Τους γραφιάδες, όταν είναι καλοί , τους χαρακτηρίζουν δυο αρετές. Παρατηρητικότητα κι ενσυναίσθηση. Κλέβουν με τις έξι τους αισθήσεις τις στιγμές γνωστών κι άγνωστων ανθρώπων. Συμπάσχουν με τους γύρω τους,το πρόβλημά κι η χαρά των άλλων, γίνονται δικά τους. Τα συναισθηματικά τους αποθέματα είναι τα υλικά, με τα οποία σμιλεύονται οι φανταστικοί τους ήρωες. Κάπως έτσι γεννιούνται ποιήματα,τραγούδια,βιβλία. Σε μια τέτοια ισχυρή συγκινησιακά ώρα , ο στιχουργός Κώστας Λάζαρης έγραψε το στιχούργημα "Μην ψάχνεις την Ιθάκη" ,αφού μίλησε με μια άγνωστη γυναίκα στο τρένο ,που τα μελαγχολικά της μάτια τον στοίχειωσαν. Ποια να ήταν αυτή και τι να την κατέτρεχε; Θα μας αφηγηθεί την ιστορία της ο δημιουργός!
Μην ψάχνεις την Ιθάκη
Ήταν παραμονή της 28ης Οκτωβρίου του 2016 όταν κάποιες δουλειές με ανάγκασαν να ανέβω στη Θεσσαλονίκη.
Ο καιρός βροχερός και μια φθινοπωρινή μελαγχολία ακόμα πιο έκδηλη μια που είχε από ώρα νυχτώσει και στην αποβάθρα ο κόσμος πήγαινε κι ερχόταν με τα ροδάκια από τις βαλίτσες να κάνουν αυτόν τον χαρακτηριστικό θόρυβο πάνω στο τσιμέντο .
Κάθισα σ’ ένα παγκάκι περιμένοντας το τρένο κι άναψα τσιγάρο. Πιο δίπλα μια κοπέλα με ένα σκούρο μακρύ φόρεμα έσερνε μια μεγάλη κόκκινη βαλίτσα και στο άλλο χέρι κρατούσε άλλες δυο μικρότερες. Κάθισε δίπλα μου στο παγκάκι έβγαλε τα τσιγάρα της και έψαχνε να βρει αναπτήρα σε μια από τις τσάντες που κρατούσε….
-Μην ψάχνετε έχω πρόχειρο αναπτήρα…
Της άναψα το τσιγάρο με ευχαρίστησε κι εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν το βλέμμα της. Ένα βαθύ μελαγχολικό βλέμμα με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια κι ένα κουρασμένο πρόσωπο… θα’ χε μάλλον μέρες να κοιμηθεί καλά…
-Θεσσαλονίκη πηγαίνετε;
-Ναι..εσείς ;
-Κι εγώ για 2 – 3 μέρες.. εσείς θα μείνετε πολύ…
Χαμογέλασε κάπως πικρόχολα.
-Μέχρι ν’ αλλάξω ζωή… Δεν με σηκώνει άλλο η Αθήνα.
Προσπάθησα να ελαφρύνω λίγο την ατμόσφαιρα.
-Η Θεσσαλονίκη είναι όμορφη πόλη.
-Και η Αθήνα όμορφη είναι , αν έχεις ανθρώπους να σ’ αγαπούν..
Το σφύριγμα του τρένου της έκοψε στη μέση την πρόταση…
-Καλό ταξίδι … καλά να περάσεις.. κι ανέβηκε στο δεύτερο βαγόνι μετά από μένα..
Δεν την ξαναείδα .. … τυπωμένα στο μυαλό μου όμως ,δυο μάτια σαν άγριος ποταμός… και μια ψυχή που χρόνια να ζει στο νοίκι…
Μέχρι να φτάσω στη Θεσσαλονίκη έγραψα το ‘’Μην ψάχνεις την Ιθάκη’’.
Κώστας Λάζαρης
Μην ψάχνεις την Ιθάκη
Στίχοι: ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΖΑΡΗΣ
Μουσική: λΙΝΟΣ ΚΟΚΟΤΟΣ
Ερμηνεία: ΘΕΛΜΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
Θολά τα τζάμια απόψε στο σταθμό
ταξίδι βραδινό για Σαλονίκη
έχεις δυο μάτια άγριο ποταμό
και μια ψυχή που χρόνια ζει στο νοίκι
Μην ψάχνεις την Ιθάκη σου να βρεις
δε θα τη βρεις αν μόνη δεν τη φτιάξεις
κι αν έπεσες μπορείς να σηκωθείς
να μάθεις, να γελάσεις και να κλάψεις
Θυμήθηκες το “σ’ αγαπώ’’ στ’ αυτί
κι εκείνα τα Χριστούγεννα στη Μάνη
ψιθύρισες βουβά “υποκριτή’’
καθώς τα φώτα ανάβαν στο λιμάνι
Ψηλά τακούνια κι έσβησες το φως
γλυκιά η δροσιά απόψε του Βαρδάρη
μικρή η μέρα κι ο καημός κρυφός
μ’ ατέλειωτη η νύχτα του Γενάρη
Δίσκος: Ανεμογιαλός (Μετρονόμος 2018)
