Στις 7 Μαίου 2023 ο λογοτέχνης Πάνος Κούρβας μίλησε για το μυθιστόρημά μου " Η υποψήφια" και τον ευχαριστώ από καρδιάς. Ας δούμε την ομιλία του!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΡΑΠAΝΟΥ
«Η υποψήφια»
Εκδόσεις 24 Γράμματα, 2023.
(Με τη ματιά του Πάνου Κούρβα)
Μας εξέπληξε ευχάριστα η Αγγελική Καραπάνου με τούτο το πεζογραφικό της άλμα.
Μοιάζει με εργάτρια μέλισσα, που με επιμονή συνέλεξε στις κυψελίδες του μυαλού της στιγμιότυπα από τον κοινωνικό μας περίγυρο, τα εμπλούτισε με τη φαντασία της και με τον μελίρρυτο λόγο της μας τα παρουσιάζει με μια αλυσιδωτή αρμονία μέσα στις σελίδες του βιβλίου της.
Η μυθιστορία της βασίζεται σε ένα λιτό σκελετό, ντυμένο όμως με ρωμαλέα σάρκα μέσα από το δικό της εκφραστικό ύφος και τη δική της γλωσσική αμφίεση, που είναι πλούσια σε αποχρώσεις. Έτσι, τα κείμενά της καθρεφτίζουν ξεκάθαρα το σημερινό γίγνεσθαι μέσα από την αλληλουχία των σκηνών.
Η συγγραφέας με το εξαιρετικά αμβλύ αισθητήριο της τεχνικής της μεταφέρει εικόνες μέσα από τη θαυμαστή φραστική της ευφορία.
Χαρακτηριστικά τα παρακάτω λογοτεχνικά αλιεύματα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της:
«Η μέρα είχε ανεβάσει για τα καλά
τα στόρια της και μ’ ένα καινούργιο σκοπό στη ζωή της άρχισε να ντύνεται» (σ. 18).
«Τον καφέ πάντα τον έπινε μέτριο, αλλά εκείνη τη μέρα τον ήθελε γλυκό, λες και πάλευε να μετριάσει την πίκρα της» (σ. 29).
«Ένα γαϊτανάκι αναμνήσεων ξεπηδούσε συνεχώς μπροστά της και αγωνιζόταν με κάθε τρόπο να το διώξει» (σ. 31).
«Ήθελε να την έπαιρνε ένα χέρι και να την πήγαινε τσάρκα στα αμέριμνα χρόνια» (σ. 32).
«Ο ουρανός είχε για τα καλά κοκκινίσει. Αφέθηκε να κοιτά τ’ αποχαιρετιστήρια φιλιά του ήλιου στα μάγουλά του» (σ. 34).
«Κοιμήθηκε πολύ βαθιά και ξύπνησε όταν μια ηλιαχτίδα χόρεψε πάνω στο πρόσωπό της» (σ. 37).
«Οι κρυφές πληγές της ζητούσαν τη φροντίδα του χρόνου για να επουλωθούν» (σ. 35).
Τα εικονοποιημένα στιγμιότυπα του λόγου της οξυγονοποιούν τα κείμενα του βιβλίου, προκειμένου να φωσφορίζουν σαν μια πανοραμική τομογραφία των γεγονότων του σήμερα.
Η συγγραφέας, με τη λογοτεχνική μαεστρία του ρέοντα λόγου μέσα από την παραδειγματική θα έλεγα ευπρέπεια της γραφίδας της, δίνει μορφή σε όλο το υλικό της ανθρώπινης περιπέτειας. Πλάθοντας όλα τα συστατικά στοιχεία που της προσφέρονται με μια συνθετική και έντονη παραστατικότητα και με μια σπονδυλωτή μεθοδευμένη αφηγηματική αυθορμησία, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να τον κρατήσει συνδεδεμένο με τις ενότητες των πράξεων και των ψυχικών ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους της καθημερινότητας.
Το βιβλίο της εκλύει συναισθήματα ανθρωπισμού και συνάμα ανάγει σε αρχέτυπα συμπεριφορών στις διανθρώπινες σχέσεις.
Η συγγραφέας πετυχαίνει να σκιαγραφήσει τις προσωπογραφίες που αφθονούν ανάγλυφες και δυναμικές σε ένα προσκλητήριο συνειδήσεων, διαποτισμένο από την αυθεντικότητα και τον ρεαλισμό της γλωσσοπλαστικής της ικανότητας.
Με την καυστική της πένα, ίσως και μέσα από τη διδασκαλική της εμπειρία περνά στον αναγνώστη απτά και ουσιώδη μηνύματα.
Έτσι κι αλλιώς όμως, το πλήρωμα του χρόνου έρχεται για όλους μας απρόσκλητα να μας υπενθυμίσει πως η αδικία δεν μπορεί να διαγραφεί από καμιά δύναμη, είναι το ανούσιο ζάλωμα που κάνουμε στον εαυτό μας στη διάρκεια της ζήσης μας. Ο κόσμος αλλάζει∙ φεύγουν οι παλιοί∙ έρχονται νέοι εκφραστές. Μα πάντα μένει κάποια γλυκιά θύμηση του συμμαχητή και φίλου, της μοναξιάς και της συντροφικότητας μέσα στους διαδοχικούς σταθμούς της ζωής μας ως ηθικά πρότυπα να μας συντροφεύουν διδακτικά.
Με χέρι σίγουρο, η συγγραφέας πρωτοτυπεί με τους ισοζυγισμένους στίχους της που δεσπόζουν με νόημα ως προμετωπίδα κειμένων, προϊδεάζοντας τον αναγνώστη για το διηγηματικό τους περιεχόμενο, ενίοτε και με μεταφορικές έννοιες.
Μοιάζει να έχει ανασύρει από την καθημερινή μας πεζότητα τούτη τη γοητευτική μυθιστορία, μπολιάζοντάς την στα νευραλγικά της σημεία με τη ροπή του ποιητικού της οίστρου, κάνοντάς τη μια ενδεικτική πυξίδα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στολισμένη με την ορθοέπεια της καθομιλουμένης και με την ουσία του γεμάτου σεμνότητα και σεβασμό λόγου της.
Αγγελική Καραπάνου,
μέσα από τα λογοτεχνικά σου βαδίσματα συνέχισε σεμνά και αθόρυβα να προβάλεις από το διαδικτυακό σου βήμα όλους τους συγκαιρινούς ομότεχνούς μας, συμπορευόμενη μαζί τους στον άγιο κόσμο των γραμμάτων και ανταμειβόμενη με του καλού τους λόγου την απολαβή.
Σε ευχαριστώ για τούτο το αντάμωμα και εύχομαι ο πεζογραφικός σου λόγος να συνεχίσει να σπαθίζει τον λογοτεχνικό μας ορίζοντα.
Πάνος Κούρβας
Λογοτέχνης
Βιογραφικό ομιλητή
Ο Πάνος Κούρβας γεννήθηκε στα Φοναΐτικα Ηλείας. Κατάγεται από πολυμελή αγροτική οικογένεια. Σε ηλικία δεκατριών ετών, μαζί με την οικογένειά του, μετακόμισε στην Αθήνα. Έκανε σπουδές στη Διπλάρειο Σχολή και πήρε το πτυχίο του Μηχανοτεχνίτη. Αργότερα, πήρε και το πτυχίο του Εργ. Μηχανολόγου Οχημάτων, ενώ αρκετά αργότερα, φοίτησε στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, με σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό. Εξάσκησε το επάγγελμα του Τεχνικού Οχημάτων. Δίδαξε ως αναπληρωτής καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, για περισσότερο από δέκα χρόνια, στη Σιβιτανίδειο Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων. Η αγάπη του για τη γενέτειρά του, τον ώθησε να μελετήσει, όσο μπορούσε και με τον δικό του τρόπο, την ιστορία του τόπου του. Μετά από πολλά χρόνια, καταθέτει το έργο αυτό, με ανάμικτα συναισθήματα, προκειμένου να το μοιραστεί με όσους αγαπούν τον τόπο τους, έχουν τις ίδιες ανησυχίες και δείχνουν σεβασμό στην ξεχωριστή προσωπικότητα και τα πιστεύω του καθενός μας.
Είναι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Από τις εκδόσεις «Βεργίνα» κυκλοφορεί το βιβλίο του «Στην Ηλεία Άλλοτε και Τώρα». Από την «Δυάς» εκδοτική κυκλοφορεί το βιβλίο του «Πομπηία Η πόλη της αμαρτίας». Από τις εκδόσεις «Δρόμων» κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή «Ειμαρμένη» και το μυθιστόρημα «Για μια αγκαλιά».
