Θα δούμε ένα μονόπρακτο του λογοτέχνη Μάνου Μαυρομουστακάκη. "Ιστορίες σιωπής" ή η ερημιά του σύγχρονου ανθρώπου...
«Ιστορίες σιωπής» -ΜΑΝΟΣ ΜΑΥΡΟΜΟΥΣΤΑΚΑΚΗΣ
Δ ι ά λ ο γ ο ς 1
--Ήρθατε;
--Ήρθα
--Σας περίμενα καιρό πολύ
--Δε σας απογοήτευσα όμως
--Μου αρκεί που ήρθατε
--Σας ευχαριστώ που περιμένατε, που πιστεύατε πως θα έρθω
Δ ι ά λ ο γ ο ς 2
--Φεύγετε;
--Με περιμένουν
--Η στάση σας μικρή
--Δεν μετράμε με τον ίδιο τρόπο
--Θα σας περιμένω πάλι
--Δε με χρειάζεστε πια
Δ ι ά λ ο γ ο ς 3
--Περιμένετε, έρχομαι
--
--Δεν ήρθατε!
--
--Δεν είστε ο ίδιος
--
--Φύγετε. Δε σας γνωρίζω.
Δ ι ά λ ο γ ο ς 4
--Τι σιωπή κι ετούτη. Βουβάθηκε το Σύμπαν.
Οι άνθρωποι βουβάθηκαν, και το κουδούνι
έπαψε να κτυπά. Ξέχασα τον ήχο του.
--Με ακούτε;
--Ούτε ένα σκίρτημα του ανέμου, ένα ξεροβόρι
να κτυπήσει το παραθυρόφυλλο
--Ανοίχτε!
--Πάει καιρός που με επισκέφτηκε ο τελευταίος άνθρωπος
--Εγώ είμαι. Με ακούτε;
--Φοβάμαι σε λίγο δε θα θυμούμαι να μιλώ
--Ανοίξτε επιτέλους. Ξέρω πως είστε μέσα
--Είναι κι αυτή η σταγόνα στο ταβάνι που δε λέει να πέσει...
Λες και βάλθηκε να με τρελάνει. Ένα τακ θα το έκανε... δε μπορεί...
--Φεύγω. Δε θα σας ενοχλήσω ποτέ ξανά.
--Όλοι φεύγουν.... και όταν τους άνοιγα, μιλούσαν φεύγοντας.
Η φωνή τους έσβηνε μαζί με την εικόνα τους... Δραπέτες ήτανε (παύση).
Δε σας ανοίγω ξένε. Η σιωπή σας θα με απογοητεύσει λιγότερο από εσάς.
