Σαν σήμερα, το 2003, η αποδημία του θεατρικού συγγραφέα και ποιητή Χρήστου Πύρπασου. Το ποίημά του "Ο θεατρίνος που πέθανε για την πατρίδα", από τα πιο γλυκά και συγκινητικά του...
Ο φτωχός ο θεατρίνος, που για την γλυκειά Πατρίδα
ωσάν Έλληνας κι εκείνος έπεσεν ηρωικός
που το αίμα του είχε δώσει μέχρι τη στερνή ρανίδα
ήταν του ελαφρού θεάτρου ένας τύπος κωμικός.
Κι όταν τύχαινε να παίξει, ρόλον Έλληνα στρατιώτη
πόσο τ΄άρεσε στ΄αλήθεια η ατάκα στο χακί…
Με καμάρι, λες κι ερχόταν από ην γραμμή την πρώτη
στη σκηνή στριφογυρνούσε — λεβεντιά ελληνική.
Κι όταν ζήτησε η Πατρίδα, το όπλο κι αυτός να πάρει
με χαμόγελο στα χείλη κι μ΄ελπίδα στην καρδιά
πρώτος έτρεξε στη μάχη βιαστικός, σαν παλληκάρι
απ΄τις δάφνες με λαχτάρα για να δρέψει τα κλαδιά…
Κι ω χαρά! Τον είχαν κάνει τώρα αληθινό στρατιώτη
με μπαλάσκα, με τουφέκι -τέλειος πολεμιστής-
κι ω ανδρεία πολεμούσεν από την γραμμή την πρώτη
του θεάτρου κι ήταν τώρα τέλειος πρωταγωνιστής!…
Μα κι αυτό τον ρόλο πάλι τον απέτυχε στ΄αλήθεια
όπως πριν είχε αποτύχει τόσους άλλους στη σκηνή…
Πρώτος μπήκε στη Χειμάρρα κι ένοιωσε χαρά στα στήθεια
στην Κλεισούρα ένοιωσε πάλι σ΄ άλλη Νίκη ηδονή…
Έπεσε για την Πατρίδα ο φτωχός ο θεατρίνος
έξω από το Τεπελένι! (άξιος πολεμιστής)
πέθανε ανδρικά στη μάχη, ωσάν Έλληνας κι εκείνος
του θεάτρου του που ήταν πια ο πρωταγωνιστής.
Στο φινάλε της ζωής του, όπως πέφτει πια η αυλαία
στο φινάλε αυτό το ωραίο, που έχουν λίγοι, οι διαλεχτοί
το φτωχό το θεατρίνο για φορά του τελευταία
που ήταν πάλι άδεια η σκηνή, ως κρατεί το πολυβόλο, λες και τον χειροκροτεί!…
Πηγές: https://medium.com
& https://el.wikipedia.org
