Τρία τραγούδια σε στίχους της Δώρας Σιτζάνη

Κι αν είμαι rock μη με φοβάσαι
έγινα κιόλας τριάντα χρονώ
νύχτες αγρύπνιας να με θυμάσαι
anafranil και triptizol.

Μη με φοβάσαι μη με φοβάσαι
νύχτες αγρύπνιας να με θυμάσαι
μη με φοβάσαι μη με φοβάσαι
κι αν είμαι rock να με θυμάσαι

Μαύρο πουλί τσακισμένο σε τοίχους
εγώ είμαι εσύ κι αν είμαι rock
τρέμω τους ξένους φοβάμαι τους φίλους
καράβι δεμένο σ’ έρημο ντοκ.

Που λέτε φίλοι εγώ το βρίσκω
να 'ναι πολύ πολιτικό
να 'μαι πουλί μαύρο σε τοίχους
κι όχι καράβι σ’ έρημο ντοκ.

Κι αν με ρημάξανε χίλια νυστέρια
μ’ ένα φτερό τρελό μοναδικό
στου Victor Jara πετάω τ’ αστέρια
μες στ’ αεράκι το ξωτικό.

Σε ψάχνω
στα λαμπρά σφαγεία των δρόμων
στις νευρωτικές διαδρομές
σε σταθμούς και στοές
σε ψάχνω
στα μικρά τα στοπ στ’ απαγορεύεται
στα τρύπια μου χέρια
στη θάλασσα που δε θα 'ρθει ξανά
βαρέθηκε ν’ αλλάζει χρώματα
για να την αγαπάμε.

Σε ψάχνω
στις παλιές φωτογραφίες τις χλωμές
όπου δεν μπορώ να σε βρω
σε ρυθμούς και κραυγές
σε ψάχνω
στον καθρέφτη π’ άφησες το πρόσωπό σου
κι αυτός ράγισε
μες στ’ ανθρωπομάρκετ το τρελό
σκουπίδι και Θεός μέσα στον πυρετό σε ψάχνω.

Μυρτάλι μαρτυρία αρτηρία
η φλέβα που 'σπασε εκεί αιμορραγεί
φλερτάρω με τον θάνατο ή με την ζωή
δεν είναι πια δική μου επιλογή

Έλα να κάψουμε τα παλιά μας τα βιβλία
αφετηρία ύποπτη η Ελίτ
Έλα κοντά σε μένα εκεί στα νέα σύνορα
εκεί στα νέα σύνορα
τίναξε το σπίτι σου πες το τραγούδι
πες το πιο χαρούμενο τραγούδι

Κι έλα να με βρεις, έλα να βρεις, έλα να με βρεις

Έχω ένα μελαγχολικό δωμάτιο στα Εξάρχεια
στο νούμερο εκατόν εφτά και πολύ έρωτα
κάτω απ’ τις αφίσες τα σκουπίδια και τον τρόμο
μέσα στο βλέμμα σου το αστραφτερό
Θα τα βρούμε τα πράσινα λιβάδια
θα το βρούμε το μαγικό νερό

Κι έλα να με βρεις έλα να βρεις, έλα να με βρεις

Φλερτάρω με τον θάνατο ή με την ζωή
δεν είναι πια δική μου επιλογή
έλα να με βρεις έλα να βρεις
αφετηρία ύποπτη η Ελίτ

Έλα να με βρεις έλα να βρεις, έλα να με βρεις