Στη στήλη "Στα βαθιά" φιλοξενώ σήμερα τον ποιητή Δημήτρη Βέλλα. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός σε δημόσια γυμνάσια. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές. Η ποίησή του είναι αφηγηματική, συμβολική, ανθρωποκεντρική. Ο λόγος του είναι μεστός, διεισδυτικός, βαθύς, καίριος. Μια λεπτή ειρωνεία διαφαίνεται συχνά υπογραμμίζοντας τις σκέψεις. Η δράση κυλά σε γοργό ρυθμό, αυξάνοντας την εσωτερική ένταση. Θ' απολαύσουμε δέκα καταπληκτικά ποιήματά του!
Η ΑΦΗ ΤΩΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ (Από τη συλλογή «Μεταφορές»)
Χαϊδεύει σελίδες απαλά
Κοιτάζοντας μακριά αιώνιους δρόμους.
Κρύβονται πίσω απ’ των λέξεων τις στροφές.
Ακουμπάει τα σημεία στίξης
ξαποσταίνει στις σκιές των τίτλων.
Δάχτυλα παίρνουν το μερτικό τους
στα φυλλοκάρδια της ποίησης
μ’ ένα τρυφερό σύστημα Braille.
Χαϊδεύει σελίδες απαλά.
Τις ισιώνει όπως η μάνα του
τη ριγέ κουβέρτα στο παιδικό του κρεβάτι.
Φτιάχνει διάδρομο ν’ απογειωθεί χαμογελώντας
το ανεκπλήρωτο.
ΑΠΕΙΛΗ (Από τη συλλογή «Η Σαλώμη ήταν πάντα σκοτεινή»)
Μάσκες πέφτουν
όπως τα τελευταία φύλλα.
Γυμνά μένουν τα ψέματα
αμήχανα κλαδιά
πια τι να κρύψουν.
Συνωμοτούν με καταιγίδας το νοτιά
κι όλο χιμούν και σ’ απειλούν
τα μάτια σου να κλείσεις.
ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑ (Από τη συλλογή «Η Σαλώμη ήταν πάντα σκοτεινή»)
Έκρυβα για χιλιάδες μέρες τις λύπες μου
πίσω από φτηνά έπιπλα
Έκαναν το σαράκι
Κι έπλεξα τις χαρές κλωστές
για το ιπτάμενο χαλί
Γελώντας να τσακίζομαι
ΘΛΙΜΜΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ
Έπλενε πιάτα ο μικρός Σελίμ.
Καθένα μόλις τέλειωνε το σήκωνε ψηλά
κι εκείνο στάζοντας έλαμπε
στον ήλιο του της λάμπας.
Κάθε πιάτο της μιας στιγμής πανσέληνος.
Εκατοντάδες θλιμμένα φεγγάρια
έκλαιγαν κάθε νύχτα
στα χέρια του Σελίμ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ
Μέρες
Εποχές
Πρόσωπα
Να κουβαλούν τις πέτρες
Πες μου λοιπόν
Τι χτίζουμε;
Ανάγκες
Πόθοι
Όνειρα
Ράβουν τις φορεσιές
Πες μου λοιπόν
Είναι τα δάκρυα και φέτος στη μόδα;
ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ (Δημοσιευμένο στο περιοδικό «Μανδραγόρας»)
Παυσίλυπον
Αναβράζον στο ποτήρι σου
Με φυσαλίδες πάθους
Κατρακυλώ
Σε δύστροπο φάρυγγα
Και φαντάσου τώρα εμμονή:
Τον λόξυγγά σου μεταφράζω
Τάχα να λέει πως μ’ αγαπάς
ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΩΝ (Από τη συλλογή «Μεταφορές»)
Μαύρα βράχια φορτωθήκαμε στην πλάτη.
Είναι η μνήμη των ώμων
για τα φτερά που κόψαμε.
ΣΥΝΤΟΜΗ ΞΕΝΑΓΗΣΗ
Τα εκθέτουν
σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα
αντικειμενικών βεβαίως διαστάσεων.
Φωτισμός, εικόνες, γραπτά, μαρτυρίες
όλα να πείθουν
για το ζοφερό.
Όλα να εκπαιδεύουν
για το μάταιο
μα και αιματηρό του εγχειρήματος.
Δεν ταιριάζουν βεβαίως στην ανθρώπινη φύση.
Κι αν κατάφεραν στην κόψη του ελάχιστου
από τη βαρύτητα αλυσίδων να ξεφύγουν
δείτε
τσακίστηκαν.
Δεν είναι βεβαίως τα φτερά για τους ανθρώπους.
ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΕΣ (Δημοσιευμένο στο περιοδικό «Μανδραγόρας»)
Τη νεκροψία διενεργούν δυο ιατροδικαστές
Το έργο δεν τους έχει ανατεθεί από κάποια αρχή
Επελήφθησαν αυτεπαγγέλτως, στο τέλος
Να βρουν τις αιτίες
Να σχηματισθεί κάποιο προφίλ
Ν’ αποφευχθούν –λέει- παρόμοια εγκλήματα
Α, οι ιατροδικαστές!
Μόνοι στην έρημη αίθουσα του νεκροτομείου
Τριγύρω τους οι καθρέφτες
Παραμορφώνουν τόσο τα είδωλά τους
Όσο και εκείνο του θύματος
Μάσκες κρύβουν επιμελώς τις εκφράσεις τους
Α, οι ιατροδικαστές!
Πότε φαίνεται να κλαίνε, άλλοτε εκνευρισμένοι
Δείχνουν το πτώμα
Δείχνουν ο ένας τον άλλο με θυμό
Πρόκειται για διαδικασία μακρά και επώδυνη
Κάποτε εξέρχονται χωριστά
Κουρασμένοι, ματωμένοι, αναστατωμένοι
Στην έξοδο πετούν τα γάντια, μιας χρήσεως
Παραδόξως ξεχνούν τις μάσκες
Αυτοί ξέρουν…
Φεύγουν βιαστικοί
Μοιάζουν έτοιμοι ν’ αναλάβουν το επόμενο έγκλημα
Α, οι ιατροδικαστές!
Καλή τους ώρα
Ζευγάρι, πρώην ερωτευμένοι
Στην κλίνη πίσω τους κείτεται
Σφαγιασμένος
Ο έρωτάς τους
ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΤΑΓΟΝΑΣ (Από τη συλλογή «Μεταφορές»)
Όπως παλιό λαμπιόνι πυράκτωσης
Πάνω του πέφτει σταγόνα του έρωτα
Κι εκείνο βγάζει υπόκωφο στεναγμό
Σε στερνή του αναλαμπή και σβήνει
Έτσι θέλω να φύγω…
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Δημήτρης Βέλλας γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Γαλάτσι. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δεκαετίες του βημάτισαν τυχερές διδασκόμενος και διδάσκων μπροστά σε πίνακες Δημόσιων Γυμνασίων, διατρέχοντας παράλληλα χιλιάδες μοναχικά χιλιόμετρα μαραθωνίου δρόμου. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Η Σαλώμη ήταν πάντα σκοτεινή» (Γαβριηλίδης 2016) και «Μεταφορές» (Μανδραγόρας 2017).
