Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Εύη Λιακέα. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Σπούδασε ψυχολογία και μουσική. Εργάζεται ως δασκάλα πιάνου και ασχολείται με το κολλάζ και τη φωτογραφία. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογική έκδοση κι έχουν φιλοξενηθεί στον ηλεκτρονικό τύπο. Το 2023 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Θράκα η πρώτη της ποιητική συλλογή "Απόδειπνο". Η ποίησή της είναι αφηγηματική, λυρική, συχνά βιωματική κι εξομολογητική. Ο λόγος της είναι πλούσιος, με πλαστικές εικόνες, στέρεα σύμβολα κι αληθινή συγκίνηση. Η πένα της συνομιλεί με τις μνήμες της παιδικής ηλικίας, τα πρόσωπα που μας χάραξαν, την απώλεια.Υμνεί τη σοφία της φύσης, ζωγραφίζει τις ομορφιές της και τα σκέρτσα της. Θα δούμε τέσσερα ποιήματά της και τρία χαϊκού. Το ένα ποίημα είναι ανέκδοτο. Όλα μοναδικά!
Από το "Απόδειπνο", Εκδόσεις Θράκα,2023
Η κούκλα
Στα σπλάχνα του ψηλού σπιτιού, στοιβαγμένα το 'να πάνω στ' άλλο,
δωμάτια σκοτεινά.
Σκάλες βιβλία, βιβλία καταπακτές κι ακόμα βιβλιοθήκες από έβενο.
Μπάνια ολόλευκα, μικρά σιδερένια παράθυρα
και κρεβάτια, όπου δεν ξαπλώνουν πια. Πόρτες, πόρτες, και να,
το κοριτσίστικο δωμάτιο!
Τοίχοι από πράσινους παγοκρυστάλλους καμωμένους όργανο εκκλησιαστικό,
τριανταφυλλένιο πάπλωμα, δαντέλες.
"Παιδάκι μου καλό!"
Τρέχω να σωθώ, γίνομαι μικρή, γλιστρώ μέσ' απ'τ α κάγκελα.
Λούζεται ο κόσμος έξω στον πρωινό ήλιο, κι εσύ στην αγκαλιά μου, πάνινη,
με το άσπρο φόρεμά σου καταματωμένο-λέω:
Πάει η Πίστη, η Αγάπη και η Ελπίδα!
Πέθανε η Πίστη, η Αγάπη και η Ελπίδα!
------------------------------------------
Χωράφια.
Μέσα τους φυτρωμένη μια βέργα χρυσή
με τ' όνομά μας πάνω χαραγμένο.
Κάθε βέργα μια ρίζα που χάνεται
βαθιά κάτω στη γη.
Χωράφια οργωμένα, σκεπασμένα με πρωινή δροσιά,
πνιγμένα στη βροχή, πνιγμένα στα βάτα,
κατάφυτα, με τις ελιές βαριές ετοιμόγεννες μάνες,
με το ξερό χορτάρι κατακίτρινο,
με το ξερό χορτάρι χρυσό.
Με συντροφιά τις κίσσες πάνω στα γυμνά δέντρα,
με τ' αμπέλια πένθιμα σαν χώμα,
με τα τσαμπιά έτοιμα κόκκινα που μοσχοβολούν
κάτω απ' τον πιο λαμπερό ήλιο, χωρίς ήλιο.
Με παπαρούνες όσο φτάνει το μάτι
το ίδιο με μαργαρίτες και κοπάδια πρόβατα.
Χωράφια
σκεπασμένα με χιόνι
χωράφια στην ασίγαστη βροχή,
πού και πού κάποιο πουλί κάνει κύκλους
βρίσκει ένα τσαμπί ύστερα φεύγει.
Ο ήλιος καίει το χρυσάφι,
ο αέρας χτενίζει το χρυσάφι
ο αέρας παύει και τα χωράφια μένουν
ήσυχα, και τα χωράφια μένουν ακίνητα
με μια βέργα χρυσή στην καρδιά τους.
Γύρω τους στροβιλίζονται Άνθρωποι.
Δεμένοι απ 'τ' όνομά τους
ένας ένας στρέφουν, με συντροφιά τους φως
απ' τα χλωμά αστέρια, λύνονται και πετούν
στον ουρανό.
--------------------
Χαϊκού
Δώρο στα χέρια
για να με χαιρετήσεις
μοσχοσάπουνο
Διασπώμαι
ως την εξαΰλωση
σκήνωμα φθαρτό
Γκρίζος καθρέφτης-
το νερό παγωμένο
μόνος ο ψαράς
----------------------------------
Από τη συλλογή "Οι λέξεις της – Περήφανες προλετάριες της ομάδας sister outsider"- (εκδ. Κονιδάρη, 2023)
Η μάνα μου είναι μια ιερή αγελάδα
που στέκει ασάλευτη
κοιτώντας βλοσυρά
Πίσω της
ανοίγεται ατέρμονο λιβάδι
λίγο πριν εξατμιστεί στον ήλιο
η δροσιά της νύχτας
Κανείς μπορεί να βόσκει
σ’ αυτόν τον τόπο για πάντα,
σκέφτομαι, κι ανατριχιάζω
στη σκιά του επιβλητικού ζώου
-------------------------
Ανέκδοτο ποίημα
Η θεία Καλλιρρόη
Αυτή η παχιά γυναίκα
είναι ένας χώρος
μια σκοτεινή εκκλησιά.
Λατρευτικά αντικείμενα
σε παράξενα σχήματα
ανταυγάζουν δοξαριές
κοντραμπάσων και βιολιών
μες στους οκνούς αιώνες –
Κατά τ’ άλλα είναι ήσυχα
και σιωπηλά.
Ένα μαύρο τουρμπάνι
στο κεφάλι της
φυλάει τον ολόχρυσο τρούλο
μέσα του αιωρείται
το γαλανό μυαλό
Γι' αυτό και δεν φοβάμαι όταν,
παίζοντας κυνηγητό,
καταλήγω στην ξεμανταλωμένη
πόρτα της κι ο αέρας
-μ’ ένα τρίξιμο- τη σπρώχνει
για να μπω
-----------------------------
Βιογραφικό σημείωμα
Η Εύη Λιακέα γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1976. Σπούδασε ψυχολογία και μουσική. Το 2023 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Απόδειπνο στις εκδόσεις θράκα. Εργάζεται ως δασκάλα πιάνου και ασχολείται με το κολλάζ και τη φωτογραφία.
