Θα γνωρίσουμε τρία ποιήματα νέας εσοδείας της Αλεξίας Αθανασίου!
Τρία ποιήματα της Αλεξίας Αθανασίου (Από την ενότητα "Το Μύθο ιχνηλατώντας• και την Ιστορία")
Βερκιγγετόριξ
Τυχαία διάβασα
για σένα
(με το δυσκολοπρόφερτ' όνομα)
και σε λυπήθηκα...
Ευγενής, ενώνοντας τους Γαλάτες
αντιστάθηκες σθεναρότατα
στων Ρωμαίων τη λαίλαπα
μ' απέτυχες• και παραδόθηκες
να σώσεις τους δικούς σου.-
Έξι, σε κράτησαν
χρόνους φυλακισμένο
κ' ύστερα σ' έσυραν
στους δρόμους, σε διαπόμπευσαν,
(προτού σε θανατώσουν)
βορά στο θρίαμβο του Καίσαρα
που θα 'πεφτε νεκρός
με μαχαιριές εικοσιτρείς
μέσα στη Σύγκλητο.
Το Ραντεβού
"Σούσα, 324 π.Χ."
"Θα συναντηθούμε στη Βαβυλώνα"
προφήτευε ο Κάλανος
βαδίζοντας
(ξέγνοιαστος κι ολοζώντανος)
στη νεκρική πυρά του,
κ' ήταν, αυτό θαρρώ,
το πλέον δυσοίωνο ραντεβού
που δίνονταν στην Ιστορία.-
Χρόνον αργότερα,
ο Αλέξανδρος
(χαμογελώντας μ' εγκαρτέρηση)
μέσ' στο περίλαμπρο
τού Ναβουχοδονόσορα παλάτι
το πνεύμα του παρέδιδε
στην Αιωνιότητα.
Σε μιαν Αναλαμπή
Τουρίστες ήταν.
Μισομεθυσμένοι και ξέγνοιαστοι
βάδιζαν στην Οδό
παιζογελώντας.
Θα 'ταν...περίπου δυο τα ξημερώματα.
(Ώρα που το παράδοξο ξυπνάει.)
Κι' άκουσαν, ξάφνου,
(για μια στιγμή)
φρικτής κραυγές οδύνης.
Κοίταξαν γύρω τους αλαφιασμένοι.
Ερημιάς ηρεμία.
Συνέχισαν το δρόμο τους
παιζογελώντας.-
Και μόνον ένας,
ο αλαφροΐσκιωτος
είδε (σε μιαν αναλαμπή)
τους χιλιάδες εσταυρωμένους
(ήταν, ή δεν ήταν ο Σπάρτακος
ανάμεσά τους;)
καταμήκος τής Αππίας Οδού.
Έκτοτε, ποτέ του δεν ξαναγέλασε.
*Τα ποιήματα ανήκουν στην ενότητα "Το Μύθο ιχνηλατώντας• και την Ιστορία."
