Σήμερα, στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον ποιητή Χρήστο Γραβάνη. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε στη Λάρισα. Έχει εκπαιδευθεί στη φυσικοθεραπεία και στις εναλλακτικές θεραπείες. Ασχολείται με τη ζωγραφική και την ποίηση. Το 2016 παρουσίασε για πρώτη φορά δουλειά του στο Θέατρο ΟΥΗΛ, στη Λάρισα. Ποιήματά του φιλοξενούνται στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό λογοτεχνικό τύπο. Μέχρι στιγμής έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Η ποίησή του έχει στοχαστικό, κοινωνικό ,φιλοσοφικό ύφος. Ο λόγος του είναι λιτός, αποφθεγματικός, οικείος, ουσιαστικός. Την πένα του απασχολούν τα προαιώνια ερωτήματα της ζωής και της ύπαρξης... η γέννηση, ο θάνατος, η ηθική ελευθερία, οι σχέσεις, ο έρωτας. Η ματιά του είναι ενίοτε μελαγχολική, αλλά ποτέ ζοφερή, ατενίζει την ελπίδα. Θα ταξιδέψουμε με δέκα ξεχωριστά αποσπάσματα από τις ποιητικές του συλλογές "Παρίσαινα" , "Αδέσποτο", " διάλογος"!
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
όμως καρδιά μου
το μυαλό
είναι πάντα ο στόχος
όταν το μυαλό γεμίζει
το σώμα ζητάει
κι εμείς το δώσαμε
τι να φταίει και το σώμα
αφού κι αυτό
η προέκταση του μυαλού μας είναι
-------------------------------------
θέλω να σου πω για τον έρωτα
για τον έρωτα όλου του κόσμου
γι' αυτό που η φύση μας έδωσε
το συναίσθημα
το συναίσθημα
είναι η κορύφωση της στιγμής
και έχει την τάση
όπως όλα τα πράγματα να φθείρεται
αν προσπαθούσα να το τοποθετήσω
μέσα στο χρόνο, ίσως μετατρέπονταν
σε κάτι άλλο
σε φόβο, σε ελπίδα, στην ίδια τη ζωή.
-----------------------------------------
και εγώ δεν θέλω το αύριο
ας μην έρθει ποτέ το αύριο
πάντα στο αύριο θα ήμαστε
διαφορετικοί
και πάντα διαφορετικά
θα γνωριζόμαστε,
θα ερωτευόμαστε
ο καθένας για τον εαυτό του,
κάνουμε έρωτα
και παύουμε να είμαστε.
αυτό που όμως
πραγματικά θα είμαστε
θα είναι κάτι καινούργιο
κάτι που θα το ανακαλύψουμε
μαζί.
“Παρίσαινα” θράκα 2021
-------------------------------------------------
Ψάχνω κάτι ανώτερο από ποίηση,
μια φλόγα
που θα μας καίει στην κόλαση μαζί.
ίδια πάντα λόγια
κι άλλοι πάντα, άνθρωποι
κι όμως, ο λόγος
να αντικρούεται με λόγο
η εικόνα που τρυπώνει στο μυαλό;
μας καταδίκασε η εικόνα.
*
αν είχαμε γεννηθεί τυφλοί
θα νοσούσε τόσο η ψυχή μας;
και τα λουλούδια που κάποτε μυρίσαμε
θα είχαν το ίδιο άρωμα για μας;
*
αποτύχαμε στον ρεαλισμό των πραγμάτων
και μας απέμεινε ο υπερρεαλισμός
των αισθήσεων.
τι να είναι ελεύθερος άνθρωπος;
Να, ξέρω 'γω
αν υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι
κοιμούνται με το θάνατο και ξυπνούν
με την ζωή
η απόσταση ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο:
η ελευθερία του.
*
γιατί η απόλυτη ελευθερία
δεν είναι τίποτα άλλο
παρά εκείνο
το ενστικτώδες φτερούγισμα
πάνω στην αίσθηση του ανέμου
στα φτερά των πουλιών
“Αδέσποτο” Οδός Πανός 2022
όμορφα τα πουλιά
δεν έχουν τίποτα το ανθρώπινο
κι αν κάτι έχουμε κοινό
αυτό είναι η καρδιά
πιάνομαι από τη λέξη κ α ρ δ ι ά
για να σας δείξω ότι η ζωή
π ά λ λ ε τ α ι
φουσκώνει
φεύγει
αδειάζει
και γυρνάει
μα η καρδιά μένει
πάντα εκεί
πιστή στο σώμα
-------------------------------------
σου γράφω για τα πουλιά
γιατί δεν μπορώ να γράψω
τίποτα για εμάς
όμως
τα συναισθήματα δεν χάνονται
γίνονται ενέργειες ταξιδεύουν
και τα πουλιά ταξιδεύουν
κι εμείς ταξιδεύουμε
α π ό σ τ α σ η
πάμε τώρα
κι ας μην μπορείς
ο χρόνος
είναι απλώς η επιθυμία
η στιγμή όμως
μπορεί να περιμένει
-------------------------------------
και τα πουλιά
περιμένουν
και εμείς περιμένουμε
δεν θα μείνει πίσω κανείς
όμορφα τα πουλιά
δεν έχουν τίποτα το ανθρώπινο
έλα, γείρε και κλείσε τα μάτια
το βράδυ όλα ξεκουράζονται
και το καλό ξεκουράζεται
και το κακό ξεκουράζεται
“διάλογος” Οδός Πανός 2023
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Χρήστος Γραβάνης γεννήθηκε το 1983 στη Λάρισα. Έχει γνώσεις πάνω στην φυσικοθεραπεία και στις εναλλακτικές θεραπείες. Ασχολείται με την ζωγραφική και την ποίηση. Πρωτοπαρουσίασε δουλειά του το 2016 στο Θέατρο ΟΥΗΛ, στη Λάρισα. Ποιήματά του φιλοξενούνται σε ιστοσελίδες κι έντυπα λογοτεχνίας. Η “Παρίσαινα”, από τις Εκδόσεις “Θράκα”, 2021 είναι το πρώτο του βιβλίο και ακολούθησαν άλλα δύο βιβλία από τις Εκδόσεις “Οδός Πανός”, το “αδέσποτο” το 2022, και ο “διάλογος” το 2023.
