Γιορτή Πολυτεχνείου.Μια επέτειος που δεν πρέπει να ξεχνάμε και μια υπόσχεση να μην αφήσουμε το τέρας να γεννηθεί ξανά. Θα δούμε δυο υπέροχα ποιήματα για το Πολυτεχνείο που έχουν κοσμήσει τα σχολικά βιβλία τις τελευταίες δεκαετίες. "Χαρμόσυνο γεγονός" του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή και "Τα κάγκελα" της Κωστούλας Μητροπούλου!
Χαρμόσυνο γεγονός-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΑΒΑΝΗΣ-ΡΕΝΤΗΣ
“Aυτή τη στιγμή, Έλληνες, αυτή τη στιγμή,
στην πόρτα μας σταμάτησε ένα τανκ!
Ο λοχαγός σήκωσε το χέρι και μας χαιρέτησε!
Αυτή τη στιγμή, Έλληνες, αυτή τη στιγμή,
Ο στρατός είναι δικός μας,
δεν θα μας χτυπήσουν!
Αυτή τη στιγμή σήκωσε το χέρι και μας χαιρέτησε
ένας λοχαγός. Δεν θα μας χτυπήσουν!
Μόνο το σίδερο είναι δικό τους,
οι καρδιές είναι δικές μας. Δεν θα μας χτυπήσουν.
Αυτή τη στιγμή,
αδελφώνονται στους δρόμους
πολίτες και φαντάροι.
Δεν θα μας χτυπήσουν!
…ένα άλλο χέρι σηκώθηκε
και διέταξε “πυρ!”…».
Πηγή:Ανθολόγιο Γ΄-Δ' Δημοτικού,ΟΕΔΒ
Τα κάγκελα-ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Πίσω απ’ τα κάγκελα ελεύθεροι χιλιάδες
στο δρόμο περπατάει αργά η φοβέρα
πίσω απ’ τα σίδερα ονειρεύονται μανάδες
παιδιά που έχουνε αλλάξει σε μια μέρα.
Μπροστά απ’ τα κάγκελα οι σκλάβοι που φοβούνται
όπλα κρατάνε και ο δρόμος τούς ανήκει
πίσω απ’ τα κάγκελα φωνές που δε φοβούνται
και μοιάζουν θάλασσα που πλέει ένα καΐκι.
Πίσω απ’ τα σίδερα τα μάτια της γενιάς τους
χαμογελάνε σ’ ένα φως που ξημερώνει
έξω στο δρόμο η ντροπή κι η παγωνιά τους
βήμα με βήμα την ελπίδα τη σκοτώνει.
Πηγή:Κωστούλα Μητροπούλου, Το χρονικό των τριών ημερών,Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα, 1982
