Σαν σήμερα,στις 7 Σεπτεμβρίου 1891, δολοφονείται ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Δημήτριος Κόκκος σε ηλικία τριανταέξι ετών. Θα γνωρίσουμε ένα ποίημά του για τον πόνο του πατέρα που ξενιτεύεται."Το παιδί μου"!
Το παιδί μου-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΚΚΟΣ
ΕΝΑ παιδάκι το'χω, ένα μόνο…
ήλιου ακτίνα, χαραυγής ματιά!
αχ, και τ’ αφήνω, με θανάτου πόνο,
για να βρεθώ στη μαύρη ξενιτιά…
Η δόλια μου καρδιά στο στήθος τρέμει,
καρδιά, οπού χωρίζει από το παιδί —
σα φύλλο που το δέρνουν οι ανέμοι
και λες, στη γη θα πέσει απ’ το κλαδί…
Είναι πικρά, παιδάκι μου, τα ξένα,
κι ο χωρισμός είναι πικρός πολύ…
μα η ξένη γη, χωρίς εσένα,
διπλή πικράδα στ’ όνομά της κλει…
Γαλάζιε ουρανέ μου, γη χρυσή,
που της καρδιάς μου νιώθετε τον κτύπο…
γενού πατέρας στο παιδί μου, εσύ,
και συ μητέρα, όσες μέρες λείπω…
Κι όσα παιδάκια, του μπεμπέ μου φίλοι,
που σαν πουλάκια παίζουν κι αγαπούν,
τα ροδινά μπροστά του ανοίγουν χείλη,
{{κσγ|μπαμπ}]α, μπαμπά ποτέ τους να μην πουν!
Γιατ’ αν φανεί ένα δάκρυ του στο μάτι,
γιατ’ αν κοπεί στο στόμα του η μιλιά…
Παιδί μου, έχε ’γεια, και σε κομμάτι
θα σ’ έχω στη θερμή μου αγκαλιά!…
(Από του ατμοπλοίου αποπλέοντος
εκ Πειραιώς 18 Μαρτίου 1890)
Πηγή: Βικιθήκη
