Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Νάντια Σαμαρά. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Μουσικολογία και Πολιτιστική Διαχείριση. Δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον τομέα της διοργάνωσης συναυλιών, φεστιβάλ και σεμιναρίων της μουσικής. Κατέχει δίπλωμα μονωδίας από το Εθνικό Ωδείο. Ως μέλος χορωδίας έχει πάρει μέρος σε συναυλίες, παραστάσεις και όπερες. Τον Σεπτέμβριο του 2024 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μετρονόμος η πρώτη της ποιητική συλλογή. Τιτλοφορείται “Μπαίνοντας στη θάλασσα” κι απαρτίζεται από τριάντα πέντε ποιήματα που γράφτηκαν μέσα σε μια δεκαετία. Με έργα της συμμετέχει σε συλλογικές εκδόσεις. Η ποίησή της είναι υπαρξιακή, προσωποκεντρική, συχνά εξομολογητική. Η πένα της συνομιλεί με ατομικές εσωτερικές αναζητήσεις, εμπνέεται από τις οικείες σχέσεις και τον έρωτα. Από την άλλη είναι ευαίσθητη στην κοινωνική παρατήρηση. Ο λόγος της δημιουργού είναι στακάτος, με κινηματογραφική ροή, διαυγείς εικόνες, πηγαία συγκίνηση. Μια αύρα λεπτού χιούμορ χρωματίζει τα νοήματα. Θα δούμε οχτώ πολύ όμορφα ποιήματά της!
Οχτώ ποιήματα της Νάντιας Σαμαρά
Οδηγίες χρήσης
Οδηγίες χρήσης προς κάθε ενδιαφερόμενο
Αποχαιρετώντας έναν έρωτα ή τον φόβο.
Αρχικά παίρνεις ένα χαρτί, γράφεις
με μολύβι (για να διορθώνεις στην πορεία) τα λεγόμενά σου.
To ποίημα βγάζει νόημα μόνο σ’ εσένα.
Κάνεις τις απαραίτητες διορθώσεις.
Παίζεις στο πιάνο μια μελαγχολική ρομαντική μελωδία,
κατά προτίμηση Σούμαν.
Παίζεις κι ένα γιαρούμπι.
Ξορκίζεις το κακό, το αδιάφορο- κλαις.
Κουκουλώνεσαι στα σκεπάσματα.
Χαϊδεύοντας τα σεντόνια, μυρίζεις την απουσία του
Επαναλαμβάνεις όσες φορές χρειαστεί.
Ίσως για μήνες,
Ευελπιστείς όχι για χρόνια.
Παράσιτα
Αύριο πρέπει να ξυπνήσω νωρίς.
Δεν πρόλαβα να κλάψω χθες το βράδυ.
Είχα κανονίσει κάτι δουλειές μέσα στα όνειρα
κι έγιναν παράσιτα στον δρόμο.
Καθυστερήσεις απροσδόκητες
αποκέντρωσαν τα Θέλω και μεσολάβησαν βίαια τα Πρέπει.
Σμήνος σκέψεων συσσωρεύτηκε
Μαινάδες μ’ επισκέφθηκαν και με κατέκτησαν..
Αύριο πρέπει να ξυπνήσω νωρίς.
Δεν πρόλαβα να τακτοποιήσω τη Συνήθεια.
Επισκέπτες
Παρακαλούνται πολύ οι επισκέπτες να εξέλθουν.
Οι πόρτες κλείνουν αυτόματα, αστραπιαία.
Παρακαλούνται πολύ οι τροχονόμοι να περάσουν στην κίνηση.
Ν’ αδειάσουν τους μπλοκαρισμένους χαρακτήρες.
Να διασχίσουν οι περαστικοί, να στρώσουν την άσφαλτο.
Παρακαλούνται πολύ οι μετέωροι να γίνουν αμετάβλητοι.
Οι ονειροπόλοι να προσγειωθούν ανώμαλα
Και οι αδιάφοροι να μεταβούν στην απέναντι όχθη.
Παρακαλούνται πολύ οι εναπομείναντες να παραμείνουν ψύχραιμοι.
Να περιμένουν συγκαταβατικά: ο προβλεπόμενος χρόνος
αναμονής συνεχίζεται επ’ αόριστον.
Θες να;
Εμένα δεν με λένε Πηνελόπη
Μεγάλωσα και με φώναζαν Ελπίδα.
Περνάω με κόκκινο τα φανάρια
όταν οι δρόμοι είναι άδειοι
και οι διαγραμμίσεις της ασφάλτου θαμπές.
Δεν περιμένω στη στάση του λεωφορείου.
Δεν έχω όρεξη για τις αναθυμιάσεις.
Το χρυσό κλουβί με το καναρίνι
δεν είναι κλειδωμένο.
Το πουλί πετάει ελεύθερο μες στο σαλόνι,
κάθεται πάνω στις βελούδινες πολυθρονίτσες
και κελαηδάει.
Δεν περιμένω στην ουρά στην τράπεζα.
Δεν παίρνω μέρος στις μικροδιενέξεις.
Δεν πιστεύω στα θαύματα της στιγμής.
Υπέροχα βρίσκω τα μικρά τριαντάφυλλα
και τα μεγάλα ρόδα, μόνο.
Καλπάζω στα κύματα σαν δελφίνι.
Μυρίζω το ιώδιο της θάλασσας όταν κολυμπώ.
Αλλάζω μορφή, εγώ,
και γίνομαι βρικόλακας της στιγμής.
Κουράστηκα να σε ρωτώ:
Θες να γίνεις ένας άλλος Οδυσσέας;
Φοβάσαι / Θέλω
Αποφεύγεις τα σκοτεινά σοκάκια / προτιμώ τις φωτισμένες λεωφόρους
Αποφεύγεις τις στενές επαφές / προτιμώ τα αμέτρητα φιλιά
Αποφεύγεις τις έχθρες και τις μικρότητες / προτιμώ τα ηχηρά όχι.
Κρύβεσαι για να μην φανερωθείς / είμαι αόρατος
Κρύβεσαι πίσω από απόψεις άλλων / είμαι αυτοδιαχειριζόμενος
Κρύβεσαι από τα πάθη σου / είμαι το πάθος.
Φοβάσαι μην βυθιστείς στον πάτο της θάλασσας / θέλω να πιω πολύ νερό
Φοβάσαι το αγκάθι από το τριαντάφυλλο / θέλω το άρωμά του
Φοβάσαι τις περιττές σκέψεις / θέλω ανακάλυψη
Φοβάσαι τα πολλά λόγια / θέλω κουβέντες ατέλειωτες
Φοβάσαι τις καλημέρες και τις καληνύχτες / θέλω ηλιοβασιλέματα.
Φοβάσαι να ζήσεις / θέλω να ζήσω.
Ακούς;
Δεν έχεις πεθάνει ακόμα.
Αλλά εγώ ήδη γράφω τον επικήδειό σου.
Βραχείες λέξεις, εξομολογητικές
Άκρως ερωτικές.
Ακούς;
Άθελά σου οδεύεις προς τον θάνατο.
Τίποτα δεν σε κρατάει εδώ, σ’ αυτό το σημείο,
που λαχταράς απεγνωσμένα.
Γράφω για να ξεπηδήσουν οι λέξεις
από το χαρτί, να δονήσουν το Είναι σου.
Άλλωστε, είναι ο επικήδειός σου.
Είναι το άλμα προς τη ζωή;
Ο ταχυδρόμος
Θα ’θελα να είμαι ταχυδρόμος
να σεργιανίζω τους δρόμους της πόλης
Να διασχίζω Καβάφηδες, Νύμφες, Ωραίες Ελένες,
λεωφόρους Βενιζέλου ή Τσαλδάρη
Να ρωτάω τους ενοίκους τους
Εσείς γνωρίσετε σε τι δρόμο ζείτε;
να χτυπάω κουδούνια αγνώστων και ν’ ακούγεται
η φωνή μου, να ηχεί τις λέξεις:
Γεια σας, έχω ένα συστημένο για εσάς!
Ο παραλήπτης, γνωστός. Αλλ’ ο αποστολέας;
Να περιπλανιέμαι στο κέντρο της ύπαρξης.
και ν’ αναρωτιέμαι φωναχτά:
Είμαι στον σωστό δρόμο;
Στον εαυτό μου
Επιτυχία είναι να φτιάξεις μια συνταγή για τις λυκοφιλίες σου.
Να ταΐζεις το μικρό και το μεγάλο ψάρι.
Να διαβάζεις τα ενδότερα και τα επίμαχα.
Να ερωτευθείς πολλές φορές.
Να μην παντρευτείς τον ακατάλληλο
και να μην κάνεις παιδιά με τον τυχόντα.
Να μην βουτάς στα ψέματά σου.
Να φοράς το πρόσωπο (ή το προσωπείο) σου.
Να κοιτάς το ταβάνι άδειος, χωρίς ανία, γεμάτος.
Να μην βάψεις τον τοίχο μαύρο.
Να μην ενδώσεις στο εύκολο.
Να πεις το ανείπωτο.
Να πας στα απάτητα νερά.
Επιτυχία είναι ν’ αγαπάς.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Νάντια Σαμαρά γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Μουσικολογία και Πολιτιστική Διαχείριση στο City University του Λονδίνου και το Goldsmiths College αντίστοιχα. Εργάζεται στην διοργάνωση συναυλιών, φεστιβάλ και σεμιναρίων της μουσικής. Αυτή την εποχή εργάζεται στην οργάνωση παραγωγής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Κατέχει δίπλωμα μονωδίας από το Εθνικό Ωδείο. Ως μέλος χορωδίας έχει πάρει μέρος΄σε συναυλίες, παραστάσεις και όπερες. Το “Μπαίνοντας στη θάλασσα” είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
Βρείτε την ποιητική συλλογή της Νάντιας Σαμαρά " Μπαίνοντας στη θάλασσα" στον παρακάτω σύνδεσμο : https://www.metronomos.gr
Σημείωση
Οι φωτογραφίες με τη Νάντια Σαμαρά είναι της Κατερίνας Τριχιά.
H φωτογραφία του εξωφύλλου είναι του Πέτρου Νικόλτσου.
