Ένα πολύ όμορφο εξομολογητικό ποίημα της Έφης Γεωργίου θα δούμε σήμερα. Σ'εκείνον που σταυρώθηκε...."Υποκρίνομαι;"
Υποκρίνομαι;-ΕΦΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Υποκρίνομαι…
Είμαι μεγάλη ηθοποιός, μπορεί η μεγαλύτερη όλων.
358 μέρες τον χρόνο δεν Σε σκέφτομαι σχεδόν καθόλου, ούτε δικαιολογίες Σου λέω γιατί απλά δεν υπάρχεις στην ζωή μου.
Αποφασίζω τούτες τις μέρες, ντυμένη με τα επίσημά μου να θυμηθώ ότι υπάρχεις.
Την περασμένη Κυριακή θυμήθηκα να Σε καλωσορίσω και εγώ στη ζωή μου και να υποκριθώ πως Σε αγαπώ.
Τολμώ με θράσος να πω σε όλους πως σε αγαπώ.
Και λέω πως είμαι λυπημένη
και ζω τα πάθη σου και το μεγάλο πένθος.
Είμαι λυπημένη που ζω το μεγάλο πένθος.
Και λέω πως πονώ και κλαίω για Εσένα.
Πονώ πραγματικά και κλαίω για Εσένα.
Κάνω πως σε δοξάζω!
Και το πιστεύω, και οι άλλοι με πιστεύουν.
Γονατίζω μπροστά στην εικόνα της Σταύρωσής Σου να εξομολογηθώ.
- Λέω ψέματα, είμαι ηθοποιός και μάλιστα η καλύτερη και θα σε δοξάσω όταν αναστηθείς.
Κλαίω, λυπάμαι και κλαίω.
Κλαις και Εσύ μαζί μου.
