Ένα ανέκδοτο ποίημα του αγαπημένου μας ποιητή από τα Τρίκαλα Οδυσσέα Νασιόπουλου! Τον ευχαριστούμε που το μοιράζεται μαζί μας!
Σχήματα - ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΝΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
Πῶς τελικά προχωροῦμε
σὲ παράλληλους μαζί και ὄχι,
ἀνεβοκατεβαίνουμε ἀδιάκοπα
σύνορα ζωές,
κι ἀνηφορίζουμε ἐπιρροές
δίχρωμες φωνές,
ἀταίριαστες ἀγάπη,
πῶς στήνουμε κόσμους μαζί κι ὄχι,
ἀνοιγοκλείνουμε κύκλους
πανσέληνους, τῶν ἄλλων σκιές,
ἄστοχες ἐπιλογές,
πῶς γαρ, μᾶς ἔγινε ἡ ἐξουσία τους
σχήμα ἀνεφάρμοστο, ἀπρόσιτο
κι ἄτοπο ὁμόνοια,
πῶς ὅ,τι βλέπεις εἶναι καλοστημένη
ἀπάτη, κόσμος κακό φτιαγμένος
ἀπ’ ἀόρατα δεσμά,
κι ὅ, τι νιώθεις εἶναι ἡ οὐσία,
πῶς πλανιέται στον ἀχό τῆς μέρας
ἐκκωφαντική σιωπή,
πῶς τριγυρνάει ἀνάμεσά μας
ἀέρας θανατικό, κι ὁποῖον ἐπιλέξει,
πῶς το κάποτε θα ἐλευθερωθοῦμε
μαζί και ὄχι ἔγινε πότε
κι τὸ πότε κατέληξε ποτέ,
πῶς θέλει αὐταπάρνηση πολύ,
θυσία σοβαρή ἡ πάλη για ἐλευθερία.
