Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον λογοτέχνη Αθανάσιο Πάσχο. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε στην Πετρούπολη. Σπούδασε Φιλολογία κι υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές. Για την πρώτη του ποιητική συλλογή που κυκλοφόρησε το 2012 και τιτλοφορείται "Έρως ονειρευόμενος" τιμήθηκε με το βραβείο "Μαρία Πολυδούρη" πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή. Φέτος εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων "Θεριστές της Νύχτας". Η ποίησή του είναι αφηγηματική, λυρική, υπαρξιακή. Ο λόγος του είναι μεστός, αποφθεγματικός, καίριος. Την πένα του απασχολούν η συνομιλία με τον βαθύτερο εαυτό, οι επιθυμίες, τα όνειρα κι οι ήττες τους, οι μνήμες, το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου. Θα ταξιδέψουμε με δέκα πανέμορφα ποιήματά του!
Εποχή που λιώνουν τα σύννεφα
Περπατώ στο άπειρο πάνω σε έναν τεντωμένο στίχο.
Κι από κάτω μοιραία
το κενό των συμβιβασμών με ειρωνεία
Περιμένει.
Βλέπεις τον χρόνο
Να καίει το δάσος σου
Και στέκεσαι να τον κοιτάς με άδεια χέρια.
Μήδεια των ονείρων.
Ο χρόνος
Ο χρόνος είναι ο ανίκητος
Αντίπαλος παίκτης στη ζωή.
Σε αφήνει να κερδίζεις
Κάποιες παρτίδες
Για να χαρείς.
Κρίμα να μην χαίρεσαι κι αυτές τις μικρές νίκες
Πριν φτάσεις στον τελευταίο γύρο
Που θα στα πάρει όλα.
Προδοσία
Καθισμένος στο χώμα
σκυμμένος στην στάχτη
ταξιδεύω στην ακόρεστη σιωπή.
Με πρόδωσε η Σαλώμη της νύχτας
Που με έμαθε
να χορεύω ηδονικά
Μα δεν κέρδισα ούτε μισό βασίλειο
Ούτε δύο μάτια αληθινά.
Τώρα κοιτάζω την έρημο
Μες το ακινητοποιημένο πλοίο μου
χωρίς δόρυ
περιμένοντας την επόμενη βροχή.
Τελευταία ανακάλυψη
Η καταβύθιση στο έρεβος της νύχτας
Έχει μια μαγική γοητεία
Αφήνομαι
Να με καταπιεί
Βυθίζομαι σε ένα σκοτεινό τούνελ
Για να ξαναζήσω στον πραγματικό κόσμο
Που με ανέθρεψε χωρίς όρια.
Στο τέλος με πετά
Στο κράσπεδο της μέρας
Με ένα τσαλακωμένο μαξιλάρι
Κουρασμένο χωρίς μνήμη .
Αδελφέ
Ακόμα και στο σκοτάδι
Θα μπορούσαμε να συμφιλιωθούμε
Να σφίξουμε τα χέρια
Να μιλήσουμε τέλος πάντων
Όταν δε βλέπουμε στα μάτια τον άλλον
Από φθόνο ή μικροψυχία.
Θα μπορούσαμε να αγκαλιαστούμε
Το τέλος της ημέρας
Να θυμηθούμε ότι είναι άνθρωπος
Δίπλα μας
Και να συγχωρήσουμε.
Να ρωτήσουμε
Πού πονάς, βρε αδελφέ,
Έστω λίγη να δείξουμε αγάπη.
Ακόμα και το σκοτάδι δεν είναι αρκετό.
Χωμάτινες βαλίτσες
Ήρθαν και έφυγαν
Με χωμάτινες βαλίτσες
Όνειρα πέταξαν
Και βρέθηκαν μονάχοι
άφησαν πίσω μόνο
πόνο και ένα δάκρυ
βήματα χαραγμένα βαθιά στη λάσπη.
Πέρασαν λοιπόν
Και δεν ήταν ανεκπλήρωτες επιθυμίες
Στο μυαλό μας και θολές σκιές.
Κάποτε το ίδιο θα λένε
Και για μας.
Αυτογνωσία
Στην αρχή βρίσκεσαι
σε δρόμο στον οποίο μόνο τρέχεις
Όταν τελειώσει ο δρόμος
Μπαίνεις σε βάρκα και πλέεις
Μέχρι να δεις ότι η θάλασσα εξαντλήθηκε
τότε βάζεις φτερά για να πετάξεις
Έως ότου φτάσεις στο κενό
Και διαπιστώσεις ότι δεν έχεις μετακινηθεί
Ούτε χιλιοστό από τον εαυτό σου
Και όλα αυτά είναι αποκύημα της
Φαντασίας σου που σε πλάνεψε.
αργά το καταλαβαίνεις και
Να αλλάξεις δεν μπορείς.
Αναθεματίζεις τον εαυτό σου
Που δεν είδες δεν άκουσες και
Τώρα σκιαμαχείς.
Άτιμη αυτογνωσία.
Σ' αγαπώ
Το σ' αγαπώ σου
Φύτρωσε στο στέρνο μου
Και έγινε δέντρο της απεραντοσύνης
Όλα τα πουλιά σκεπάζοντας
Και την μοναξιά του παραδείσου.
Η συνάντηση
Στέκεται μόνος στο χείλος του κόσμου
Στο παράθυρο εκείνο που του επιτρέπει
Να αναζητήσει τις παιδικές πέτρες
Όταν τις πέταγε στα κορίτσια
Που έπλεναν όνειρα σε πλανεμένα νερά
Για να βγουν αληθινά.
Στέκεται και κοιτά τα χαραγμένα χρέη
Ένα σε κάθε χέρι
Προχωρά με βήματα αργά
Αλλά σίγουρα,
Όπως η Βιρτζίνια Γουλφ,
Βάζει αστέρια στις τσέπες
Και μπαίνει στο ορμητικό ρεύμα
Του χρόνου.
Να σε συναντήσει.
Λύτρωση.
Αναζητούσε να βρει λύση. Κοίταξε πέρα από το κάδρο του παράθυρου.
Θα πάρει το χρυσό λεπίδι του φεγγαριού,
να ξεριζώσει το άρωμα του γιασεμιού από το γονίδιο.
Και τα γλυκόπικρα παιδικά χρόνια. Τον εγωισμό.
Όλα αυτά που του έκρυβαν την αλήθεια. Άπλωσε το χέρι προς την έξοδο κινδύνου μονολογώντας
"καλύτερα να μας ενώνει ο έρωτας παρά ο θάνατος ".
Έκλεισε την πραγματικότητα έξω από το παράθυρο της ψυχής.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Αθανάσιος Πάσχος γεννήθηκε στην Πετρούπολη. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, «Έρως ονειρευόμενος» (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2012, βραβευμένη με το βραβείο «Μαρία Πολυδούρη» πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή) και «Φως οδυνηρό» (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015). Τον Ιανουάριο του 2021 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων "Θεριστές της Νύχτας" Εκδόσεις Ιωλκός.
