Με πολλή χαρά σήμερα θα σας παρουσιάσω την καλεσμένη μου Μαρία Λάτσαρη από τη Θεσσαλονίκη. Η ποιήτριά μας είναι βιολόγος με διδακτορικό τίτλο στις Νευρεπιστήμες. Ανήκει στο επιστημονικό διδακτικό προσωπικό στο Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής στο Τμήμα Κτηνιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή κι έχει συμμετάσχει σε μια συλλογική έκδοση. Έργα της έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο κι ηλεκτρονικό τύπο. Η γραφή της είναι νεωτεριστική, μ'εκπλήξεις κι ευχάριστες ανατροπές. Η επιστημονική γνώση με την καλλιτεχνική έμπνευση, μπλέκονται σ'ένα ελκυστικό συνονθύλευμα. Η εναλλαγή τόπων και ιστορικού χρόνου στο ίδιο ποίημα, ξαφνιάζει και συνεπαίρνει. Το πρόσωπο του ποιήματος υπερβαίνει το εγώ και το εμείς του σύγχρονου κόσμου, δοκιμάζει ρόλους. Γίνεται ιστορική ,μυθική ή βιβλική φιγούρα, φοιτήτρια, γυναίκα αράχνη,ζώο και τόσα άλλα. Το όνειρο κι η φαντασίωση πασχίζουν να συναντήσουν την πραγματικότητα. Θα γνωρίσουμε τη λογοτέχνιδα μέσα από δέκα εξαιρετικά ενδιαφέροντα ποιήματά της!
Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΛΕΕΙ:
ΜΑΥΡΟΣ ΛΩΤΟΣ
Είμαι χρυσόσκονη
Είμαι η Νέα Ορλεάνη
Κλαράκι του Μισισιπή λικνίζομαι
Στα γκόσπελ και τα μπλουζ
Η μάνα μου με ρόδινες πατούσες
Διάβαζε το μέλλον στ’ ασπράδι του αυγού
Μου δίδασκε αγάπη στα όνειρά μου
Γλυκειά μητέρα
Όταν ο Ιησούς μικρός λευκός θεός
Θήλαζε από το στήθος μου
Ξυπνούσα μ’ ένα κανόνι στην καρδιά
Έσταζαν οι θηλές μου μαύρο γάλα
Στ’ όνειρο μέστωνε ο θυμός
Κι η μάνα μου καταριόταν
Τους πρωτομάστορες της Βίβλου
RE: Η ΙΣΜΗΝΗ ΛΕΕΙ:
Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΣΤΗΝ ΑΛΑΜΠΑΜΑ
Το λεωφορείο κυλά
Στον δρόμο με τις ακακίες
Στο Μοντγκόμερι
Νέγροι στον άγριο άνεμο τα φύλλα
Τρέμουν στο βλέμμα του λευκού οδηγού
Δρόμοι αγκαλιάζουν δρόμους παλιούς
Τρεις αιώνες και δεκαεπτά μήνες
Κρεμασμένη η Ρόζα απ’ τις χειρολαβές
Για να πει
Μπορώ
Στα χρόνια της Γεζόφσινα
Σαν την Άννα Αχμάτοβα
Πασών των Ρωσιών
(Τα ποιήματα αυτά αποτελούν μέρος της ανέκδοτης συλλογής με τίτλο «ΕΜΕΙΣ Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ» που παρουσιάζει σύγχρονες εκδοχές του μύθου. Δημοσιεύτηκαν στην Παρέμβαση τεύχος 198-199, Καλοκαίρι 2020)
GODTALKING
Με τον τρόπο του T.S.E.
I
Ο κόσμος τελειώνει με έναν λυγμό αλλά πώς αρχίζει;
μια αχνή ηλεκτρική ανάσα σ’ ένα κύτταρο
το άγουρο κλάμα της συνείδησης
η πανηγυρική κραυγή της ζωής
II
Του Δείπνου μας του μυστικού σήμερον
τούτος εστί ο πρώτος ήλιος
η καρτερία των δέντρων
ο άρτος ο επιούσιος
το τάμα της αφής
και το θαύμα της αγάπης
III
είμαστε ο εγκέφαλος
φάτνη ατόμων και μορίων
εκατό δισεκατομμύρια κύτταρα
κοινωνούν τα άχραντα μυστήρια
μεταφράζοντας
σε δάκρυα και σπασμούς τις συνάψεις
IV
Εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω
εκατό δισεκατομμύρια κύτταρα
ο Νεάντερνταλ της οθόνης
σκουριά από φωνές
με μουδιασμένο αντίχειρα
στραγγίζει τεστοστερόνη από γυάλινους έρωτες
ταΐζει γράσο τους λεπτοδείκτες
λάικ και ζάναξ στο σκυλί της μοναξιάς
V
είμαστε
εκατό δισεκατομμύρια κύτταρα
η μοριακή δημοκρατία του εγκεφάλου
Τίνα θέλετε απολύσω υμίν
ανάμεσα στη φαντασίωση και την πραγματικότητα
ανάμεσα στην επιθυμία και την ηχώ της
ανάμεσα σε μας και τη σιωπή των νεκρών
η γυμνή αποκάλυψη
η αστραπή της ζωής
ένα φιλί
ένα ωραίο φεγγάρι
ένα άγριο αίνιγμα
ανάμεσα
στο πρώτο κλάμα και τον τελευταίο λυγμό
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ
Απαγορεύεται η είσοδος στους μη έχοντες εργασία. Οι αποσκευές σας ελέγχονται από τον φύλακα της πτέρυγας. Υποχρεούσθε να τηρείτε την επικρατούσα ησυχία. Δεν επιτρέπονται οι ήχοι των μεταλλικών μελών. Προσκομίστε απαραιτήτως την προσωρινή σας ταυτότητα. Η δήλωση συγκατάθεσης για τη μη χορήγηση αναισθητικού υπογράφεται ολογράφως. Να είστε καθαροί πριν εισέρθετε στο εξεταστήριο. Μην αγγίζετε. Υφίσταται σοβαρός κίνδυνος να αφήσετε τα αποτυπώματά σας. Μην υπεισέρχεστε σε κακοήθεις λεπτομέρειες. Κρατάτε διαρκώς τη γλώσσα σας έξω από το στόμα. Οι εθελοντές της πρώτης γραμμής θα σας οδηγήσουν στο χειρουργείο. Δικαιούστε επιπρόσθετη αποζημίωση για εκ παραδρομής κλοπές ονείρων κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Μην παρακολουθείτε την κόκκινη καμπύλη στην οθόνη. Θα αυξηθούν οι σφύξεις και η ενδοκράνια πίεσή σας. Μείνετε ακίνητοι. Το προσωπικό δεν φέρει ευθύνη για ενδεχόμενες κακορραφίες στο τριχωτό της κεφαλής. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας προσέλθετε στο γραφείο μητρώου Brainet για την επικαιροποίηση των στοιχείων σας. Ανήκετε στην έκδοση Δαρβίνος 2.1
(Δημοσιεύτηκαν στην Ποιητική, τεύχος 24, Άνοιξη- Καλοκαίρι 2020)
ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ
Κάθισε στην ανάστροφη καρίνα
η μπλούζα ασήμιζε από τα λέπια
χαμογελούσε με επιφύλαξη
μην είχε φύκια
ανάμεσα στα δόντια
(πού να ψάχνει τώρα
τον μπόγο της για νήμα)
Βρίσκεται İnşallah
μίλια μακριά από τη φρίκη της πατρίδας
πολλές οργιές κάτω από την επιφάνεια του Αιγαίου
ΜΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑΣ Λ.Π.
Η πραγματικότητά μου ονειρική
και πώς να μην είναι
όταν βλέπω τα χρώματα της ίριδας
σε αριθμούς και γράμματα
το πέντε μπλε
το οκτώ πορτοκαλί
το πληκτρολόγιο πολύχρωμο
όταν ο ήχος της φωνής σου
έχει η γεύση των σύκων
που τρώγαμε μαζί κάτω απ’ την κληματαριά
όταν το τραγούδι των τζιτζικιών
αστράφτει φως κόκκινο
όταν ακούω τη μυρωδιά του θυμαριού
να κυλά με την αύρα στους αμμόλοφους
κάψα μεσημεριού
τα πεύκα μαζεύουν τη σκιά τους
Το ημερολόγιο γράφει μπλε Ιουλίου
[Ως συναισθησία χαρακτηρίζεται η κατάσταση κατά την οποία ένα αισθητηριακό (π.χ. ο ήχος μίας νότας) ή εννοιολογικό (π.χ. ένας μήνας του έτους) ερέθισμα προκαλεί εκτός από την αντίστοιχη αίσθηση και κάποια άλλη, ώστε να βιώνει κανείς δύο ή περισσότερες αισθήσεις από μία και μόνη αιτία]
SPIDER WOMAN
Χάδια γλυκές κουβέντες
τα κρέμασες με σύρμα
απ’ το ταβάνι
χρόνια σπασμένα κλαδιά
κι ούτε ένα να πιαστώ
Ακόμη κι όταν το ταβάνι καμπούριασε
δεν τα 'φτανα
και συ απορούσες γιατί στους τοίχους
αντί για δαχτυλιές
έβρισκες πατημασιές
Όταν έπεσαν τα φτερά σου
πρότεινες
να πάρουμε μια σκάλα
μητέρα
άχρηστη
για μια γυναίκα αράχνη
ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΑΣΗ
Μοβ μορφή
σε ορίζοντα γυμνό
όσο πλησιάζω
δεν είσαι συ
αποδομείσαι
κηλίδες κόκκινες και μπλε
φιγούρα από πίνακα πουαντιγισμού
ΟΝΕΙΡΟ
Το σκοτάδι ξαπλώνει στο πλάι σου
χαϊδεύει τον αστράγαλό σου
και τον κρόταφο
κι ο ανεκπλήρωτος έρωτας
στο βάθος των σφαλισμένων σου ματιών
γίνεται ερμαφρόδιτος
καρπίζει
ξημερώνει
φως αναλφάβητο
διαβρώνει τον αμφιβληστροειδή
τ’ όνειρο
σκόρπια γράμματα
πέλματα γυμνά
χνάρια του έρωτα
στο πάτωμα
ο έρωτας εξαερώνεται
αόρατος
άφθαρτος
Είν’ ο ορατός κόσμος
απατηλές εικόνες των αισθήσεων
στην σπηλιά του Πλάτωνα
σκιές;
ΑΥΛΑΙΑ
Κοίτα τον Πάρη, τον Τριστάνο,
είναι ο έρωτας που τους έκανε να
αναχωρήσουν από τον κόσμο αυτόν
Δάντης
Χιόνι πέφτει απαλά
άσπιλο άχρονο
βάναυσα λευκό
σβήνει τις γραμμές
των κορμιών
ούτε ήχος ούτε φως
γλιστρά ανάμεσά μας
Τώρα για πάντα δική σου
(Τα έξι αυτά ποιήματα είναι από τη συλλογή «Εν δυνάμει πραγματικότητα», Μανδραγόρας 2016)
Βιογραφικό σημείωμα
Η Μαρία Λάτσαρη γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Βιολογία στο ΑΠΘ και έκανε διδακτορικό στις Νευροεπιστήμες ως υπότροφος του ΙΚΥ. Σήμερα είναι μέλος ΕΔΙΠ στο Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής στο Τμήμα Κτηνιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ. Έχει επιστημονικές δημοσιεύσεις σε έγκριτα διεθνή περιοδικά και ανακοινώσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια. Συμμετείχε στη μετάφραση των βιβλίων «Φαντάσματα στον εγκέφαλο» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2004) και «Όραση και Τέχνη» (Εκδ. Παρισιάνου, 2010). Ανέκδοτα ποιήματα, μεταφράσεις, κριτικά κείμενα, άρθρα και συνεντεύξεις της έχουν φιλοξενηθεί σε έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά (Athens Review of Books, Εντευκτήριο, Καρυοθραύστις ,Μανδραγόρας,Παρέμβαση, Ποιητική, o anagnostis, Bookpress Fractal,mandragoras.gr, Θράκα, Χρόνος κ.α.). Συμμετείχε στη συλλογική έκδοση «Ο έρωτας στα χρόνια της κρίσης» (εκδ. I Write.gr 2014) και έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Εν δυνάμει πραγματικότητα» (Eκδ. Μανδραγόρας, 2016), η οποία περιλαμβανόταν στη μικρή λίστα για το βραβείο Πολυδούρη πρωτοεμφανιζόμενων δημιουργών 2017.
