Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" φιλοξενώ έναν έφηβο ποιητή με περισσό ταλέντο, δακτυλοδεικτούμενη φιλομάθεια και σπινθηροβόλο πνεύμα, τον Δημοσθένη-Δημήτριο Δεσποτίδη. Ο καλεσμένος μου είναι μαθητής του Y10 στο αγγλόφωνο Διεθνές σχολείο Campion. Εκτός από τη μητρική του γλώσσα μιλά αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Από πολύ μικρός ασχολείται εκτενώς με την ανάγνωση βιβλίων, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τις τέχνες, το σκάκι.
Σκάρωσε το πρώτο του ποίημα στα έντεκά του χρόνια με τίτλο Through a looking glass/ Κοιτάζοντας μέσα από το γυαλί. Στα δεκατρία του με το ποίημά του Inspirational poem, κατέκτησε την πρώτη θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης του Ιδρύματος Never Such Innocence στην ηλικιακή κατηγορία 11-14 ετών στην υποκατηγορία Fight for Freedom. Βραβεύτηκε ανάμεσα σε 4.000 ποιητές από 44 χώρες. Η λαμπρή του αυτή στιγμή φιλοξενήθηκε από πλήθος εγχώριων και διεθνών μέσων ενημέρωσης κι ο Δημοσθένης συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό για να λάβει από κοντά τα θερμά του συγχαρητήρια. Καταξιωμένοι άνθρωποι στον χώρο της λογοτεχνικής κριτικής έγραψαν διθυραμβικά σχόλια γι' αυτόν.
Με το ποίημά του Σκέψεις Ζωής έλαβε τον Ιούνιο του 2021 τιμητική διάκριση από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος. Πριν από τέσσερις μήνες κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή που τιτλοφορείται "Ψάχνοντας τα βήματά μου" (Εκδόσεις Όστρια). Τον Νοέμβριο του 2021 το βιβλίο κυκλοφόρησε στα αγγλικά με τον τίτλο ‘‘Searching for my footsteps’’ (εκδόσεις New Dimension Publications) και μετάφραση του ίδιου. Είναι Πρεσβευτής του NSI (Never Such Innocence) στο Λονδίνο, Διευθυντής Λογοτεχνίας του International Action Art, ενός διεθνούς οργανισμού με παρουσία σε 47 χώρες ανά τον κόσμο και exofficio μέλος του Συλλόγου των Αθηναίων. Πρόσφατα έλαβε Τιμητικό Έπαινο από το Μουσείο Φιλελληνισμού και την Εταιρία για τον Ελληνισμό και τον Φιλελληνισμό για το δημιουργικό του πνεύμα και την αφοσίωσή του στην αριστεία.
Η ποίησή του είναι λυρική, ανθρωποκεντρική, συχνά εξομολογητική και βιωματική. Εμπνέεται από την πολύπλευρη καθημερινότητά του, την προσωπική ενδοσκόπηση, την ιστορία, τα κοινωνικά δρώμενα. Στη γραφή του φωτίζεται ο κόσμος του "εγώ", αλλά πολύ περισσότερο του "εμείς". Ο λόγος του είναι πλούσιος, ευρηματικός, διεισδυτικός, με εναργείς εικόνες και γνήσια ευαισθησία. Πανανθρώπινες αξίες και οράματα αποτυπώνονται από την παιδική και ταυτόχρονα πρωτόγνωρα ώριμη για την ηλικία του ματιά. Σίγουρα περιμένουμε πολλά ακόμη από κείνον και στο μέλλον!!! Θα ταξιδέψουμε με δέκα θαυμάσια ποιήματά του στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα!
ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ
Αφόρητες οι ώρες στην τάξη,
όταν φασαρία επικρατεί,
το κουδούνι αργεί να χτυπήσει,
την ελευθερία να σημάνει.
Το σημειωματάριο ανοίγει,
τα σοφά λόγια των καθηγητών
διψασμένος ακούω,
γεμίζοντάς τα με εικόνες και ήχους,
με μυρωδιές και αρώματα,
ανυπομονώντας τη γνώση να κατακτήσω.
Τάξη μου αγαπημένη,
το δεύτερό μου σπίτι είσαι,
άνετο στην καρδιά μου,
σπινθηροβόλο στο βλέμμα μου.
Πέρα απ'το παράθυρό μου,
τα λουλούδια έχουν ανθίσει,
τα πουλιά πετούν μακριά,
σε ηπείρους διαφορετικές,
σ'άλλους ωκεανούς.
Με τη φαντασία μου
πετώ κι εγώ μακριά,
στον κόσμο της μάθησης.
In the classroom
Unbearable the hours in the classroom,
when there is a lot of noise
and the bell is late to ring,
my freedom to signal.
The notebook opens,
the wise words of the teachers
I thirstily listen,
filling them with images and sounds,
with smells and aromas,
eager to conquer the knowledge.
My beloved class,
you are my second home,
comfortable in my heart,
sparkling in my spirit.
Beyond my window,
The flowers have bloomed,
The birds are flying away,
To other continents,
To other oceans.
With my imagination
I away fly too,
To a different world,
To the world of learning.
ΑΓΧΟΣ
Λαίλαπα μεγάλη,
φωλιάζει καλά κρυμμένο.
Μαρασμό φέρνει,
αναστάτωση,πικρία,
συχνά αποπροσανατολίζει.
Σαν μαγικά ξόρκια στον αέρα
τα πάντα διαλύεις.
Άγχος,δέσμιους μας κρατάς,
καρφιά στην ψυχή,
αλυσίδες στα πόδια,
φρένο στη θέληση,
τροχοπέδη στην εξέλιξη.
Αδυναμία ψυχής
όλους μας ταλαιπωρείς.
Τα αίτια ψάχνω,
το κακό στη ρίζα να χτυπήσω,
άγχος ποτέ ξανά,
μέχρι ο φόβος να περάσει,
το κακό ξορκίζω.
Anxiety
A great torrent,
nesting well hidden.
Wilting it brings,
upheaval,bitterness,
disorienting sometimes.
Like magic spells in the air
you dissolve everything.
Anxiety,you keep us in bondage,
nails in the soul,
chains on our feet,
a brake on our will,
an obstacle to progress.
Weakness of soul
you afflict us all.
I’m looking for the causes,
at the root of evil to strike,
anxiety never again.
till the fear is gone
the evil out I’ll cast.
Η ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ
Τα σύννεφα σκίζετε,
ελεύθεροι αγγελιοφόροι,
ψηλά στους αιθέρες πετάτε,
τον χάρο συναντάτε.
Μάχες στον αέρα δίνετε
με περισσή χαρά,
μάχες πατριωτισμού
αλλά και ηρωισμού
όταν η μοίρα το καλεί.
Αστράφτουν τα σίδερα,
φωτιά στην καρδιά,
πυγμή στα χέρια,
ατιμώρητο κανέναν δεν αφήνετε,
κι ας μην το δείχνετε.
Σαν τους 300 του Λεωνίδα,
τις πύλες των ουρανών φυλάτε,
το σκότος να μην περάσει,
το φως να υπερισχύσει,
τις καρδιές μας να κυριεύσει.
The soul of aviators
The clouds are torn,
freedom messengers,
high in the heavens flying,
having meetings with Death himself.
Fighting aerial battles,
with great joy
battles for patriotism
and heroism alike,
when fate calls.
The iron is glittering,
fire in the heart,
strength in the hands,
no one will go unpunished,
justice will be revealed.
Like the 300 of Leonidas,
guarding the gates of heaven,
darkness may not pass,
the light will prevail,
our hearts to rule.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Με αγωνία περιμένω
το τέλος της ημέρας να έρθει,
όχι μόνο για ξεκούραση,
αλλά για της ψυχής μου τη φυγή.
Ανάμεικτα συναισθήματα
διέξοδο ζητούν,
άλλοτε μπάσκετ παίζοντας,
άλλοτε ποδόσφαιρο,
άλλοτε επιχειρηματολογώντας,
ανάταση ψυχής, θα έλεγε κανείς.
Με μαυρισμένα γόνατα,
με τόνους από ιδρώτα,
με αγκωνιές και δαγκωματιές,
σαν τους βράχους μοιάζουμε
στην ακροθαλασσιά,
που τα κύματα χωρίς έλεος χτυπούν.
Στοιχίζει ακριβά η νίκη.
Στοιχίζει πανάκριβα η ευφορία της ψυχής.
Μόνο τούτο λέω,
στοιχίζει πανάκριβα η ευφορία της ψυχής,
αποκτιέται μόνο με πόνο,
ιδρώτα και πόνο,
σωματικό και ψυχικό.
Κλείνοντας την ημέρα,
κουρασμένος αλλά πανευτυχής,
μ'ένα γλυκό χαμόγελο
αποκοιμιέμαι,
κάνοντας όνειρα,όχι στην άμμο,
παρά στα άδυτα του μυαλού μου.
Activities
I am anxiously waiting
for the end of the day to come,
not so much to rest,
but for my soul to take off.
Mixed feelings
seeking a way out,
sometimes playing basketball,
sometimes playing football,
sometimes arguing,
a rise of one’s spirit,one might say.
With blackened knees,
with tons of sweat,
elbowed aid bitten,
like rocks we look
on the seashore,
that the waves beat without mercy.
It costs dearly to win.
the euphoria of the soul costs dearly.
This is all I have to say,
The euphoria of the soul costs dearly,
obtainable only by pain,
sweat and pain,
physical and mental.
Ending the day,
tired but elated,
with a sweet smile
I fall asleep,
Making dreams,not like castles in the sand,
but in the sanctuary of my mind.
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ COVID-19
Covid 19, παλιέ μου φίλε,
εκεί που νόμιζα ότι χάθηκες,
εμφανίστηκες πάλι,
αργά αργά,σιγά σιγά,
κυρίευσες τις ζωές μας ολοκληρωτικά.
Χωρίς ίχνος ντροπής,
χωρίς ίχνος δισταγμού,
χωρίς έλεος,
μόνους στο σπίτι μας έκλεισες,
και πάλι στη θλίψη μας έριξες.
Έκλεψες τις ελπίδες μας,
τα όνειρά μας πήρες,
και πάλι μόνους μας άφησες,
τρωτούς και εύθικτους,
μισότρελους κι αλλοπαρμένους,
πόσο ακόμα θ'αντέξουμε;
Τις πρώτες ημέρες χαλαρώσαμε δήθεν,
ξεκουραστήκαμε δήθεν,
στην κουζίνα μπήκαμε
και μεγαλουργήσαμε.
Και ύστερα διαβάσαμε λίγο περισσότερο,
κλάψαμε λίγο περισσότερο,
τσακωθήκαμε λίγο περισσότερο
αλλά αγκαλιαστήκαμε λιγότερο,
φιληθήκαμε λιγότερο.
Με τις πόρτες των σπιτιών
έκλεισαν και οι ψυχές μας.
Θα επιστρέψουν άραγε στην κανονικότητά τους;
In the era of Covid-19
Covid-19,my old friend,
Just when I thought you were lostm
You reappeared,
Slowly, quietly,
You look over our lives completely.
Without a trace of shame,
Without a moment’s hesitation,
Without mercy,
You left us alone in our house,
Once again ,throwing us into sorrow.
You stole our hopes,
Took away our dreams,
Leaving us all alone,
Vulnerable and fragile,
Half-mad and misguided,
How much longer can we stand that pressure?
In the first few days,we supposedly relaxed,
We supposedly rested,
Rushed into the kitchen
Cooking and baking.
And then a little more we read,
A little more we cried,
More quarrels among ourselves,
But we hugged less,
We kissed less.
The doors of our houses closed,
Our souls closed aw well.
I wonder,whether we are going back to our normality.
ΠΛΑΚΟΣΤΡΩΤΑ ΣΟΚΑΚΙΑ
Σοκάκια της Χώρας,
στενά,μικρά,
πλημμυρισμένα γιασεμί,νυχτολούλουδο,
σοκάκια μιας άλλης εποχής,
λίγο μακρινής,
μα ποτέ ξεχασμένης,
αρχοντικής,πολύ αγαπημένης.
Έμποροι πραματευτάδες,
περιδιαβαίνουν,
την πραμάτεια διαλαλώντας,
έμποροι βενετσιάνοι,
χρυσοποίκιλτοι καθρέφτες,
με μαεστρία καμωμένοι,
κυράδες πίσω από πόρτες μαντεμένες
κουτσομπολιό αναζητούν.
Η ψυχή μου εδώ ξαποσταίνει,
λες και μόνο εδώ ο ήλιος
τις πρώτες του ηλιαχτίδες ξεδιπλώνει.
Η καρδιά μου εδώ ανασαίνει,
τα σκαλοπάτια δυσκολίας ανεβαίνει.
Σοκάκια της Χώρας
λουσμένα στο φεγγαρόφωτο,
μοναδικά,υπέροχα.
Με έντονη συγκίνηση αναπολώ
χαρές,πίκρες και ό,τι άλλο έζησα κοντά σας.
Paved alleys
Alleys of the Chora,
narrow,small,
flooded with jasmine,night flowers,
alleys from another era,
a little distant,
but never forgotten,
stately,much loved.
Merchants,peddlers,
strolling,
their merchandise selling.
venetian merchants,
gold-encrusted mirrors,
with mastery in their craft,
ladies behind doors made of cast iron
seeking gossip.
My soul rests here,
As if only here the sun
unfolds its first rays of sunshine.
My heart breathes here,
climbing the stairs of difficulty.
The alleys of the Chora
bathed in moonlight,
unique,wonderful.
With intense emotion I recall
the joy,the bitterness including everything
I’ve experienced close to you.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΒΗΜΑΤΑ
Τα πρώτα μου βήματα
αργά και σταθερά,
πολλά χρώματα και αρώματα,
γεύσεις πολλές,ευωδιές τρομερές,
στη μέση ένας μικρός άγγελος,
τα χέρια μου φτερούγες αγγέλου θυμίζουν.
Συγκίνηση και δάκρυα ανάμεικτα με χαρά,
απέναντί μου άτομο προσφιλές,
η μητέρα μου,περιμένει,
τα χέρια της απλώνει,σαν να θέλει να με προστατεύσει,
και στον αέρα να με πιάσει.
Τρέχω να χωθώ στην αγκαλιά της,
σαν να θέλω να πετάξω,
σαν το βέλος που ψάχνει το στόχο του,
σαν ακροβάτης που τολμά τα πρώτα του βήματα
πάνω σε τεντωμένο σκοινί,
παίρνω φόρα και ξεκινώ,
ένας αρχάγγελος με παροτρύνει,
προχώρα,
μη φοβάσαι τίποτα.
Η ζωή είναι εκεί μπροστά σου,
σε περιμένει.
My first footsteps
My first footsteps,
slow and steady,
many colors and fragrances,
many tastes,formidable scents,
in the middle of it all a little angel,
my hands like the wings of an angel.
Emotion and tears mixed with joy,
a very dear person in front of me,
my mother,waiting,
arms outstretched,as if to protect me,
and catch me in the air.
I run to burrow into her arms.
as if I wanted to fly,
like an arrow seeking its target,
like an acrobat daring to take his first steps
on a taut rope,
taking off and start,
an archangel urges me on,
go ahead,move on,
fear nothing.
Life is right there in front of you,
Waiting for you
ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Δύσκολες στιγμές περνάω,
κι ας μην το μαρτυράω,
τι βάσανο κι αυτό,
από παιδί αμούστακο,
σε ενήλικα εξελίσσομαι,
από άδολο παιδαρέλι
σε μεγαλοπαίδι με ευθύνες.
Σε τριχωτό γορίλα μεταμορφώνομαι
κι ας μην το παραδέχομαι,
σπυριά πολλά φουντώνουν
το βράδυ καθώς κοιμάμαι.
Κι από όρεξη,απελπισία!
Ψυγεία αναστενάζουν,
βογκά η κουζίνα,
βογκά η χαροκαμένη μάνα.
Τι καημός!
Τους πάντες εχθρούς έχω κάνει,
αντιρρήσεις φέρνω,
την έξαψή μου υπηρετώντας.
Τα κλάματα χωρίς λόγο βάζω,
τις ορμόνες καλοπιάνω,
τις κακές σκέψεις εξευμενίζω.
Τις Ερινύες μου κυνηγώ,
με νύχια και με δόντια,
εφηβεία είναι η αιτία.
Difficult moments
Hard times I'm having,
even if I don't show it,
what kind of torture is this?
from being a clear faced child,
growing into an adult,
from a careless school child
into a responsible young lad.
I'm turning into a hairy gorilla
even if I don't admit it,
pimples sprouting
at night as I sleep.
And aw for my appetite? Hopeless!
The refrigerator sighs,
the Kitchen groans,
the desperate mother moans.
What a nuisance!
I've made enemies of everyone,
being an objector,
serving my own excitement.
For no reason I cry,
my hormones I cajole,
evil thoughts I appease.
My Furiew that I chase,
with tooth and nail,
puberty is the cause.
ΕΝΔΟΜΥΧΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Άβυσσος η ψυχή του καθενός,
καλά κρυμμένα μυστικά,
σαν τα αμπαρωμένα παντζούρια
παλαιών σπιτιών,
τι θέλουν άραγε να πουν,
τι υπονοούν,
ποιο καλά φυλαγμένο μυστικό κρατούν;
Αποκαλύψεις περιβόητες,
αποκαλύψεις μιας άλλης ζωής,
χωρίς ταμπού,
χωρίς νόημα και σκοπό,
σαν το νερό στην έρημο
διέξοδο ψάχνουν να βρουν,
άλλοτε με κινήσεις γρήγορες,
άλλοτε με ήσυχες διαδρομές.
Ενδόμυχες σκέψεις
που πρέπει να εκφραστούν,
άλλοτε με ένταση,
άλλοτε με ηρεμία,
σίγουρα πρέπει να διατυπωθούν,
ομοίως να μοιραστούν.
Αντικλείδι της καρδιάς
δεν είναι εύκολο να βρεις,
όποιος όμως την ψυχή του άλλου διαβάσει,
αιώνια την ευτυχία θα βρει.
Intimate thoughts
Everyone’s soul an abyss,
well-hidden secrets,
like the barred shutters
of old houses,
what do they really want to say,
what do they imply,
which well-kept secret do they hold?
Notorious revelations,
revelations of another life,
without taboos,
without meaning or purpose,
like water in the desert
seeking a way out,
sometimes with swift movements,
sometimes through quiet routes.
Intimate thoughts
that need to be expressed,
sometimes intensified,
others with calm,
surely must be expressed,
likewise to be shared.
The key to the heart,
not easy to find it,
but he who reads the soul of another,
eternal happiness with find.
ΤΟ ΠΙΑΝΟ ΜΟΥ
Πιάνο μου αγαπημένο,
στο σαλόνι του σπιτιού μου δεσπόζεις,
νότες υπέροχες,μεγαλοπρεπείς βγάζεις.
Τα άσπρα πλήκτρα σου
με μαεστρία ένα προς ένα κτυπώ,
ανάλαφρα με τα δάχτυλά μου αγγίζω.
Μνήμες επαναφέρω,
τα πρώτα μαθήματά μου
με συγκίνηση θυμάμαι,
κράμα νοσταλγίας και λαχτάρας.
Μελωδίες ουράνιες,
αγγέλους θυμίζουν,
την κάμαρα κατακλύζουν.
Κάθε στροφή
και μία ανάσα ξεχωριστή.
Ριγούν τ'αυτιά μου
στα χαρμόσυνα κρεσέντο,
τις νότες χαϊδεύοντας
όλα γύρω μου μαγικά φαντάζουν.
Ένα δάκρυ κυλά,
η στιγμή πίσω δεν γυρνά.
My piano
My dearest piano,
dominating the living room of my house,
making sounds of greatness,sounds of magnificence.
Your white Keys
masterfully one by one I strike,
lightly with my fingers I touch.
Bringing bach memories,
my first lessons
Remembering with emotion,
of nostalgia, longing for an amalgam.
Heavenly melodies,
reminiscent of angels,
the room was overwhelming.
Every turn
and a breath unique.
My ears are trembling
to the joyful crescendos,
as the notes I caress
everything around me seems magical.
A tear rolling down,
back the moment can't come.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Δημοσθένης-Δημήτριος Δεσποτίδης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Ιουνίου του 2007 και έλκει την καταγωγή του από την Άνδρο. Είναι μαθητής του Y10 στο αγγλόφωνο Διεθνές σχολείο Campion και είναι μία πολυσχιδής και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα.
Από πολύ μικρός είναι κυριολεκτικά βουτηγμένος τόσο σε αγγλικά όσο και σε ελληνικά βιβλία. Τον γοητεύουν το σκάκι, η λογοτεχνία, η φιλοσοφία, η ποίηση, οι τέχνες, το θέατρο και ο πολιτισμός γενικότερα.
Σε ηλικία 11 ετών γράφει το πρώτο του ποίημα με τίτλο Through a looking glass/ Κοιτάζοντας μέσα από το γυαλί και δύο χρόνια αργότερα, με το ποίημά του Inspirational poem, κατακτά την πρώτη θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης του Ιδρύματος Never Such Innocence στην ηλικιακή κατηγορία 11-14 ετών στην υποκατηγορία Fight for Freedom. Με το ποίημά του Σκέψεις Ζωής λαμβάνει τον Ιούνιο του 2021 τιμητική διάκριση από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος στο πλαίσιο του 17ου Παγκόσμιου Μαθητικού Λογοτεχνικού Διαγωνισμού που προκηρύχθηκε για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.
Ο αγαπημένος του Έλληνας ποιητής είναι ο Καβάφης, καθότι το ταξίδι αντιπροσωπεύει για εκείνον κάτι πολύ πιο σημαντικό από αυτή καθεαυτή την επίτευξη του στόχου.
Τον Σεπτέμβριο του 2021 εκδίδει την πρώτη του Ποιητική συλλογή με τίτλο ‘‘Ψάχνοντας τα βήματά μου’’ (εκδόσεις Όστρια) και δύο μήνες αργότερα η ίδια συλλογή εκδίδεται στην Αγγλική γλώσσα με τίτλο ‘‘Searching for my footsteps’’ (εκδόσεις New Dimension Publications). Η μετάφραση των ποιημάτων έχει γίνει αποκλειστικά από τον ίδιο. Οι συλλογές του είναι υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών, Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας, καθώς και του ομίλου Unesco Πειραιώς και Νήσων καθώς και του International Action Art. Είναι Πρεσβευτής του NSI (Never Such Innocence) στο Λονδίνο, Διευθυντής Λογοτεχνίας του International Action Art, ενός διεθνούς οργανισμού με παρουσία σε 47 χώρες ανά τον κόσμο και exofficio μέλος του Συλλόγου των Αθηναίων, ενός από τους παλαιότερους και πιο ιστορικούς Συλλόγους των Αθηνών. Στην πρόσφατη παρουσίαση της Αγγλικής Ποιητικής του συλλογής με τον τίτλο ‘‘Searching for my footsteps’’ του απονεμήθη Τιμητικός Έπαινος από το Μουσείο Φιλελληνισμού και την Εταιρία για τον Ελληνισμό και τον Φιλελληνισμό για το δημιουργικό του πνεύμα και την αφοσίωσή του στην αριστεία. Μιλά Ελληνικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Ισπανικά.
Βρείτε την ποιητική συλλογή του Δημοσθένη -Δημητρίου Δεσποτίδη "Ψάχνοντας τα βήματά μου" στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.e-shop.gr/
Η αναδημοσίευση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού ιστότοπου ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ επιτρέπεται ΜΟΝΟ με την παράθεση πηγής και ενεργού συνδέσμου (link).
