Ο σημερινός μου προσκεκλημένος είναι ο λογοτέχνης από τη Θεσσαλονίκη Σάββας Λαζαρίδης. Έχει εκδώσει μια νουβέλα,δυο ατομικές ποιητικές συλλογές και μια με τη συνδρομή του ποιητή Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου. Η ποίησή του είναι πηγαία,ζωντανή κι απελευθερωμένη. Ο λόγος του είναι πλούσιος, με πρωτότυπες μεταφορές και φανταχτερές εικόνες. Ο ρυθμός της γραφής του είναι κινηματογραφικός,σαν τρεχούμενο ποταμάκι. Τον απασχολεί ο έρωτας, οι σχέσεις, οι όψεις της σύγχρονης ζωής. Στις περιγραφές του ενυπάρχουν οι ήρωες της καθημερινότητας μέσα σ'έναν καμβά μεθυστικής αλληγορίας. Με ματιά ευαίσθητη και διεισδυτική πλάθει τολμηρά ποιητικά παραμύθια. Θ'απολαύσουμε δέκα ποιήματά του!
ΜΗΤΕΡΑ
Ολόκληρη η σελήνη
βουτηγμένη
στο αίμα
την έλλειψη σπαράσσοντας
με τα ουρλιαχτά της γέννας
[ Μακάρι να άκουγες μητέρα]
Λες και αιώνια
θα πρέπει να πληρώνεις
για εκείνο
το απολεσθέν πλευρό
το δαγκωμένο μήλο
Από την ποιητική συλλογή ΥΣΤΕΡΑ, 2017, Σαιξπηρικόν
ΔΙΑΡΡΗΓΜΕΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Φόβος
ανεκπλήρωτη σκέψη αφήνει
εκπυρσοκροτώντας
στο διαρρηγμένο πλαίσιο
Έτσι,
τον εαυτό μου ενδύομαι τα βράδια
παραστρατήματα σε μιας Σεβίλλης ώρες
ισορροπία με φτηνό αλκοόλ
επαίτης στο αδιέξοδο
-βάλε ένα ακόμα-
Όριο
απόσταση κρατώντας
στου διαρρηγμένου αιδοίου την οπή
μάταια μη λησμονηθείς
για τις ανάγκες μιας ανάστασης
Από την ποιητική συλλογή ΥΣΤΕΡΑ, 2017, Σαιξπηρικόν
ΑΠΟΗΧΟΙ ΤΡΙΑΝΤΑ ΕΝΝΕΑ ΧΑΪΚΟΥ
Πίσω από τον καναπέ υπάρχει η έξοδος κινδύνου
που τραγουδούν πουλιά τα τριάντα εννιά χαϊκού
του Kobayashi Issa πριν φορέσεις τη μορφή σου·
σε πρόλαβα στις πέντε το πρωί χωρίς πρόσωπο,
οι γλουτοί σου φωσφόριζαν στον ήχο που
με τις διασταλμένες κόρες σου δεν μπορείς να δεις
Μόνο το διάφανο – χρυσό από τις δυο σου ρώγες
προσφέρεις σαν γυναίκα πυρωμένη
στο διττό του λόγου καταδικάζοντας εκείνα
μ’ όλους τους ηδονοβλεψίες
των πληρωμένων οργασμών
να κυοφορούν πεισματικά τους πνιγμούς
ενός σχισμένου ουρανού των τελετουργιών σου
Αναγκασμένος ξαναγυρίζω τις σελίδες του χρόνου·
δεν είμαι ακόμη τελείως χαμένος
όσο υπάρχει ουίσκι στο ποτήρι,
όσο το σημάδι που το παρελθόν σφραγίζει
θυμίζοντας ελλειμματικές επενδύσεις υψηλού ρίσκου
με κάνει να ξεφεύγω από την έξοδο κινδύνου
προς τον κήπο με τις ανθισμένες κίτρινες μιμόζες
γνωρίζοντας πως
κάθε πρωτοχρονιά θα ξαναγεννιέσαι
Από την ποιητική συλλογή Ανάμεσα στον Φόνο και τον Χρόνο, 2018, εκδόσεις Ρώμη
ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΚΛΕΨΥΔΡΑ
Το πρωί ξύπνησα με άμμο στα μάτια,
είχε δραπετεύσει από την κλεψύδρα
σαν το υπόλοιπο που έλειπε από τις εικόνες
να έρχονταν να καλύψει τις μνήμες,
όλες τις ακαθόριστες στιγμές σου.
Περίπου μητέρα, περίπου γυναίκα
ίσως σπίτι ή γλυπτό αφομοιωμένο
μέσα στις εξαιρετικές του λεπτομέρειες
όπου φύτρωναν γαλάζιες ορχιδέες που
τις έγλειφα με την υγρή μου γλώσσα
ξεστομίζοντας χυδαίες προσευχές
από ένα ξεχασμένο σημείο της νύχτας
Αυτό συμβαίνει κάθε πρωί, επινοώ
ένα καινούργιο όνομα τη φορά
κατανέμοντας διαφορετικά εσένα μέσα
σε κάτι που θα το ονόμαζαν συνήθεια
πριν κλειστείς ερμητικά σε σπιρτοκούτια
κρατώντας την ακρίβεια του χρόνου
ώστε η λήθη να ‘ναι πιο επίκαιρη από ποτέ
Από την ποιητική συλλογή Ανάμεσα στον Φόνο και τον Χρόνο, 2018, εκδόσεις Ρώμη
*****************************************************
Πίστευε πως θα αρκούσε ένα ακόμη γράμμα
ξεχνώντας εκείνα που δεν βρήκαν παραλήπτη
Αργότερα, θα έτρωγε μόνος του στα εστιατόρια
αναλογιζόμενος τις άσκοπες δεκαετίες απουσίας
Δοκίμασε το ξεκούρδιστο βιολί ελπίζοντας
στη συμπόνια μιας φάλτσας μελωδίας
Το τηλέφωνο δεν χτύπησε. Ίσως, δεν υπήρξε
Έπρεπε να συνηθίσω σε αυτούς τους ρυθμούς
νιώθοντας κάτω από τα νύχια τις αιχμές τους
Η διαφορά σκέφτηκες, μονάχα η διαφορά
Οι ανάσες, ακόμη μυρίζουν Παρίσι. Λερωμένα
πεζοδρόμια έσβησαν στην πατίνα του χρόνου
Ανεκπαίδευτος προκαλείς τον θάνατο
Απόσπασμα από τη συλλογική ποιητική συλλογή Ultimi inter pares, Τάσος Αγγελίδης-Γκέντζος Σάββας Λαζαρίδης, 2018, εκδόσεις Ρώμη
ΧΩΡΑΦΙΑ ΜΕ ΒΑΜΒΑΚΙ
Ξέρεις πως τα πρωινά είναι τα πιο δύσκολα
όταν δεν γνωρίζεις ακριβώς τι θα κάνεις
όπως να πλύνεις τις χθεσινοβραδινές κατσαρόλες ή
να καθαρίσεις τα καρότα που φύλαγες για
το τελευταίο μπουκάλι ουίσκι
Απέναντι στο δρόμο η γυναίκα του δικηγόρου
περιμένει φορώντας το νυχτικό της μόνο για
τις κυριακάτικες εφημερίδες χαμογελώντας
με μια υπέροχη μεταστροφή που αναγκάζει τα
νερά του ποταμού να αλλάξουν την πορεία τους
Σπάνια τραγουδώ έχοντας στα χέρια μου
κορίτσια κάτω από τσαλακωμένα σεντόνια
όχι από μια έμφυτη ανάγκη, αλλά από καθαρή
επιθυμία μιας τρελής ποίησης που
σκαρφίστηκε ο Ρέιμοντ Κάρβερ στην βροχή
Κι όμως μέσα σε αυτές τις έννοιες σκάει το γαλάζιο
στις εξαντλημένες νότες ενός ακόμη
γαλάζιου τραγουδιού πάνω από λευκά χωράφια
θυμίζοντας πως η μόνη διαφορά τύχης και
απελπιστικής ατυχίας αποτελεί μια μίζερη δουλειά
σερβιρισμένη σε ένα πιάτο συνοδευμένο απογεύματα
κατάμεστων μπαρ πίνοντας λυτρωμένοι τα Τομ Κόλινς
Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη φιλιά με γεύση λιωμένης σόλας
για να θυμίζουν πως δεν είναι φωτογραφικές απομιμήσεις
όλα αυτά που σκέφτηκες για τους λευκούς μηρούς της
εμπλέκοντας τον εαυτό σου σε μια μεγάλη αναστάτωση
καθώς περιμένεις το επόμενο τρένο στο σταθμό
έχοντας στο χέρι εφημερίδες που ποτέ δεν θα διαβάσεις
Από την υπό διαμόρφωση ποιητική συλλογή Κολλάζ Πορνογραφίας
ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΟΙΞΗ
Κάθε πρωί
την ίδια ώρα
βλέπεις
τους πορτοκαλί σκίουρους να κάνουν οτοστόπ
τις κρήνες να τραγουδούν κάτι ξεχασμένες άριες
τη μέλισσα επίμονα να α- παιτεί να της δοθεί λεβάντα
«Ο ουρανός είναι χτισμένος με πράσινα τούβλα»
μονολογείς ξαπλωμένη χωρίς παπούτσια
ανάμεσα στις αγριοκερασιές αναμένοντας
για κάθε μέλισσα όλα να συμβούνε τόσο σύντομα
Από την υπό διαμόρφωση ποιητική συλλογή Κολλάζ Πορνογραφίας
ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟΦΥΛΛΑ
Ποιήματα καλπάζουν σε ακτογραμμές,
άλογα δίχως όνομα που δεν τολμάς
να αγγίξεις το εύθραυστο περίγραμμά τους.
Συγκροτημένη παθητικές επιθυμίες αναλαμβάνεις
επίπονα έργα άτακτων καταγραφών, μέχρι εκεί –
ξεχνάς ποια είσαι χαρίζοντας τις αίσιες ιστορίες
στο αδόκιμο των λέξεων λησμονώντας
παραστάσεις έργων του Ιονέσκο. Άραγε, ποιος
θα συγκρατεί την πρωινή ομίχλη ανάμεσα στα φύκια
περίεργων μηνυμάτων για μια τέχνη της ζωής;
Θα ήταν αρκετά αυτά που έπρεπε να πούμε πριν
προτείνεις με αυθάδεια να ξανα-βρούμε
το χαμένο νόημα των ονομάτων μας
Στην άκρη του δρόμου ακούς ξανά
κάποιον να φωνάζει: Αμέρικα! Αμέρικα!
Από την υπό διαμόρφωση ποιητική συλλογή Ο Τσαλαπετεινός του Yud
ΣΙΩΠΗΛΗ ΣΥΝΘΕΣΗ
Πολύ λίγοι προσπαθούν να προλάβουν
τις χορογραφίες του Cunningham, γλιστρούν
βιαστικά στα φώτα της νύχτας γελώντας
μέσα από θολωμένα τζάμια αυτοκινήτων.
Οι περισσότεροι θα πρόσεχαν το επόμενο βήμα
με τον φόβο εκείνου που πρόκειται να
ερωτευτεί τον απαγορευμένο καρπό της πόλης
Η σκηνή τελειώνει στα εστιατόρια πριν το κλείσιμο
μετρώντας τα φιλοδωρήματα της μέρας. Το κλέψιμο
των ονείρων επιβεβαιώνεται στις αντανακλάσεις
των ματιών, κρύσταλλοι πάνω στο νερό καθώς
ανηφορίζεις για το σπίτι με τις τρεις γυναίκες
Αύριο, θα ερχόσουν με μια καινούργια επινόηση
χαραγμένη σε παλιά ονόματα συντρόφων
και σβησμένες πινακίδες δρόμων πιστεύοντας
στην υποχώρηση κάθε σκέψης, στο άδοξο που
φέρνει η ματαιότητα κάθε χειμώνα και σίγουρα
θα είναι το πιο δύσβατο κομμάτι της υπόθεσής μας
Από την υπό διαμόρφωση ποιητική συλλογή Ο Τσαλαπετεινός του Yud
*************************************************************
αυτό το χάπι κάνει θαύματα
δοκιμάζω απερίσκεπτα εσένα
νιώθοντας το δέρμα μου νερό
επιπλέω σε παιδικά όνειρα
ύστερα βυθίζομαι στο φως
αναποδογυρίζω μέσα στην κοιλιά
ολοκληρώνοντας τη συμμετοχή
αριθμός 13425 στο χάπι-θαύμα
Θεσσαλονίκη,
16/12/2020
Αδημοσίευτο
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Σάββας Λαζαρίδης γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη, όπου μέχρι σήμερα ζει και εργάζεται. Έχει εκδώσει δυο ατομικές ποιητικές συλλογές, την “ΥΣΤΕΡΑ” και την “Ανάμεσα στον φόνο και τον χρόνο”, μια συλλογική με τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο, την “Ultimi Inter Pares” και μια νουβέλα υπό τον τίτλο “Μικρό Χαμόγελο”.
