Σήμερα έχω προσκαλέσει στη στήλη "Στα βαθιά" την ποιήτρια Ερμοφίλη Τσότσου. Η καλεσμένη μου έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές κι ένα παιδικό βιβλίο. Ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται σε ανθολογίες. Έχει βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Η ποίησή της είναι αφηγηματική, εξομολογητική, στοχαστική. Ο λόγος της είναι περίτεχνος, με παραστατικές εικόνες, μεθυστικές αλληγορίες κι ισχυρή ευαισθησία. Ο ρυθμός του είναι ασθματικός, γεγονός που αυξάνει τη συναισθηματική φόρτιση. Ενίοτε μια πινελιά γλυκόπικρου χιούμορ χρωματίζει ιδιαίτερα τα νοήματα. Την απασχολούν οι οικείες σχέσεις, ο έρωτας, οι επιθυμίες, οι ματαιώσεις. Θα ταξιδέψουμε με δέκα πανέμορφα ποιήματά της!
Ποιητές της Κυριακής
Η ποίηση δυνητικά απλή γραφή
ιερή
σαν το αμάρτημα της μητρός
εθεάθη γυμνή
να γυρνά από τα αμπελοτόπια της οργής
κλωνάρια
δενδρύλλια
ενεργητική
παθητική
ανάρμοστη συμπεριφορά
αντανακλάται απέναντι στους
βάναυσους φονευτές της
αμίλητη
περιμένει τον εισβολέα εαυτό της
σκεπτική επικροτεί
(θρέφει τη ραχοκοκαλιά της)
διανθίζεται παντού.
Παχιές οι ανάσες της ρέουν απροστάτευτες
στου Αχελώου το πρόσταγμα.
Κοιτιέται, περιμένει
διαπερνά τα χείλη των συνομιλητών
της μοίρας τα καμώματα να θρέψει.
Το Περίγραμμα
Έφτιαξα το περίγραμμά μου
γραμμή λεπτή, κραγιόν χοντρό.
Μα πώς γίνεται αυτό;
Μόνο οι γυναίκες να το φοράνε
μόνο οι γυναίκες να το αντέχουν.
Ο φίλος μου
-πρώην δόκιμος ήθελε δεν ήθελε-
το έκρυβε.
Σκεπτικός, συνεσταλμένος
η ύπαρξή του γενναιόδωρη,
η θύμησή του δυνατή.
Μα τόσο γενναιόδωρος
από πού προήλθε αυτή η προτομή;
Η προτομή θύμηση, η προτομή σιωπή
η προτομή θάνατος.
Γιατί δεν το αντέχω;
Γιατί δεν το σηκώνω;
Να του το υπενθυμίσω άραγε;
Τελικά σκέφτηκα να του το συγχωρήσω
Η Μέρα της Έκδοσης
Οι εκδοτικοί οίκοι είναι σαν τις μηχανές
(γκαζόν)
αν δουν ότι κουράζεσαι
σε κουρεύουν.
Πόσοι από εσάς κυριεύσατε τους
πάγκους;
Μετά το δειλινό λωτούς κρατούσατε
δειπνήσατε στα πόδια των αυθαίρετων κυριών.
Κατά προτίμηση σειράς:
Κυρία ένας
Κυρία Δύο
…
Κυρία είκοσι τρεις, περάσαν τα
σκαλιά της πρόζας.
Ερωτηθείς, η αμέσως επόμενη:
Πόσα κιλά χνούδι και πώς θέλετε
να το υφαίνουμε;
Ταξίδι Δίχως Κίνηση
Ο έρωτας πάντα έλκεται από
δύο μορφές
δύο γεωμετρικούς όρους
δύο αμοιβαία ταξίδια,
μπλε-άσπρο
λευκό-κόκκινο.
Εσύ πάντα διάλεγες το πορφυρό όπως
το σούρουπο γυρνάει να πει αντίο
στις πεδιάδες.
Πορφυρό γιατί έσταζε ευρύχωρα το
κόκκινο στα δάχτυλά μου.
Το ταξίδι διακόπηκε από ιαχές χριστιανών
προσηλυτισμένων σε ιαμβικούς χορούς.
Τα βαγόνια άδειασαν, ο αγιασμός
βαφτίστηκε με πέτρες και η διορία
να σε ατενίζω από το παράθυρο κούρασε
την άδεια μου ώρα.
Ξεθώριασμα της Νεφέλης
Τόσες κατευθύνσεις
Τόσες κόγχες
Τόσοι συνδυασμοί
Τόσοι πλανόδιοι
Τόσοι έρωτες καθ’ οδόν
Τόσα ταξίδια
Τόσοι ταυρομάχοι
Τόσες φάλαγγες
διπλώνονται στις φυσαλίδες μιας σχέσης
Τόσο μούχλιασμα στην είσοδο
Τόσες ερωτήσεις
Τόσα άρθρα, αναρωτιέμαι
πόσες τελείες χρωμάτισα για να σε βρω
Ο Οίστρος
Ο οίστρος που σε κάνει να χάνεσαι,
να βυθίζεσαι στης μάνας την αγκαλιά
ενώ ο αγέρας σού μιλάει.
Οι αισθήσεις θα δονήσουν,
ενώ εσύ αγκυροβολείς στην άκρη της φαντασίας,
της πλήξης, της αυθεντικότητάς σου.
Αυτή, θα σε εκδικηθεί ξανά
γιατί, γιος νοερός δεν ξαναγεννιέσαι.
Ομολογία
Άρρωστη φτωχή μαμά
μακριά σου θέλω νά ’μαι.
Όλοι κοιτάζουν
ρωτούν πού είσαι.
Μα εσύ μαμά κοιτάς ανυπολόγιστα
άρρωστη γιατί;
Οι όχλοι γλεντούν.
Κόβουν τα πριόνια
κρέμονται τα γιλέκα
το πέρας αστράφτει.
Ασυνεννόητοι ήρθαν,
φωτοστέφανα φοράνε,
οδυνηρά λαμποκοπούν,
κρυφά κοιτάζουν.
Τι Πάσχα μάς ήρθε!
Ο Δήμιος αγριοκοιτά
αγρύπνια τον πιάνει
κεντάει τις χάντρες,
τα γιλέκα θέλει να βάλει.
Μαμά, για ποιον τα πλέκεις;
Τόσο μικρά, δεν μου χωράνε.
Σταθμός
Τι άχαρο που είναι να σε κοιτάζω
στα μάτια.
Ήταν τότε που με αντάμωσες και με λαχτάρησες
στης δράκαινας τα στενά.
(με τρόμαξες)
Τι άχαρο που είναι να σε κοιτάζω
στα μάτια.
Τότε που το νερό ήταν λιγοστό και
βυζαίναμε,
αλωνίζαμε στα στήθη της τα παιδικά.
(μου έγνεψες)
Τι άχαρο που είναι να σε κοιτάζω
στα μάτια.
Τότε ήταν που ο Χάρος έγινε μικρός και
οι μέλισσες συχνάζαν στα συγκαλά μας
(μου τόνισες)
Τι άχαρο που είναι να σε διαλέγουν οι ανεμώνες.
¬¬¬__ __
Πώς νά ’ναι,
πώς νά ’ναι,
πώς νά ’ναι άραγε ο θάνατος;
Λυγερός και μαλακός;
Θρηνήρης και υγρός;
Αδαής και σφριγηλός;
(μήπως λαδερός;)
Πώς νά ’ναι ο θάνατος;
Πώς νά ’ναι όταν βγω
έξω από εδώ.
Σκεπτικός; Συνεσταλμένος;
Μήπως είναι άφραγκος,
και μετά;
Κι αν είναι άφραγκος θά ’ναι
αιμοσταγής;
(σε σας μιλώ)
Πώς θα με βγάλετε από εδώ;
Μήπως να κάτσω,
όχι τόσο κοντά σας,
εδώ·
θα φοβηθώ;
Μήπως είναι τυχερός;
(σε σας μιλώ)
γιατί φεύγετε από εδώ;
Νηστικός θα μείνω;
Και μετά
ποιον θα αναπολώ;
Απόλυση
Βαριά πάντα η απώλεια
κοκκινίζει το σύμπαν
αγκυροβολούν τα μάτια
υγραίνεται το μέτωπο,
ρωτά, αγωνιά.
Μίζερα τοπία, αδειανά τασάκια,
πικρός καφές.
Βαρύ το αναπάντεχο.
Τιθασευμένη η όψη σου
μετανιωμένη από τα χτυπήματα.
Όλα κατανοητά -έτσι έπρεπε να γίνουν
Υπάρχει καιρός που
νοθεύουν το χρώμα
τα όνειρα τις οπτασίες φτιάχνουν
χρωματίζουν τα σκαλιά.
Μα όλοι θέλουν να σώσουν το όνομά τους.
Αδειάζουν το χώμα
βγάζουν τις φύτρες
ξεριζώνουν το ριζικό.
Σιγά
μην ξεθάψουν τους ζωντανούς.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Ερμοφίλη Τσότσου γράφει ποίηση
και έχει εκδώσει τα ακόλουθα βιβλία:
Ώρες ανησυχίας, Σμίλη, 2018 (βραχεία λίστα Βραβείου Jean Moréas 2018 πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή/ποιήτριας).
Ο Διονύσης, η Ξανθίππη και ο τυφλός επισκέπτης, Πηγή, 2019.
Έχει λάβει τα εξής βραβεία:
Β΄ Βραβείο Ποίησης στον 7ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος, 2018, για το ποίημα «Αιγιάλη».
Βραβείο «Κρατίνος», Ανθολογία Ζ΄Παγκόσμιου Ποιητικού Διαγωνισμού,2018, Αμφικτυονία Ελληνισμού, για το ποίημα «Ξενιτιά».
Συμμετοχές:
Στη Δίγλωσση Ποιητική Ανθολογία,Ξύπνησα σε μια Χώρα, Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, με το ποίημα «2019».
Στον 1ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό του περιοδικού Κοράλλι, 150 βραβευμένα ποιήματα, με το ποίημα, «Εσκεμμένη».
Έννεπε Μούσα, Ιστότοπος ποίησης και μουσικής
