Σήμερα έχω τη χαρά να υποδέχομαι στο ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ έναν ποιητή του απόδημου Ελληνισμού , τον Γεώργιο-Κάρολο Τσιλεδάκη. Είναι από τους πιο μορφωμένους ακαδημαϊκά ανθρώπους που έχω γνωρίσει και μια στιβαρή ποιητική φωνή, που αξίζει ν'ακουστεί. Έχει κυκλοφορήσει το 2014 την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Όρνια-Λάμιες" κι ετοιμάζει μες στη χρονιά τη δεύτερη. Του ευχόμαστε τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
-Γιώργο μου, πότε άρχισες να εκφράζεσαι με τον ποιητικό λόγο;
Κατά την διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων, ορμώμενος από έντονα συναισθήματα και την ανάγκη μου να τα αποτυπώνω έμμετρα.
-Στο περιβάλλον που ζούσες ως παιδί υπήρχε επαφή με ποιητικά αναγνώσματα;
Όντας μεγαλωμένος σε σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον που καλλιεργούσε και ενθάρρυνε την φιλομάθεια, η πρόσβαση στην ποίηση αποτελούσε προϊόν ανάγκης, ευχαρίστησης κι όχι εξαναγκασμού.
-Ποιοι ποιητές σε συντάραξαν;
Από τους Έλληνες, σίγουρα οι μεγάλοι κλασικοί που έγραφαν έμμετρα όπως οι Σολωμός, Παλαμάς, Λαπαθιώτης, Καρυωτάκης για να αναφέρω λίγα ονόματα. Από ξένους οι William Blake, Ezra Pound, Alexander Pushkin, Rainer Maria Rilke και πολλοί άλλοι.
- Η ποίηση είναι ένας δρόμος ελευθερίας. Ποιες άλλες ασχολίες σε κάνουν να αισθάνεσαι ελεύθερος;
Η αναλογική φωτογραφία του Φιλμ που αποτελεί και την "Ψυχή" της, σε έναν αμιγώς ψηφιακό σήμερα κόσμο. Μια χρονοβόρα, δαπανηρή και δύσκολη ασχολία που απαιτεί έμπνευση και τελειομανία για να αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα τουλάχιστον στον δημιουργό της ως τέχνη, όπως και η ποίηση εξάλλου.
- Όταν γράφεις είσαι ο ίδιος άνθρωπος που είσαι όλες τις άλλες στιγμές ή αναδιπλώνονται από μέσα σου πολλοί εαυτοί;
Είμαι πάντα ο ίδιος άνθρωπος μέσα σε έναν κόσμο (εσωτερικό και εξωτερικό) τόσων εναντιοτήτων, να πασχίζω με την μουσική του ιαμβικού δεκαπεντασύλλαβου ως κάλλος ποιήσεως, να ξαναζώ έντονες στιγμές μαρμαρωμένες με μελάνι, αρνούμενος να αφήσω την λήθη να τις κονιορτοποιήσει.
-Υπάρχουν θέματα που ταλανίζουν συχνά την ποίησή σου;
Η ασφυκτική και ζοφερή πραγματικότητα, το ανικανοποίητο, η διάψευση, η έλλειψη προοπτικής στο μέλλον, το πεπρωμένο, η Θεία Δίκη, τα προσωπικά αδιέξοδα, η απουσία δικαιοσύνης, η φιλοπατρία, το πένθος...
- Τι δίνει σε σένα η ποιητική δημιουργία;
Συγκίνηση, ευφορία και ανατριχίλα μαζί. Με μια λέξη πληρότητα. Μια μυσταγωγία που ανορθώνει όλες μου τις αισθήσεις.
-Τι θα ήθελες να δίνει στους αναγνώστες σου;
Αν και ακούγεται εγωιστικό εκ μέρους μου, τα ποιήματα τα γράφω για να αρέσουν σε μένα αποκλειστικά. Δεν αποτελούν παραγγελία αλλά έκφραση αυστηρά προσωπικών μου βιωμάτων. Αν σε κάποιους αναγνώστες πουν κάτι, θα με έκανε στιγμιαία και μόνο χαρούμενο. Αν όχι, δεν κακιώνω και δεν αποθαρρύνομαι.
-Είσαι ερευνητής της Πυρηνικής Φυσικής. Πού συναντιούνται η τέχνη με την επιστήμη στον τρόπο της σκέψης σου και της ζωής σου και πού αποκλίνουν;
"Η τέχνη δημιουργεί, η επιστήμη καταστρέφει τον αισθητό κόσμο. Η οπτική καταστρέφει το φως", έλεγε ο αυστριακός φιλόσοφος Otto Weininger. Συμπλήρωνε όμως πως η γεωμετρία αντιστοιχεί στην αρμονία, και η αριθμητική στο ρυθμό. Οπότε επιστήμη και τέχνη, δύο μεν ασύμβατες και αποκλίνουσες έννοιες, συνταιριάζονται για να γεννήσουν αισθητική όσο η επιστήμη δεν είναι απόλυτη και δογματική.
-Μια τελείως φανταστική ερώτηση. Αν το τωρινό σου επάγγελμα κι η ενασχόλησή σου με την ποίηση σου απέφεραν τις ίδιες οικονομικές απολαβές κι έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα στα δύο μονοπάτια, ποιο θα επέλεγες;
Δυστυχώς δεν μπορώ να απαντήσω αυτή την στιγμή άμεσα, αν και η ζωή ήδη με κατευθύνει εκεί που το πεπρωμένο μου ορίζει.
- Πότε πιστεύεις πως βγαίνουν από μέσα σου πιο ενδιαφέροντα πράγματα στην ποίηση, όταν είσαι χαρούμενος, λυπημένος, ήρεμος, θυμωμένος;
Θα απαντήσω παραθέτοντας ένα διάψαλμα του μεγάλου Δανού στοχαστή και θεολόγου Soren Kierkegaard από το "Either / or".
"Τι είναι ποιητής; Ένας δυστυχισμένος άνθρωπος που κρύβει βαθιά αγωνία στην καρδιά του, αλλά τα χείλη του είναι έτσι διαμορφωμένα ώστε όταν ο στεναγμός και η κραυγή περνούν μέσα από αυτά, ακούγεται σαν υπέροχη μουσική...". Προσωπικά θα έλεγα πως η κινητήριος πηγή έμπνευσης για μένα είναι η λύπη, ο θυμός, η οργή, η αγανάκτηση...
-Βλέπεις διαφορές στη δημιουργική σου παραγωγή σύμφωνα με τις φάσεις της προσωπικής σου ζωής; Όταν είσαι μόνος σου , όταν είσαι σε μια σχέση με προβλήματα, ή όταν είσαι σε μια σχέση που περνάς όμορφα συνομιλείς με πιο ζωτικό τρόπο με την πένα;
Το πρόβλημα γεννάει έμπνευση και δημιουργεί ιδέες, η καλοπέραση κουκουλώνει, εφησυχάζει και ενίοτε τελματώνει. Προτιμώ πάντως να περνάω όμορφα στην προσωπική μου ζωή και ας μην ξαναγράψω! Τουλάχιστον θα συμβιβάζομαι με την ανάγνωση ποιημάτων.
-Τι πιστεύεις πως εξελίσσει έναν ποιητή; Τι νιώθεις εσύ προσωπικά πως βελτιώνει την ποιητική σου γραφή στο πέρασμα του χρόνου;
Η συνεχής μελέτη των μεγάλων μας ποιητών και η ερμητική άρνηση στην μόδα της ευκολίας, των συμβιβασμών, των τεχνασμάτων, των δημοσίων και πελατειακών σχέσεων προς αναζήτηση προβολής και αποδοχής.
- Πες μας δυο λόγια για την πρώτη σου ποιητική συλλογή, «Όρνια-Λάμιες» . Σε ποια περίοδο της ζωής σου γράφτηκε, τι πραγματεύεται;
Η μικρή αυτή ποιητική συλλογή είναι μια πένθιμη λυρική σύνθεση ανασυρμένη απ’ τη γνήσια Ελληνική θρηνητική ποιητική παράδοση και γράφτηκε για να απαγγέλλεται με πάθος και όχι για να διαβάζεται σιωπηλά ή να τραγουδιέται. Είμαι ευγνώμων στον πολύ καλό μου φίλο και κουμπάρο ψυχίατρο Δρ. Κωσταντίνο Σ. Πασχαλίδη που ενθάρρυνε, παρότρυνε και εξέδωσε με την ευγενική υποστήριξη και χορηγία της Εταιρείας Μελέτης και Καταγραφής Απόδημου Ελληνισμού, το ποιητικό αυτό πόνημα, που πραγματεύεται την ασφυκτική πίεση που ένιωσε ο ποιητής, ζώντας σε έναν ειδωλικό κόσμο με την αναξιοπρέπεια και την ψευτιά να κυριαρχούν.
- Θα μοιραστείς μαζί μας κάποια σχέδιά σου για το μέλλον σε σχέση με τη διαδρομή σου στην ποίηση;
Ετοιμάζω πυρετωδώς μια νέα δουλειά που ευελπιστώ να παραδοθεί προς δημοσίευση μέσα στο ερχόμενο έτος.
Σ’ευχαριστώ πολύ Γιώργο μου για τη συζήτησή μας στο ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ! Μας έδωσες την ευκαιρία να σε γνωρίσουμε καλύτερα. ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ!!!
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι να σας πάνε όλα κατ' ευχήν.
