Θα δούμε ένα χιουμοριστικό ποίημα για την ερωτική δειλία. Με το σπιρτόζικο πνεύμα του αξέχαστου Ασημάκη Γιαλαμά και τον ρομαντισμό μιας άλλης εποχής η "Ιστορία ενός γλωσσοδέτη"!
Ιστορία ενός γλωσσοδέτη-ΑΣΗΜΑΚΗΣ ΓΙΑΛΑΜΑΣ
Κι εγώ σαν νέος ερωτεύτηκα τρελά
με μια μικρούλα κι είχα πόθο και σεκλέτι,
να της μιλήσω για τον έρωτά μου,αλλά
ένιωθα πάντα γλωσσοδέτη!
Ήθελα τόσο,να της πω "Σε αγαπώ",
αλλά κοντά της μου κοβότανε η φόρα
και δεν μπορούσα ούτε λέξη,να της πω,
κι ήμουν βουβός όλη την ώρα.
Αυτή μου μίλαγε για σπορ,για σινεμά
και πού και πού περί σχολείου και μελέτης
κι εγώ ποθούσα,να της πω γι'αγάπη,μα
με είχε πιάσει γλωσσοδέτης!
Αλλά είχα,φαίνεται,στα βλέμματα φωτιά,
γιατ'ο σφοδρός έρως μ'είχε κάμει λιώμα
κι ένιωσε αυτή απ'τη θερμή μου τη ματιά
όσα δεν έλεγε το στόμα.
-Το νιώθω,μου'πε...Μ'αγαπάς πάρα-πολύ
κι εγώ μπροστά της σαν χαζός με βλέμμα ικέτη
επήγα κάτι,να της πω,μα το φιλί
μου'φερε πάλι γλωσσοδέτη!
Μου'πε λοιπόν,ότι κι εκείνη μ'αγαπά
κι ότ'ίσως ήταν εκ Θεού,να ερωτευτούμε,
και τέλος πήγαμε μια μέρα στον παπά
με το καλό να παντρευτούμε.
Ήρθε η στιγμή,που ο παπάς μου'πε στ'αυτί,
αν θέλω να'μαι άντρας νόμιμος της Καίτης.
Και τώρα σκέφτομαι: Γιατί την ώρ'αυτή
να μη με πιάσει...γλωσσοδέτης;
Πάντως δε μ'έπιασε και είπα βιαστικός
"ναι" στον παπά και πήρα σύζυγο μπερκέτι
και από τότε αυτή μιλάει διαρκώς
κι εγώ έχω πάντα...γλωσσοδέτη!
Πηγή: Χιουμοριστική ανθολογία,Δράκος,1958
