Σαν σήμερα, στις 29 Σεπτεμβρίου 1973 έφυγε από τη ζωή ο Άγγλος λογοτέχνης Ουίσταν Χιου Όντεν. θα δούμε το ποίημά του "Musée des beaux arts"!
Musée des beaux arts- ΟΥΙΣΤΑΝ ΧΙΟΥ ΟΝΤΕΝ
Ποτέ δεν κάναν λάθος οι Παλιοί Τεχνίτες
Πάνω στον ανθρώπινο πόνο: πώς την καταλαβαίναν
Τη θέση του στη ζωή. πώς έρχεται να μας έβρει
Καθώς τρώει ο άλλος, ή ανοίγει ένα παράθυρο ή ακόμη περπατά βαριεστημένος .
Πώς, όταν οι γέροντες με πάθος, με κατάνυξη προσμένουν
Το θαύμα της γέννησης, πρέπει πάντα να υπάρχουν παιδάκια
Που δεν πολυγυρεύουν να γίνει τέτοιο πράγμα, πατινάροντας
Σε μια δεξαμενή στην άκρη του δάσους.
Ποτέ δεν ξέχασαν πως ακόμη
Και το φριχτό μαρτύριο πρέπει να πάει το δρόμο του
Οπωσδήποτε σε μια γωνιά, σε κάποιον ανοικοκύρευτο τόπο
Όπου οι σκύλοι συνεχίζουν τη σκυλίσια ζωή τους και τ' άλογο του βασανιστή
Ξύνει τ'αθώα του καπούλια σ'ένα δέντρο.
Στον Ίκαρο του Μπρέγκελ λόγου χάρη: πώς καθετί γυρνά τη ράχη
Πολύ νωθρά στον όλεθρο. μπορεί ο ζευγάς
Ν'άκουσε την πλαταγή στη θάλασσα, την έκθετη κραυγή,
Όμως γι'αυτόν δεν ήταν σπουδαίο ατύχημα. κι ο ήλιος τη δουλειά του
Έλαμπε στα πόδια τ' άσπρα που βουλιάζαν στο πράσινο
Νερό. και τ'αλαφρό δαπανηρό καράβι που είδε ασφαλώς
Κάτι εκπληχτικό, τ'αγόρι που έπαιρνε απ' τον ουρανό
Έπρεπε κάπου να φτάσει κι αμέριμνο τράβηξε ανοιχτά.
Μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης
Πηγή: Ξένη ποίηση του 20ού αιώνα, Μαρία Λαϊνά, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2007
