Σήμερα, στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον ποιητή Ιωάννη Ανυφαντή. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε, ζει κι εργάζεται στη Λευκάδα. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Δημοσιογραφία. Γράφει ποίηση από την εφηβεία του. Έχει δημοσιεύσει δύο ποιητικές συλλογές και είναι υπό έκδοση η τρίτη ποιητική του δουλειά. Η ποίησή του είναι υπαρξιακή, στοχαστική, φιλοσοφική. Ο λόγος του είναι φρέσκος, πολύχρωμος, με πρωτότυπα σχήματα, ζωηρές εικόνες, βαθιά νοήματα κι ισχυρά συναισθήματα. Τη γραφίδα του απασχολούν οι σκηνές του καθημερινού βίου και τα χνάρια τους, η ουσιαστική συνομιλία με τον εαυτό μας, τα εσωτερικά ερωτήματα, η αναμέτρηση με τις αλήθειες της ζωής. Θα ταξιδέψουμε με έξι διαλεχτά ποιήματά του!
Το βράδυ
Χθες στο Λυκαβηττό απέναντί μου μια παρέα παιδιών
σφάζονταν με τις αιχμές της νιότης.
Δεν αναζητούσαν δύναμη παρά τρυφερότητα,
μπρος στο βαθύ λακκάκι των ξύλινων περιπατητών.
Κάποια στιγμή ένα από τα παιδιά
έγειρε να κοιτάξει τον βραδινό ουρανό!
Τι να αναζητούσε άραγε, το άπειρο ή το κενό;
Έγειρα κι εγώ για πολύ λίγο
αναζητώντας το φεγγάρι.
Μα δεν άντεξα!
Πόσο δυσβάστακτη η ζωή
κάτω από έναν τέτοιο ουρανό.
Ακόμη και οι πέτρες φαντάζουν χρυσές.
Μικροί ναοί μιας άγιας συμμετρίας.
Κοίταξα πάλι απέναντί μου
μα το παγκάκι ήταν άδειο.
Αέρινα χέρια τράβηξαν τα παιδιά πιο πάνω…
Όσο για μένα, κατηφόρισα
κοιτώντας για μια τελευταία φορά τις πέτρες
και κλείνοντας σε αυτές τον συλλογισμό μου.
Θραύσματα
Ζούμε μικρές στιγμές μέσα σε μεγάλες μέρες.
Μας αγχώνει ότι μας παρεκκλίνει από το καθημερινό,
από αυτό που ορίσαμε ως «κανονικότητα».
Γεμίσαμε την μοναξιά με ονόματα
και μισοτελειωμένες συζητήσεις.
Πόσο ενοχλητικός αυτός ο άνεμος που φυσά
με μια ένταση που δεν γνωρίζεις
από που ξεκίνησε
ή που θα καταλήξει
ανασύροντας τα θραύσματα
της τελευταίας σου εικόνας.
Μικραίνουν οι μέρες
Οι εποχές είναι μια χούφτα
γεμάτη άμμο
που αργοχύνεται
ανάμεσα από τα δάχτυλα.
Σιγά, σιγά μικραίνουν οι μέρες.
Ήρθε και πάλι το φθινόπωρο.
Μεταξύ μικρών ή μεγάλων παρενθέσεων
χάνονται οι λέξεις,
χάνονται οι άνθρωποι.
Πορφυρό
Το εύρος των λέξεων
είναι πάντα δυσανάλογο
από το εύρος των πράξεων
Και αυτά τα μάτια…
μια βροχή περιμένουν για να κρυφτούν
άλλοτε σε άδεια απογεύματα
άλλοτε σε γεμάτα τασάκια
περιμένοντας κείνη την άνοιξη των περαστικών.
Με το αστέρι στην μιλιά
και με πνοές ολάκερης άνοιξης
Τα σώματα σβήνουν
μες την κενότητα των ωρών.
Και η ζωή, εκείνο το φύλλο
που αφήνεται στο μέγα κατήφορο
κείνου του πρώτου αρχιπελάγους.
Σαστισμένη ματιά,
πρόωρη και εφήμερη
αναζητώντας χρώμα δανεικό.
Κρυφή ασέλγεια•
πριν αίφνης στραφεί στα πορφυρά
κείνων των λιωμένων αποχρώσεων.
Κάποτε λες θα ʼρθουν
πλούσιες ολότητες, απλώνοντας γύρω
απαλά προσοδοφόρα φύλλα
αδήλωτων κληρονομιών.
Γονατιστών!
Μπρος της ψυχής το Θέρος.
Γιʼ αυτό νέε μου,
μην ταράζεις σύγκορμη την λέξη.
Ας τη να βγει
και μακριά σʼ ένα άλλο σώμα
νʼ αθροίσει.
Παραπομπές
Η ζωή είναι χιλιάδες κομμάτια, χιλιάδες παραπομπές
σκόρπιες από εδώ και από εκεί.
Ένα χαμόγελο, δυο λέξεις, μια ολάκερη φιλολογία.
Το λευκό σου πουκάμισο στο πάτωμα
το άρωμά σου στα σεντόνια.
Παραπομπές δε γνωρίζει η ψυχή
ούτε δεύτερη ζωή.
Διψάς για εκείνο που σε λύγισε
μπρός στην συντήρηση
μιας επιλεκτικής ανανέωσης.
Τότε ήταν που χαμογέλασες πικρά
και είπες "δεν πειράζει" αυτό που τόσο πειράζει.
Μα δεν ήσουν εσύ αυτό που φοβόμουν, εγώ ήμουν.
Πέρασαν από τότε πολλά καλοκαίρια για να καταλάβω
πως ελευθερία είναι η ικανότητα
να διαλέγεις εσύ τη φυλακή σου.
Αύγουστος (Το όνειρο)
Την αλήθεια δεν υπομένει ο έρωτας.
Χρυσό κλουβί του ονείρου το κλειδί
στο προσκεφάλι σου καλά κρυμμένο.
Μα η παλίρροια των χειλιών
δεν γνωρίζει παράδεισο,
παρά μια χαραμάδα θάλασσας
και μόνο.
Με τα παραμιλητά του Αυγούστου
και τη σελήνη πάντα εκεί.
Τόσο φως
άλλο τόσο το ανείπωτο.
Πάρε με αγκαλιά
και άσε τις σιωπές να ευδοκιμήσουν.
Ο πόνος ανθίζει όταν μοιράζεται
σιγανά, χαράζοντας
λησμονημένα ανατριχιάσματα
μέσα από όρκους ασυνάρτητους
ενός παντοτινού Αυγούστου.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Ιωάννης Ανυφαντής γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1981. Έχει κάνει σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων και στη δημοσιογραφία. Με την ποίηση ασχολείται από τα εφηβικά του χρόνια. Η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "γυάλινες εικόνες" εκδόθηκε το 2010 (εκδόσεις Κονιδάρη), ακολούθησε η ποιητική συλλογή “ληθογράφος” το 2017 (εκδόσεις Μελάνι). Η τρίτη ποιητική συλλογή με τίτλο “εγχειρίδιο όρασης” είναι υπό έκδοση. Ζει και εργάζεται στη Λευκάδα.
