Θα δούμε το ποίημα " Γεσθημανή" του ποιητή Γ. Βερίτη , κατά κόσμον Αλέξανδρου Γκιάλα . Ενός δημιουργού που διακρίθηκε στη θρησκευτική και την υπαρξιακή ποίηση ,κι έφυγε το 1948 σε ηλικία των 33 ετών!
Γεσθημανή-Γ.ΒΕΡΙΤΗΣ
Κατάχλωμ' η Σελήνη, αχνή,
βουβή, θλιμμένη,
αμίλητ' η Γεσθημανή,
μαρμαρωμένη.
-Είν' εκεί γονατιστός,
και προσεύχετ' ο Χριστός.
Κραυγές απ' την Ιερουσαλήμ,
μαχαίρια, ξύλα,
βλαστήμιες και ποδοβολή,
-οργισμένη Σκύλλα.
Μανισμένοι Χριστομάχοι,
που τους τύφλωσαν τα πάθη.
Αγώνας στη Γεσθημανή,
δέησες μεγάλες,
και στάζει ο ίδρωτας στη γη
σαν αιμοστάλες.
Σκύβει Εκείνος προς τα κάτου
λυπημένος του θανάτου.
Όλα τον απαρνήθηκαν΄
πικρά τα χείλη.
πιο πέρ' αποκοιμήθηκαν
βαθιά κι οι φίλοι.
Θα ξαναξυπνήσουν πάλι
στης ορφάνιας την αγκάλη!...
Πονεί η ψυχή, μακριά η χαρά,
βαριά η καρδιά του,
και τον αγγίζουν τα φτερά
πικρού θανάτου.
Μα ας γενεί μ' υποταγή
του Πατέρα η προσταγή.
Και να σε λίγο η μαχαιριά:
φιλί προδότη.
τα δέντρα στέναξαν γοερά
μέσα στα σκότη.
Κι ανατρίχιασαν κι οι φράχτες
τους κακούργους απελάτες.
Δένουν και βρίζουν και χτυπούν
και βλαστημάνε΄
κατάρας χείμαρροι ξεσπούν.
και πάνε, πάνε...
Κι αγρικάς χίλιους-δυο βόγκους
στους νυχτοπαρμένους λόγκους.
Ψηλά τ' αστέρια κλαίν' κι αυτά,
ω φρίκη, φρίκη!
τα δάκρυά τους πικρά, καυτά,
ρυάζοντ ' οι λύκοι .
μοιάζουν μέσα στο σκοτάδι
ξερνοβόλημ' απ' τον Άδη.
Νύχτα φριχτή και σκοτεινή,
κάθε στιγμή σου
χολή κερνά΄ κι οι πετεινοί
που θα λαλήσουν
στο πηχτό σου το σκοτάδι
άρνησης κι αυτοί σημάδι.
Δίκες, αγκάθια και δαρμοί,
πληγές, φραγγέλιο,
πορφύρες γύμνωμα, εμπαιγμοί
και περιγέλιο,
-κάθε πόνος-γέννημά σου΄
συ, δεν κλαις για το έγκλημά σου;
Κι Εκείνος σκύβει κι ακλουθά...
Τώρα δε μένει,
μόνο να πάει στο Γολγοθά
που τον προσμένει,
Θύμα Αγνό, για να χαρίσει
τον αναπλασμό στην Κτίση.
Πηγή: "Άπαντα ποιήματα", Εκδόσεις "η Δαμασκός", Αθήναι 1969
