίζεται για την καταπάτηση των ουσιαστικών ελευθεριών. Καταλήγει: Το ανθρώπινο είδος, όπως όλα δείχνουν, θα καταφέρει να ξεπεράσει και αυτή την ιογενή απειλή, αλλά με πολύ υψηλό κόστος, όχι τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο κυρίως σε δημοκρατικές αξίες και σε δικαιώματα, σε ό,τι δηλαδή συνιστά την ουσία της ζωής.
Μετά την εισαγωγή ερχόμαστε σ’ επαφή με το ποιητικό μέρος της εργασίας «Ο θεριστής της άνοιξης».
Βυθιζόμαστε στην εποχή του κορωνοϊού …Τα πέπλα της μοναξιάς καλύπτουν την πόλη. Σκεφτικός και μόνος στην παντέρημη πόλη~ Μετράω με βήματα αργά και βαριά το απέραντο της σιωπής~ Τα μάτια μου δεν σκαλώνουν σε ανθρώπινη φιγούρα…
Βγαίνουμε έξω από το σπίτι μας τηρώντας ένα σύστημα σκληρών κανόνων …Θα βγω γιατί έχω δουλειά~ Θα πάρω μαζί μου και τον σκύλο για μια βόλτα…
Η εξουσία τρίβει τα χέρια της που μας παρόπλισε… Οι ιοί είπαν πως είναι υπηρέτες της εξουσίας~ Της κάνουν την ύψιστη χάρη να μας κρατούν εγκλωβισμένους.
Ό,τι θεωρούσαμε δεδομένο ,τώρα μας λείπει απελπιστικά. Ποτέ δεν είδα καθαρά τις προσφορές σου ~Συναθροίσεις, συναυλίες, ατελείωτες βόλτες~ στην ασφυκτική συνάφεια ~των λαϊκών αγορών~ και των πολυπληθών παραλιών…
Ο θάνατος καραδοκεί… Τα λουλούδια στον κήπο μαραίνονται ξεχασμένα ~Ποιος είναι εκείνος ο μελλοθάνατος που κουβαλούν;
Να μπορούσα να προσφέρω σανίδα σωτηρίας στους νοσούντες… Τα μαγικά μου ξόρκια να μουρμούριζα που θα σκορπούσαν καταιγίδες μέσα στα στήθη των μολυσμένων προσφέροντάς τους δύναμη πνοής…
Λες κι ήρθε μια καταιγίδα που σάρωσε το χθες. Τώρα οι μνήμες πληγώνουν… Όποιος ακούει τον ήχο της καταιγίδας ανακαλεί ~ τις όμορφες ώρες που έπαιζε σαν παιδί στο δρόμο ~ με τα λουλούδια των αναμνήσεων ~ και με τα βιαστικά ανοιγμένα ρόδα…
Ο έρωτας, ένας ξεχασμένος παράδεισος… Πού είναι η ευωδιά σου, έρωτά μου; Χωρίς αυτήν καίγομαι σε ανίερη πυρά…
Διάβασα ένα βιβλίο πολύ σημαντικό. Μια πολύ προσεγμένη μελέτη και μια ποιητική συλλογή που γράφτηκε με δάκρυα ψυχής. Εύχομαι να βρει το δρόμο που του αξίζει, να είναι ΠΟΛΥΤΑΞΙΔΟ και ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ! Θα μοιραστώ μαζί σας ένα θαυμάσιο ποίημα!
Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
Ιέ εσύ, Ιέ θεϊκέ και δαιμονικέ δεν πιστεύω
ότι ο πλανήτης μας και ο χρόνος είναι σημεία
κοινού κύκλου
Θνησιγενείς οι συλλογισμοί μου κοντόφθαλμοι
ο νους και η λογική μου
Ιέ που θέλεις την ανάσα μας πεθαμένη
δεν πιστεύω πως κυλάς διψασμένος απ΄ τη
μύτη, τα μάτια, το στόμα μας
Αναζητάς μέσα μας την ύστατη ρανίδα ζωής
σαν ερπετό της φρίκης
επάνω στο γλαυκοπράσινο βράχο του
Σύμπαντος
Οι σοφοί μας έλεγαν να διώξουμε τα δαιμόνια
από μέσα μας
Να κρατήσουμε τις στιγμές της ευθύνης και της
ανθρωπιάς μας
Μα τους αγνοήσαμε πανηγυρικά
Να τώρα που οι θεράποντες της γης οι δυνατοί
και θαρραλέοι
μας απαγορεύουν ρητά τις αγκαλιές και τα φιλιά
τις χειραψίες και τις αντιφωνήσεις!
Ατελείωτη θεωρούν τη βλακεία
να ταξιδεύουμε μαζί
να νοιώθουμε πληρότητα ο ένας χωμένος στην
αγκαλιά του άλλου
να βαδίζουμε κολλητά ο ένας με τον άλλο
στης θάλασσας την άκρη
Ίσως γιατί ποτέ δεν ήμασταν ειλικρινείς
Ίσως γιατί ποτέ δεν αγαπήσαμε πραγματικά
Ίσως γιατί ποτέ δε νοιώσαμε συνένοχοι
Τώρα εγκλωβισμένοι στα σπίτια μας
παρακολουθούμε τα καραβάνια των νεκρών
που χάνονται στον ορίζοντα
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Χρήστος Ντικμπασάνης είναι καθηγητής, ποιητής, συγγραφέας και μελετητής των θρησκειών. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1961, όπου και τελείωσε τη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος (MTh) στη Θρησκειολογία και υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Δυτικής Μακεδονίας. Από το 1989, χρονιά που εργάστηκε σε ραδιοφωνικό σταθμό της συμπρωτεύουσας, αρθρογραφεί τακτικά στον ειδικό, κυρίως, τύπο και έχει διατελέσει υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Θεσσαλονίκης (ΤΕΔΚΝΘ). Έχει συνεργαστεί με τα περιοδικά: Γεύση, Επιστήμη & Τεχνολογία, Βιβλίο & Media, Information, Τουριστική Αγορά, Γαιόραμα, Εδώ Ελλάδα (περιοδικό για την ομογένεια, όπου διετέλεσε και αρχισυντάκτης), Τρίτο Μάτι, Ανιχνεύσεις, Άβατον, Strange, Μυστική Ελλάδα, Ζενίθ κ.ά. Γράφει ποίηση, δοκίμια, μελέτες και διηγήματα. Ποιήματα και δοκίμιά του έχουν παρουσιαστεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά, ενώ πολλά ποιήματά του έχουν δραματοποιηθεί από τους θεατρικούς θιάσους «ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ ΕΞ ΑΜΑΞΗΣ» και «ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ», οι οποίοι είναι μέλη της Ένωσης Ερασιτεχνικών Θεατρικών Σχημάτων Μακεδονίας-Θράκης. Επίσης, ο Χρήστος Ντικμπασάνης έχει συμπεριληφθεί στη ΜΕΓΑΛΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ των εκδόσεων ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ, καθώς και στο «WHO’S WHO» των δημοσιογράφων. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές και βιβλία: Ο Υπομνήμων (ποιήματα) 1984, Απόδραση στην Πολιτεία του Ανθρώπου (μελέτη), 1986, Θρύψαλα Από Πράσινο Γαλαξία (ποιήματα), 1991, Συναυλία στην Άκρη της Νύχτας (ποιήματα), 1994, Οφιολατρεία-Η Λατρεία του Μεγάλου Φιδιού (δοκίμιο), 2002, Η Αναρρίχηση του Τείχους (ποιήματα), 2002, Ηθοκυβερνητική: Ο Δρόμος προς τον Μετάνθρωπο (δοκίμιο), 2003, Απόκρυφος Αδάμ: Ο Άνθρωπος των Γνωστικών Κειμένων στο Πέρασμα των Χρόνων, (δοκίμιο), 2003, Τέρατα και Δράκοι (δοκίμιο),2011, Η Αποστροφή και το Προσκύνημα - Τα Ποιήματα του Χάους (ποιήματα), 2011, Ζώα-θεοί,Ζώα Ιερά (δοκίμιο), 2012, Νόγκα - Το Ξύπνημα του Εφιάλτη, (μυθιστόρημα), 2017, Φυγή στο Ανέφικτο - Τα Ποιήματα του Χάους (ποιήματα), 2020, Ο Θεριστής της Άνοιξης (ποιήματα) , 2020. Έχει συμμετάσχει με κείμενά του στα συλλογικά έργα: Ιστορία του Μέλλοντος, Ο Μαγικός Κόσμος των Ονείρων, Τα Μυστήρια του Χρόνου, Παράδεισος και Κόλαση, Μυστικά της Διατροφής, Ο Άγνωστος Μέγας Αλέξανδρος, Μυστική Τεχνολογία κ.ά. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΕΛ) με έδρα την Αθήνα και της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (Ε.Λ.ΘΕ.). Η ζωή και το έργο του εμπνέονται πάντα από τη μεγάλη αγάπη του προς τον άνθρωπο, τη φύση, την ανθρωπολογία, τη μυθολογία και ιδιαίτερα την έρευνα της ιστορίας των θρησκειών και των άλλων κλάδων της θρησκειολογίας. Επιπλέον έχει τιμηθεί με σημαντικά πανελλήνια και παγκόσμια βραβεία. Το έτος 2003 τιμήθηκε με το βραβείο του Συνδέσμου Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας για την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα, τον Α΄ έπαινο στον 3ο Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης, που διεξήχθη στο Μόναχο, και τον Α΄ έπαινο στον Η΄ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «ΚΟΥΡΟΣ ΕΥΡΩΠΟΥ», που διεξήχθη στο Κιλκίς από την ΜΚΕ «ΤΕΧΝΗ» και το Υπουργείο Πολιτισμού. Το 2021 βραβεύτηκε με το 2ο Βραβείο στο Φεστιβάλ Ποίησης Θεσσαλονίκης, το οποίο διοργανώνεται κάθε χρόνο από τον εκδοτικό οίκο «ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ» και τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση για τον πολιτισμό «ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ». Επίσης βραβεύτηκε για την ποίησή του στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης που διοργανώνει κάθε χρόνο η INTERNATIONAL ART SOCIETY & ACADEMY. Επιπλέον έχει τιμηθεί με σημαντικά πανελλήνια και παγκόσμια βραβεία και έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε διάφορα Συνέδρια Πανελλήνια και Διεθνή, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και Διεθνή Λογοτεχνικά Συνέδρια που διεξήχθησαν επί σειρά ετών στην Αρχαία Ολυμπία.
Βρείτε το βιβλίο του Χρήστου Ντικμπασάνη "Ο θεριστής της Άνοιξης" στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.politeianet.gr
