Σήμερα θα σας μιλήσω για την Ιωάννα Μπουλούγαρη. Η φιλοξενούμενή μου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Εσωτερική Αρχιτεκτονική, Διακόσμηση και Σχεδιασμό Αντικειμένου. Εργάζεται από το 2024 πάνω στον τομέα σπουδών της. Έχει φοιτήσει στο ποιητικό εργαστήρι του Ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος». Αξιοποιεί τη δυναμική των εικόνων και των λέξεων, για να αποτυπώσει όσα τη συγκινούν. Ακόμη δεν έχει δημοσιεύσει τη δουλειά της σε κάποιο βιβλίο. Της εύχομαι να το κάνει σύντομα! Θα δούμε εφτά πολύ ενδιαφέροντα ποιήματά της!
Μετά
Λίγες λέξεις μετά
κάποιο παλιό αίσθημα ανεπάρκειας
θολώνει τα τζάμια
Ένα κορίτσι
χτενίζει τα μακριά μαλλιά του
Σβήνω το φως
Κατεύδω μόνα1
-------------------------------------
1.δέδυκε μὲν ἀ σελάννα
καὶ Πληΐαδες· μέσαι δὲνύκτες,
παρὰ δ᾿ ἔρχετ᾿ ὤρα,
ἔγω δὲ μόνα κατεύδω.
Σαπφώ
-------------------------------------
Το σώμα των αισθήσεων
Φοβάται το σώμα των αισθήσεων
μην ξεχαστείς
ή μην ο δρόμος σου αλλού σε βγάλει
Δεν είναι ότι δεν ξέρω...
Οικόσιτος ο έρωτας δεν είναι
Άγριο σε θέλω
Μόνο το σώμα των αισθήσεων
καμιά φορά φοβάται
τον θάνατο
Τανυσίπτερος έρωτας
Ψηλά στον άπλετο ουρανό
τανυσίπτερος ο έρωτας πλανάται
Μικραίνουν όλα κάτω
και το – αλλά –
που απομυζεί την κατάφαση
Κομήτες
Χτες μας κρατούσες μαμά
Μικρούληδες εμείς και ο κόσμος μεγάλος
Στη φωτισμένη λεωφόρο
κομήτες με φλεγόμενες ουρές
κι εσύ κοιτούσες μαμά
πώς ανέμιζαν στο πέρασμά τους τα μαλλιά μας
Χτες τη νύχτα
μεγάλωσε το ένα μας πόδι μαμά
Δεν χωράει πια στο παιδικό παπούτσι
Ευκινησία
Σήμερα το ένιωσα
παραδομένη σε σένα
μια προς μια οι αρθρώσεις μου πώς λύνονται
Λυσιμελής, λοιπόν, και ο δικός μου έρως
Υβριδικό
Το τρένο γεμάτο
Στάθηκα στο κενό
Ανάμεσα στα βαγόνια
Πάλι αυτός ο πόνος στην πλάτη
Περνάει και η ώρα
που όλα γιατρεύονται πλήρως
...
Απέναντι - τροπικό δάσος στη ζακέτα
κόκκινο κραγιόν, βουτηγμένη στο κινητό.
"ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ ΠΑΝΟΡΜΟΥ"
Μόνη
Δίπλα – ρούχα μαύρα
Κοιτάζει αόριστα μπροστά
"ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ"
Χαμένος
Μελαχρινό πρόσωπο, χείλη προς τα κάτω
Εκείνη, έντονα ζυγωματικά και τραβηχτά μάτια
"ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ"
Πάντα στο κινητό της:
- Τελικά ο Γιώργος πήρε αυτοκίνητο;
- Πήρε.
- Τί μάρκα;
- Ένα polo.
- Είναι υβριδικό; Τί μάρκα είπες;
- Ένα polo.
"ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ"
- Δεν άκουσα, είπες polo; Είναι υβριδικό;
- Ναι. Δεν ξέρω.
- Καλά και του αρέσει αυτό το πράγμα; Τουλάχιστον είναι υβριδικό;
"ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑ"
Πηγαίνω προς την πόρτα
- Έπρεπε να πάρει υβριδικό.
Βγήκα
κι ακούστηκε αυτό το τελευταίο
σαν τραγική διαπίστωση
ή μάλλον σαν το επίγραμμα
μιας πιθανότητας ήδη νεκρής
...
Κοίταξα πίσω
Το τρένο είχε αδειάσει
Είχαν και οι δύο πια καθίσει
Με το κενό των βαγονιών
Ανάμεσα
’Αγωγοί
Κάποιος αγωγός έσπασε
και η μικρή διαδρομή μου
έγινε παραποτάμια
Συνοδοιπόροι κατά λάθος
- το νερό κι εγώ -
προς τα χαμηλότερα υψόμετρα του επιούσιου
αφέθηκα στην φλυαρία του
Μετά από λίγο,
έγινε το κελάρυσμα στ' αυτιά μου
κάλεσμα,
ή μάλλον ιαχή
Και η διαδρομή μας
θρίαμβος
για κάθε πράξη ελευθερίας
Ας μείνουν άνεργοι οι ἀγωγοί2
-------------------------------------
2 ἀγωγοί: οι φύλακες
-------------------------------------
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκα το 1981 στην Αθήνα.
Σπούδασα Εσωτερική Αρχιτεκτονική, Διακόσμηση & Σχεδιασμό Αντικειμένου, στη Σχολή Γραφικών Τεχνών & Καλλιτεχνικών Σπουδών (Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθήνας), αντικείμενο που ασκώ επαγγελματικά από το 2004. Έχω φοιτήσει στο ποιητικό εργαστήρι του Ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος». Μέσω λέξεων και εικόνων, προσπαθώ να αποτυπώσω αυτά που με συγκινούν.
