Πέντε τραγούδια σε στίχους της Μαριανίνας Κριεζή

Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα
ο ήλιος μόνο, ο ήλιος ο ζεστός
σε χρόνια παιδικά και ξεχασμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.

Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
ο κόσμος είναι, αγάπη μου, σκληρός
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.

Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε παράδεισος η γη
και όλα τα παιδιά ευτυχισμένα
κι οι γέροι όλοι χαμογελαστοί.
Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε μουσεία οι φυλακές
κι οι πόλεμοι στα εικονογραφημένα
εφιάλτες από άλλες εποχές.

Κανένας όμως, μάτια μου θλιμμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.

Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
κανένας σε ολόκληρη τη γη
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.

Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης
βγαίνει ένα λουλουδάκι
που το λεν Χρυσαλιφούρφουρο
και μοιάζει με χρυσό τριανταφυλλάκι.

Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
φύσα το την Άνοιξη να φέρεις.
Κι αν πετάξει σαν φτερό και πούπουλο,
κάποιος σ’ αγαπάει και δεν το ξέρεις.

Χρυσαφένια φλουράκια κρέμονται
κάτω από τα πέταλά του
και στου Ζέφυρου το παιχνίδισμα
σαν να κουδουνίζει κάπου κάπου.

Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
που κρατάς την Άνοιξη στο χέρι
Κι αχ! Αν γίνει σκόνη και χρυσόσκονη,
κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει.

Μη μου δικαιολογηθείς μη μου εξηγείς
πες μου σ’ αγαπώ τίποτα άλλο,
τίποτα άλλο μη μου πεις για να ξαναρθείς
μόνο ένα απλό σ’ αγαπώ

Τι θες ν’ ακούσω πια
τώρα που καμιά, καμιά συγγνώμη δε φτάνει
το σ’ αγαπώ μπορεί, μόνο αυτό μπορεί
μες στην καρδιά να μπει να τη ζεστάνει

Μη μου δικαιολογηθείς μη μου εξηγείς
ένα σ’ αγαπώ θέλω μόνο
τίποτα άλλο μη μου λες, κλείνει τις πληγές
μόνο ένα απλό σ’ αγαπώ

Τι θες ν’ ακούσω πια
τώρα που καμιά, καμιά συγγνώμη δε φτάνει
το σ’ αγαπώ μπορεί, μόνο αυτό μπορεί
μες στην καρδιά να μπει να τη ζεστάνει...

Μην ακούς από τους φίλους
παρηγοριές του ποδαριού,
άκου μόνο το τικ τακ του ρολογιού.

Με τον καιρό θα τον ξεχάσεις
και θα ξαναερωτευτείς,
ο χρόνος όλα τα γιατρεύει
θα το δεις.

Ο χρόνος όλα τα γιατρεύει
κι αν νιώθεις σήμερα κι εσύ
πως έχεις μέσα σου στεγνώσει
και καεί,
το καμένο χώμα βγάζει
έτσι και πέσει μια βροχή
τα ωραιότερα λουλούδια
που'χω δει.

Όλοι έχουμε περάσει
καραμπινάτους χωρισμούς
και τώρα πια τους έρωτές μας τους παλιούς
όταν τους βλέπουμε στο δρόμο
χαμογελάμε τυπικά
ο χρόνος όλα τα γιατρεύει τελικά.

Ήταν ένα κουταβάκι,
ένα αδέσποτο σκυλάκι,
μια Δευτέρα στην πλατεία Αμερικής
που δεν το υιοθέτησε κανείς

Ήταν μια μικρή αγάπη,
φοβισμένη, ντελικάτη
που την άγγιξες μονάχα ένα λεπτό
και την προσπέρασα κι εγώ

Αν δεν ήταν λάθος μέρα,
αν δεν ήτανε Δευτέρα,
αν δεν ήταν η πλατεία Αμερικής
μπορεί και ν’ αγαπιόμασταν εμείς

Κι αν δε σ’ έπιανε φανάρι
να γινόμασταν ζευγάρι
και να κάναμε πολλά πολλά παιδιά
μα δεν έχει σημασία τώρα πια

Τώρα πάλι είμαστε μόνοι
όμως μη ζητάς συγγνώμη
δεν αξίζει ούτε να το συζητάς
ήταν κάτι που δεν έκανε για εμάς

Ήταν ένα κουταβάκι,
ένα αδέσποτο σκυλάκι,
μια Δευτέρα στην πλατεία Αμερικής
που δεν το υιοθέτησε κανείς