Σήμερα, στη στήλη «Στα βαθιά» έχω προσκαλέσει τον λογοτέχνη Λάμπρο Ηλία. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λειβαδιά. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες, εξειδικεύτηκε στην Επιχειρηματικότητα και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαίδευση Ενηλίκων. Διετέλεσε συνεργάτης και διευθυντικό στέλεχος Δημοσίων Σχέσεων και Πωλήσεων σε διάφορες εταιρείες. Υπήρξε στέλεχος σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ). Σταδιοδρόμησε ως καθηγητής ενηλίκων σε προγράμματα επιμόρφωσης εργαζομένων και ανέργων. Δίδαξε σε Ιδιωτικό ΙΕΚ και Κρατικούς Οργανισμούς. Εκπόνησε πληθώρα τεχνικο-οικονομικών μελετών. Με την ποίηση ασχολείται από τα γυμνασιακά του χρόνια. Μέχρι στιγμής έχει εκδώσει 30 ποιητικές συλλογές κι ένα βιβλίο με στίχους για τραγούδια. Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες κι έχουν δημοσιευθεί στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο. Το έργο του έχει παρουσιαστεί στην τηλεόραση,το ραδιόφωνο και σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Στη λογοτεχνική του διαδρομή έχει λάβει πολλές διακρίσεις. Τα τρία τελευταία χρόνια είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Ευρυτάνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων. Η ποίησή του είναι λυρική, υπαρξιακή, στοχαστική. Ο λόγος του είναι πλούσιος, γλαφυρός, ζωντανός. Η πένα του δημιουργού καταγράφει με αυθεντική συγκίνηση και ενάργεια το ατομικό και κοινωνικό βίωμα, τις μνήμες, τα οράματα, τους σκοπέλους, το γοητευτικό ταξίδι της εσωτερικής αναζήτησης. Ο ποιητής συνομιλεί συχνά με μορφές και γεγονότα της Ιστορίας και της μυθολογίας και ανιχνεύει τα διδάγματα του παρελθόντος. Θ’ απολαύσουμε δεκατρία διαλεχτά ποιήματά του!
Από την ποιητική συλλογή "Επιμελώς Ερριμμένα",2021
Ζενίθ και ναδίρ
Φτάνω στο ζενίθ κάποια στιγμή
κι ύστερα πέφτω μονομιάς στο ναδίρ-
συνεχώς,όπως κύκλους κάνει η ζωή.
Στη διαδρομή προς το ζενίθ πάντα
σχεδιάζω μια πόλη σε σχήμα δωδεκάγωνου
βάσει του επιδάμειου συστήματος
με τείχος ενός μέτρου από μεγάλες πέτρες
στην περιφέρεια
και δυο μέτρα κάγκελα από ατόφιο σίδερο.
Σε κάθε πλευρά του δωδεκαγώνου
υπάρχει Πύλη Εισόδου-Εξόδου αφιερωμένη
στις εννέα Μούσες,τους Γονείς και τον προστάτη Θεό.
Με δυο φαρδείς οδούς ανάμεσα σε λεωφόρους,που
όλες φέρουν ονόματα ενδόξων προγόνων
και πεζοδρόμια πλατιά με δενδροστοιχίες,ενώ
στις γωνίες των τετραγώνων υπάρχουν οδοδείχτες
με κεφαλή του Ησιόδου στην κορυφή της μαρμαροστήλης
και στις διασταυρώσεις τοποθετώ κύκλο με γρασίδι-
με γλυπτό σύγχρονης τέχνης στο κέντρο,ώστε
ευκαλαίσθητα να συνδέεται το παρελθόν με το παρόν.
Τέλος,άριστης αρχιτεκτονικής δημοτικά κτήρια:
Διοικητήριο- με ποίημά μου για την πόλη στο προαύλιο-
βιβλιοθήκη,θέατρο,ωδείο,γλυπτοθήκη,πινακοθήκη,μουσεία-
με πρώτο της πόλης όπου τα μηχανήματα και εργαλεία
σχεδιασμού και κατασκευής των υποδομών της.
Στην κατάβαση προς το ναδίρ όμως
ξυπνάω απ'τ'όνειρο-ή τον έμμονο εφιάλτη.
Ποιος άξιος θα πραγματοποιήσει τη φαντασία μου;
Αθήνα,21 Ιανουαρίου 2011
Ψηφιδωτό του χρόνου
Παινεύονται οι άπληστοι αγέρηδες
χλωμιάζει το ανθισμένο χαμόγελο
παγώνουν οι προοδευτικές ιδέες
χαίρεται ο βλοσυρός Χειμώνας.
Ξεστρατίζουν του βιολιού οι χορδές
βουβαίνονται τα αισιόδοξα ερωτόλογα
μαραίνεται της καρδιάς η ηδονή
θλίβεται η δραστήρια Άνοιξη.
Φυλλορροούν της θάλασσας τα παιχνιδίσματα
ξενιτεύεται η αίγλη των ματιών
ματαιοπονούν οι ευαίσθητες εμπειρίες
οδύρεται το ξέγνοιαστο Καλοκαίρι.
Γκρεμοτσακίζονται του δειλινού οι αχτίδες
θρύψαλα σκορπίζεται η ψυχή
απογοητεύονται οι φιλόδοξες ιδεολογίες
θρηνολογεί το ρομαντικό Φθινόπωρο.
Οργασμικές αμυγδαλιές,ολοζώντανες ακρογιαλιές,
σκεπτικά ηλιοβασιλέματα-ψηφιδωτό του χρόνου ΄
ξεθωριασμένα βήματα στις αραχνιές κουρνιάζουν
πίκρα θαμπή σταλάζει στο υπερπέραν.
Αθήνα-Αλίαρτος,Τέλη Σεπτεμβρίου-Αρχές Οκτωβρίου 1991
Το βιολί
Κοιτάζω το βιολί στον τοίχο-
απόψε δείχνει περισσότερο θλιμμένο
το πρόσωπο της παλιάς μουσικής του
έχει πιο μεγάλα δάκρυα δυστυχώς
δεν γνωρίζω τι πραγματικά του συνέβη
απ'το πρωί που πρόσχαρα το καλημέρισα
ήλπιζα πως θα το βρω χαρούμενο επιτέλους
στην αγκαλιά καινούργιες νότες να'χει
φωταγωγημένες με του φεγγαριού το βλέμμα
κατά βάθος περίμενα και τις εννέα Μούσες
στ'απλόχωρο σαλόνι εύθυμα να τραγουδάνε
στίχους μου για την Πούλια και τον Αυγερινό
δώρο ευγενές στον Ουρανό που με εμπνέει
σχεδόν ολάκερη ζωή απ'όσο μπορώ να θυμάμαι
ο τοίχος καταρρέει και το βιολί αιωρείται...
Αθήνα,11 Ιουλίου 2011
Τα όνειρα στο χρόνο
Το φεγγάρι
φώτιζε τα όνειρά του
απ'τις αρχές της Άνοιξης
όσο οι επιθυμίες του τα πότιζαν
εμβάθυναν οι ρίζες στην ψυχή
και τα κλαριά στην καρδιά απλώνονταν
όπως αναπτύσσονται τ'αστέρια στο σύμπαν
ήρθε καιρός οι καρποί να ωριμάσουν
προς όφελος των ποικιλώνυμων όντων
ο δημιουργός των ονείρων απολάμβανε τους κόπους
μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο
θρέφονταν το συναίσθημα και ο ψυχισμός
μέχρι που ήρθε το Φθινόπωρο
η φαντασία των ονείρων δεν κάρπιζε πια
τώρα στη γη τα φύλλα τους γίνονταν λίπασμα
και τα πουλιά πήγαιναν αλλού να κουρνιάσουν
ώσπου κλάδεψε τα όνειρα με περίσσεια τέχνη
κι ακουμπισμένος στο μαξιλάρι να ξεκουραστεί
περίμενε την Άνοιξη πάλι.
Αθήνα,1 Απριλίου 2010
Το τρίτο λάλημα
Το τρίτο λάλημα του πετεινού
δεν καλωσόρισε για σένα
την θεία της ανατολής εικόνα
τραγούδησε το καναρίνι
στον βαθύ σου ύπνο μέσα
όλα είναι ανθισμένα πλέον
σαν της σελήνης την ψυχή
πλάι στη δόξα του Αυγερινού
αναφτερά ο Έρωτας γλυκός
μαΐστρος της αιώνιας ευτυχίας
μοσχομυρίζει ο στίχος γιασεμί
στα γαλαντόμα στήθη σου
εμπνέεται ο ποιητής τη φύση
χάριν της μητέρας Αφροδίτης.
Αθήνα,21 Οκτωβρίου & 7 προς 8 Νοεμβρίου 2005
Υπερκόσμιο στα μάτια όνειρο
Στα ρηχά καλοκάγαθη βραγιά εφύτεψε
ανοιξιάτικα παρθενικά χαμόγελα
στων ματιών το εργαστήρι φιλοτεχνήματα
γλαφυρά προμήνυαν ταξίδια-
σε αδέξιες κουπιές βαρκούλας χάθηκαν.
Ένα στρέμμα εύφορης λιμνοθάλασσας έσπειρε
χαρούμενα πολύχρωμα φιλιά
στης καρδιάς τις κωδωνοκρουσίες γεννημένα
γλυκίσματα ρομαντικά ευελπιστούσαν-
στις μανούβρες ψαροκάικου εβούλιαξαν.
Αισιόδοξα δυο εκτάρια στο πέλαγος ανέθρεψε
πολύδροσα χάδια ζωογόνα
στου μυαλού τις αρτηρίες ανδρωμένα
υπόσχονταν καρπούς αισθαντικούς-
μεθυσμένο τρεχαντήρι τα διέλυσε.
Απέραντο κτήμα στον ωκεανό γαλούχησε
πολυπέταλα υβριδίου δάκρυα κόκκινα
στης ψυχής τ'αμόνι δουλεμένα
ο πόνος εν σκιά να ξαποστάσει-
σε αδηφάγους έλικες καραβοθηρίου εξέπνευσαν.
Ιδανικό κτίζει κόσμο ποιητικό
πολυσύνθετων στίχων ανάγλυφες εικόνες
στης φιλοσοφίας τον πλούσιο κάμπο
ιδεαλιστικά η κοινωνία ν'αναπνεύσει-
υπερκόσμιο στα μάτια όνειρο εισρέει.
Ιτέα-Αθήνα,Αρχές Δεκεμβρίου 1991
Αυξημένες προφυλάξεις
Δεν φύτεψα κανένα δέντρο
στην αγκαλιά της γης
να το φροντίσω όπως συνηθίζεται
χάριν των εμφανίσιμων καρπών
επιθυμητή τροφή των συνανθρώπων.
Χρόνια τώρα περιπλανιέμαι
στα καπούλια της γης
συλλέγοντας γνήσιους καρπούς
από δέντρα της μάνας φύσης.
Περνούσα κατόπιν βιαστικά
από τους ώμους της γης
όπου ακούγονταν ποικίλες φωνές
των συναθροισμένων ανθρώπων
κι άφηνα τους θρεπτικούς καρπούς
βράδυ σ'ένα παράμερο σημείο.
Κάθε φορά που επέστρεφα
διαπίστωνα ότι λείπουν οι καρποί
μα δεν γνώριζα αν τους κατανάλωναν
ή αν τους πέταγαν όταν τους αντίκριζαν.
Άραγε,θα παραφυλάξει κανείς αρμόδιος
να δει ποιος αφήνει τους ταπεινούς καρπούς;
Άραγε,υπάρχει υπεύθυνος αρμόδιος;
Τότε,πρέπει να λαμβάνω αυξημένες προφυλάξεις.
Αθήνα,29 Μαρτίου 2009
Αν με είχες αφουγκραστεί
Αργά χθες το βράδυ
σου είπα ότι έχει στεγνώσει η ψυχή μου .
απόψε το βράδυ μου χάρισες
ένα μπουκάλι μαύρο μελάνι
καθώς πιστεύεις πως είμαι ποιητής
που μιλάω μεταφορικά σχεδόν πάντα-
νόμισες πως κάλυψες ήδη το κενό .
πάλι σε δικαιολογώ
αφού ποτέ δεν προσπάθησες να καταλάβεις
τον εκ του φυσικού του ερμητικό μου λόγο
κι ούτε πρόσεξες το κόκκινο χρώμα των γραμμάτων
στα επιμελώς ερριμμένα ποιητικά μου σημειώματα-
θα μου πρόσφερες το αίμα της ψυχής σου τότε .
κι αν,ακόμα,με είχες αφουγκραστεί
θα γνώριζες πως ποιητής ίσως να'μαι μετά θάνατον-
τώρα είμαι ένας απλός άνθρωπος.
Αθήνα,23 προς 24 Ιουνίου 2004
Συνδυαστική δύναμη
Περπατάς στον δρόμο
κινούμαι στην κοινωνία
αναπνέεις τον αέρα
αισθάνομαι το σύμπαν
χρησιμοποιείς λογικές
αξιοποιώ φαντασίες.
Εμπορεύεσαι την ύλη
δημιουργώ τα συναισθήματα
επεξεργάζεσαι το φως
συνομιλώ με την Ηώ.
Σου δίνω το στόχο μου
θέλω την ύπαρξή σου
πάρε το πνεύμα μου
δώσ'μου το είναι σου.
Απόψε σμίλεψες την καρδιά μου
ταπεινά φιλοτέχνησα την ψυχή σου.
Ήταν αντικατοπτρισμός ατμόσφαιρας
μεταποιήθηκε σε ζώσα πραγματικότης.
Ποια δύναμη σύνθεσε το αμάλγαμα του ανθρώπου;
Αθήνα,27 Ιουλίου 2018
Ξέφυγα των τύψεων
Άγνωστέ μου διαδικτυακέ φίλε
δαπάνησα για λογαριασμό σου
λίγο έστω
από τον πολύτιμο χρόνο μου
και μερικές πενταροδεκάρες
ομολογώ
απ'το πενιχρό μου πορτοφόλι
ν'αγοράσω κάμποσο ατόφιο μέταλλο
ώστε να δημιουργήσω ένα γερό καρφί
ευγενικό δώρο ειδικά για σένα
την ξεθωριασμένη ιδεολογία σου να κρεμάσεις
στον γκρίζο τοίχο του σαλονιού σου
ή όπου ήθελες
αλλά διαπίστωσα μες στην αμηχανία σου
πως σου έλειπε το σφυρί
ντράπηκες να μου μιλήσεις νωρίτερα
κάτι θα έκανα και γι'αυτό
καρπούς του μέλλοντος να δρέψεις
μα τώρα που το καλοσκέφτομαι
δώρο άδωρο θα ήταν φοβάμαι
δεν θα κατάφερνες να το χειριστείς
και κάποια αναπηρία θα σου έμενε-
φίλε μου,πώς ξέφυγα των τύψεων!
Αθήνα,2009
Από την ποιητική συλλογή "Μνημοσύνες",2021
Μεταθανάτιες μνήμες
Το ποίημα σαν διαβάζεις
πουλί θα ταξιδεύω
για ουρανούς εβδόμους
και χλοερούς συνάμα .
θυμάμαι να διστάζεις
κι ακόμη σ'αγναντεύω
να σέρνεσαι στους δρόμους-
δεν έπιασε το τάμα .
μπορεί και να διατάζεις
μα τώρα δε λαθεύω
θα πω στους νυμφονόμους
να χύσουνε το νάμα΄
ροδόσταμο κι αν στάζεις
έν'άγγελο χαϊδεύω
μ'ανάλαφρους τους ώμους-
ήσουν γλοιώδης ντάμα΄
στη μνήμη που φαντάζεις
λυτρωτικά σμιλεύω
δυο στίχους γαλαντόμους
για το τρανό σου δράμα΄
Αγίους μην πλαντάζεις
δω πάνω πια πιστεύω
να ξεπεράσεις νόμους-
αυτό θα'ναι το θάμα.
Αθήνα,τέλη Ιανουαρίου 1998
Η αξία της μνημοσύνης
Σκεπτόμουν να την φιλήσω
στα κοραλλένια χείλη
έπλασα μια ιστορία
για τον εαυτό μου κυρίως.
ύστερα θα ήταν εύκολο
-όπως ήθελα να πιστεύω-
ν'αποτολμήσω το εγχείρημα.
Αισθάνθηκα πάραυτα
την απομάκρυνσή της
έπρεπε να ταξιδέψω
σε άλλον γαλαξία
επιστρατεύοντας τόλμη.
Φθάνοντας στον γαλαξία
-μυστηριώδης έδειχνε-
έμαθα πως πήγε σ'άλλον
και με περίμενε εκεί.
Είδα μιαν άλλη εκεί κοντά-
έχει χείλη σμαραγδένια.
Ιδού η αξία της μνημοσύνης.
Αθήνα,2 Απριλίου 2021
Τ'αστέρια δεν σβήνουν
Σε παρακινήσαν άγνωστοί μου
Δαιμονισμένα να φυσήξεις πάλι
Έβαλες σε υψηλούς κινδύνους
Τα σωθικά σου από τη ρίζα τους
Θ'αρχίσουν τώρα ν'αργολιώνουν
Και γιατρικό να βρεις δύσκολο θα'ναι
(Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε
Όλα πλέον είναι δύστροπα πολύ)
Σαν λυσσομάνι απάνθρωπο σε νιώθω
Έχεις βλέψεις στ'ουρανού τα άκρα
"Ευτυχώς τ'αστέρια δεν σβήνουν
Με τον αγέρα που σέρνεται στη γη"
Θυμάμαι μου'λεγ' ο παππούς μου
μες στην απλή σοφία κολυμπώντας..
Αθήνα,21 Σεπτεμβρίου 2005
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Λάμπρος Ηλίας γεννήθηκε στη Λειβαδιά από γονείς αγρότες - πατέρα Αλιαρτιώτη και μητέρα Τροβατιανή· έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην Αλίαρτο. Τα μαθήματα της Β΄ Γυμνασίου παρακολούθησε στο Γυμνάσιο Αρρένων Λειβαδιάς· τότε άρχισε να γράφει ποίηση. Είναι Πτυχιούχος του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πειραιώς, εξειδικεύτηκε στην Επιχειρηματικότητα στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαίδευση Ενηλίκων στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Κατά τα πρώτα έτη των σπουδών του ήταν συνδικαλιστής. Το 1987 εκλέχθηκε για δυο χρόνια Γενικός Γραμματέας της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ. Έχει διατελέσει συνεργάτης και διευθυντικό στέλεχος Δημοσίων Σχέσεων και Πωλήσεων σε διάφορες εταιρείες. Υπήρξε στέλεχος σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ). Σταδιοδρόμησε ως καθηγητής ενηλίκων με εισηγήσεις σε θέματα Επιχειρηματικότητας, Ηγεσίας, Μάνατζμεντ, Μάρκετινγκ, Επικοινωνίας, Δημοσίων Σχέσεων, Πωλήσεων κ.ά. σε προγράμματα επιμόρφωσης εργαζομένων και ανέργων. Έχει, επίσης, διδάξει σε Ιδιωτικό ΙΕΚ και Κρατικούς Οργανισμούς. Τέλος, υπήρξε μελετητής εκπονώντας τεχνικο-οικονομικές μελέτες. Έχει εκδώσει τριάντα (30) ποιητικές συλλογές: την πρώτη «Έχω ιερό χρέος να ζήσω» το 1995 και την τριακοστή «Δες: κάθε αυγή» το 2021. Επίσης, μία συλλογή στίχων για τραγούδια «ΕΙΚΟΣΙ ΕΠΤΑ ΚΑΗΜΟΙ του ψυχικού μου κόσμου» το 2007. Ποίησή του και κριτική έχει δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά και πολιτιστικά περιοδικά, καθώς και στον τοπικό και επαρχιακό περιοδικό τύπο. Επίσης, έχει παρουσιαστεί σε λογοτεχνικές εκδηλώσεις, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Το 2010, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, διοργάνωσε την Έκθεση Ζωγραφικής «ΑΝΑΤΕΛΛΟΝ ΦΩΣ» με 30 έργα 10 ζωγράφων βασισμένα σε δικά του χαϊκού για τα 111 χρόνια Ελληνο-Ιαπωνικής Φιλίας. Είναι ανθολογημένος σε διάφορες ανθολογίες. Έχει τιμηθεί, από διάφορους συλλόγους τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, με 30 διακρίσεις: βραβεία, επαίνους, πλακέτες και ένα μετάλλιο. Από τον Φεβρουάριο του 2019 είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Ευρυτάνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων.
