Θα δούμε ένα πολύ όμορφο διήγημα της Αγγελικής Γιαλούρη,εμπνευσμένο από τη μορφή της Μαρίας Μαγδαληνής! "Μη μου άπτου"!
Mη μου άπτου-ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΓΙΑΛΟΥΡΗ
Ω Δάσκαλε, εγώ δεν είμαι εκείνη που μια ασυγκράτητη ορμή με έσπρωξε, τα βήματά σου να ακολουθήσω;;Γιατί μαζί μ’εσένα γνώρισα την ευτυχία που πηγάζει από το δόσιμο χωρίς αντάλλαγμα, την ελευθερία στη σκλαβιά σε κάποιο ιδανικό, και στους φτωχούς μοιράζοντας τα υπάρχοντά μου ένωσα τον δρόμο μου με τον δικό σου;;
Σε συνάντησα, δάσκαλε, την ώρα που τα είδωλα κατέρρεαν και το φως πολεμούσε το σκοτάδι να νικήσει!!Και χόρταινα απ’ τον λόγο τον καλό σου στα πεινασμένα πλήθη.
Βαθύς ήταν ο πόθος μου, κι η δίψα μου μεγάλη, να ανοίξει η γης να ποτιστεί, να ευδοκιμήσει ο σπόρος που σκόρπιζες με αυτό τον άγιο Λόγο. Στα μάτια σου που φέγγανε σαν φώτα στοργικά, σαν βυθιζόμουν, μου άναβε ο έρωτας την πίστη και η αγάπη την μετάνοια. Γλυκιά ανατριχίλα στο κορμί με συνεπήρε. Άνθιζε μέσα μου η ελπίδα ότι σωσμένη πια θα ήμουν, γιατί αγάπησα πολύ!!
Ριγούσε ο νους μου στο ύψος των θαυμάτων σου που πίσω τους κρυβότανε ένας διάφανος Θεός. Και επίστεψα στον άνθρωπο, που ήταν και Θεός, και ο κόσμος μου εγύρισε ανάποδα και το καλό ορθώθηκε, τείχος μιας προστασίας. Τότε, Η ασήμαντη γυναίκα εγώ, τη δύναμη ένιωσα να ανεβώ σκαλί σκαλί το ύψος της μεγαλοσύνης σου.
Και ήταν μαζί μου και οι πιστοί σοφοί σου μαθητάδες. Και σαν υπνωτισμένοι, όλοι μαζί ακροπατούσαμε στα χνάρια σου, νύχτες και μέρες, και εκεί στην ταπεινή σου είσοδο στην πόλη της Ιερουσαλήμ, όταν ο όχλος έστρωνε κλαδιά φοινίκων να πατήσεις και κάποιοι νόμισαν πως είχαν βρει πολέμιο των Ρωμαίων και κάποιοι έψαλαν «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Ήταν τότε, ημέρα θριάμβου της πίστης των ανθρώπων και της ελπίδας για σωτηρία. Εκστασιασμένοι πολλοί σε ακολούθησαν, μα ο φθόνος του κατεστημένου παραμόνευε, ψηλά στον σταυρό σου να σ’ανεβάσει. Ω, Κύριε, Κύριε εγώ είμαι που ενώ όλοι οι δικοί σου κοιτώντας σε στον σταυρό σε κλαίγαν από μακριά, στεκόμουν στο πλευρό σου παραστάτης και λούστηκα πηχτό, ζεστό το αίμα σου!!Και κεντημένο από τη λόγχη αντίκρισα το άψυχο κορμί σου στην αγκαλιά της μάνας σου, «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατο μου τέκνο, που έδυ σου το κάλλος;», μελίρρυτοι ποταμοί τα λόγια από το στόμα της να κυλούν. Δυο νύχτες σβήστηκε η ζωή μέσα από τα μάτια μου, πνιγήκαν οι ελπίδες όλες, στους καταρράκτες των δακρύων μου. Και να τώρα που ξέφυγα απ του θρήνου το δίχτυ, και βρήκα μύρο ακριβό από σαράντα αρώματα φτιαγμένο, με αυτό να αλείψω τα άχραντά σου πόδια, με τα μαλλιά μου να τα σκουπίσω, και με τα χείλη μου να τα ακουμπήσω. Μια δύστυχη όμως, εβρέθηκα μπροστά στον άγιο τάφο σου, και αντίκρισα μέσα από εκεί το αγαπημένο σώμα σου να λείπει. Και ακούω τη φωνή σου Κύριε, ‘’Μαρία’’ να φωνάζει και από του τρόμου μου την ορμή κοντεύω να λυγίσω. Στέκεται εμπρός μου ζωντανό, το θεϊκό σου σώμα, όπως τότε που τρέχαμε μες τα ξανθά χωράφια και τους ανθρώπους λύτρωνες. Και βλέπω την Ανάσταση του ανθρώπου ολόγυρά μου και σαν πουλί ξανοίγομαι έτοιμο να πετάξω, να διαλαλήσω απανταχού πως ο Θεάνθρωπος ανέστη, μα πρώτα θέλω τρυφερά το σώμα σου να αγγίξω. Όμως είναι η φωνή σου σαν το καρφί που πήρα απ’ τον σταυρό σου!!Να μη σ’ αγγίξω μου ζητάς, μου το απαγορεύεις.
- Μακάρια γυναίκα, εσύ που δεν τρομάζεις στην όψη μου, εσύ που η πίστη σου νικά το άγγιγμά σου, η εκλεκτή μου εσύ, που επέλεξε να εμφανιστεί πρώτος μπροστά σου, ο νικητής του θανάτου και του Άδη, εκείνη που δεν θα την κυριεύσει η επιθυμία, και από την άγνοιά της θα απαλλαγεί, χάριν της κυριαρχίας του νου της.
- Εσύ αγαπημένη μου Μαρία, πρώτη αξιώθηκες να δεις μπροστά σου ζωντανό, αυτόν που θεωρούσες χαμένο και νεκρό, τον Υιό του Ανθρώπου, Αναστάντα εκ νεκρών, που πριν ανέβει στον Πατέρα του, στο αιώνιο Βασίλειο, θα οδηγήσει τα βήματα των μαθητών του στο φως και στη διάδοσή του. Εγώ είμαι το Φως. Σβήσε την παλιά εικόνα μου Μαρία, και δες, ο δάσκαλός σου πως νίκησε τον Θάνατο και πορεύεται με δόξα προς τον Πατέρα του. Αχνοφέγγει η μέρα, η ευλογημένη Κυριακή κι εσύ αγαπημένη τρέξε το χαρμόσυνο νέο να αναγγείλεις στους Μαθητές, ότι κοντά σας θα βρεθώ στη γη της Γαλιλαίας.
Η δύναμή μας Ιωάννη τα τελευταία λόγια Του πριν την ανάληψή Του:
Διότι βρίσκεται μέσα σας ο Υιός του ανθρώπου-Πηγαίνετε σε εκείνον-Αυτοί που τον ψάχνουν τον βρίσκουν-
Ακολουθείστε με-Κηρύξτε το Ευαγγέλιο της Βασιλείας των ουρανών!!!
*Από μια προσωπική μυθοπλαστική προσέγγιση σε αυτή την τόσο αινιγματική μορφή της Μαρίας από τα Μάγδαλα.
