Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τη λογοτέχνιδα Μαρία Γεωργαλά -Καρτούδη. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στη Βουλιαγμένη Αττικής. Σπούδασε Κοινωνιολογία, Διοίκηση Επιχειρήσεων και Δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία στον τομέα της Επικοινωνίας και Πληροφορίας. Κατέχει τη διεθνή επαγγελματική πιστοποίηση, Σύμβουλου Σταδιοδρομίας, GCDF. Έχει κυκλοφορήσει δύο παιδικά βιβλία και το βιβλίο "Αυτονόητα". Έργα της φιλοξενούνται σε έντυπα κι ηλεκτρονικά περιοδικά. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί και κυκλοφορούν σε συλλογικές δισκογραφικές δουλειές. Ασχολείται ενεργά με ζητήματα ισότητας κι έμφυλης βίας. Τον Φεβρουάριο του 2025 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μετρονόμος η πρώτη της ποιητική συλλογή "Παρανυχίδα". Ο λόγος της είναι απέριττος, στιβαρός, χειμαρρώδης, απελευθερωτικός. Την απασχολεί η συνομιλία με το βαθύτερο εγώ, την αλήθεια της ύπαρξης. Το ατομικό βίωμα διαπερνά τη γραφή της, χωρίς όμως να την περιορίζει στο στενό πλαίσιο της αυτοαναφορικότητας. Θα γνωρίσουμε εφτά πολύ όμορφα ποιήματά της , τα τρία αδημοσίευτα!
Ποιήματα
Συγγνώμη
Τα δυο παιδιά ξεκίνησαν να παίξουνε στο δρόμο.
Κανένας μας δεν πρόσεξε τις φλόγες στα μαλλιά τους,
ούτε τα φύκια που έκρυψαν το φως από τα μάτια.
Τα δυο παιδιά θα έπαιζαν κουτσό μες στα χωράφια.
Κανένας μας δεν πρόσεξε τα πόδια τα κομμένα,
την καραμέλα που έμεινε αμάσητη στο στόμα.
Τα δυο παιδιά κουράστηκαν κι άφησαν το παιχνίδι.
Κανένας μας δεν πρόσεξε μετέωρες τις λέξεις,
ούτε πως βράγχια φύτρωσαν αδύναμα στα στήθη.
Τα δυο παιδιά δεν πρόλαβαν να παίξουν μες στο δρόμο.
Ούτε τα χνάρια φαίνονταν, ούτε η σκανδαλιά τους
Μόνο η σκιά τους έκανε τραμπάλα σε μια βάρκα.
(ποιητική συλλογή , Παρανυχίδα , Μετρονόμος 2025)
Σπίτι
Το σπίτι μου δεν έχει πόρτες μόνο παράθυρα.
Μου είναι δύσκολο να μπαινοβγαίνω από αυτά, αλλά με τη συνήθεια, τα έχω καταφέρει.
Όποιος μπαίνει στο σπίτι μου αιωρείται.
Δεν το είχα προβλέψει έτυχε.
Δεν έχει έπιπλα το σπίτι, δεν έχει τίποτα.
Κι όποιος μπαίνει από το παράθυρο και αιωρείται δεν έχει κάπου να χτυπήσει γιατί
ούτε χωρίσματα έχει αυτό το σπίτι.
Την αυγή βλέπεις την αυγή και τη δύση βλέπεις τη δύση .
Δεν έχει τίποτα που να αλλοιώνει την οπτική, ούτε τζάμια έχει, αλλιώς πώς θα μπαινόβγαινα;
Αν θέλετε να έρθετε στο σπίτι μου αφήστε τον εαυτό σας με όλο του το βάρος, απέξω.
Αλλιώς μην έρθετε.
Αλλιώς καλώς να ορίσετε.
(ποιητική συλλογή , Παρανυχίδα , Μετρονόμος 2025)
Ακινησία
Να είσαι εκτός.
Ν’ ακούς το εντός.
Ησύχως.
Να αλλάζεις το εντός,
για ν’ αλλάξει το εκτός.
Θορυβωδώς.
(ποιητική συλλογή , Παρανυχίδα , Μετρονόμος 2025)
Χώρια
Είμαστε χώρια.
Είμαι χώρια.
Από το πρόσωπό μου, τα χέρια μου, τους λαγόνες.
Είμαι χώρια
Από τη μνήμη ,την αγάπη, την κάθε ερμηνεία.
Είμαι εγώ μέσα σε εσένα,
Στιγμή πάθους
Είμαι εγώ μέσα σε εμένα,
Στιγμή πλάνης.
Είμαι εγώ μέσα σε όλους,
Στιγμή εξαέρωσης.
Είμαι εγώ.
Αναποδογυρισμένη, να με δεις .
Επιτέλους να με κατανοήσεις.
Τι δεν καταλαβαίνεις;
Τα μέσα έξω , λέω.
Είμαστε ίδια σε αυτό.
Ίδια όργανα έχουμε μέσα
Α! δεν το είχες σκεφτεί;
Ε! τώρα σκέψου το.
Μέσα ,το πηγούνι, τα βλέφαρα, τα χείλη, τα ζυγωματικά.
Έξω, η καρδιά ,το συκώτι ,τα έντερα, η σπλήνα.
Η μήτρα
Δεν έχεις μήτρα ;
Ε και;
Εκτός εικόνας η μήτρα λοιπόν.
Αναποδογυρισμένο μυροδοχείο
Κινούμενη άμμος το σώμα μου.
Γραμμάρια ,γραμμάτια,
γραμμάρια, γραμμάτια
Πόσο ζυγίζω; Να ζυγίζω λιγότερο . Ανεβάζω αξία
Να ζυγίζω λιγότερο. Ανεβάζω αξία
Είμαι γωνίες. Είμαι γεμάτη γωνίες.
Εκεί κρύβω, εκεί γονιμοποιώ.
Εκεί διακρίνω εσένα να διαθλάς εμένα.
Κλεισμένη με άλλες χίλιες σε μια αποθήκη.
Πλησίασέ με.
(Αδημοσίευτο)
Σαστισμένη
Κάθε βράδυ στον ύπνο της κλαίει.
Όλο το βράδυ
ή τουλάχιστον, για όσο νομίζει ότι καίει το όνειρο.
Άλλος ο χρόνος στον ύπνο, άλλος στον ξύπνιο.
Όταν ξυπνά, μέχρι να κοιμηθεί δεν κλαίει.
Είναι απλά σαστισμένη.
Υπάρχουν και άλλοι γύρω της στην ίδια κατάσταση.
Όχι πολλοί.
Ας πούμε, όσοι θα γέμιζαν μια μικρή πόλη. Μια μικρή σαστισμένη πόλη.
Μην σας εφησυχάζει το σάστισμα.
Ενέχει Λερναία Ύδρα , πληγωμένη.
Ούτε το κλάμα να εμπιστεύεστε.
Ξερνά επικίνδυνα τον πόνο.
(Αδημοσίευτο)
Γνώση
Τα μονοπάτια που έψαξα,
ήταν πάντα των άλλων.
Κι όμως σε αυτά περπάτησα
σαν δίχως να με νοιάζει.
Και τώρα που ο δρόμος πια
στενεύει κι υποφέρει
και ανηφόρα δύστροπη
ξεντύνεται μπροστά μου,
βλέπω με περισσή χαρά,
πόθο και αγωνία
πως λαχταρώ να ανεβώ
γιατί είναι η δικιά μου.
(Αδημοσίευτο)
Κάτι
Είμαι κάτι
Δεν ξέρω πώς αλλιώς να με ονομάσω
Κάτι, ανάμεσα και αντίθετα προς κάτι άλλο
Κινούμαι χωρίς περιττούς κυματισμούς.
Κάποιες φορές συγκρούομαι τυχαία με κάτι άλλο.
Αποπροσανατολίζομαι
Όχι. Αυτή ήταν μια άτυχης περιγραφή.
Ήθελα να πω ότι, αιωρούμαι για λίγο αμήχανα, αν και δεν έχει εντελώς καμία σημασία τι ήθελα να πω.
Έπειτα μέσα σε έναν χρονικό συμβιβασμό κινούμαι εκ νέου, δίχως περιττούς κυματισμούς.
Προς, από ,κάτι άλλο.
Είμαι κάτι στοιχειώδες.
Αλλοπρόσαλλο.
Ακατέργαστο.
Αδιόρατο.
Απείθαρχο με πειθήνια πορεία.
Κι όμως έτσι είμαι.
Είμαι κάτι.
(ποιητική συλλογή , Παρανυχίδα , Μετρονόμος 2025)
Βιογραφικό
Η Μαρία Γεωργαλά γεννήθηκε στη Βουλιαγμένη Αττικής. Σπούδασε Κοινωνιολογία, Διοίκηση Επιχειρήσεων και Δημοσιογραφία στην Αθήνα. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Παρίσι στον τομέα της Επικοινωνίας και Πληροφορίας. Κατέχει τη διεθνή επαγγελματική πιστοποίηση, Σύμβουλου Σταδιοδρομίας, GCDF. Τα παιδικά της βιβλία ’’Το συναχωμένο αεροπλανάκι’’, (υποψήφιο για Βραβείο Παιδικού Εικονογραφημένου από το περιοδικό Διαβάζω , 2009) και ‘’Το παραμύθι με τα χλομά μάγουλα’’ (δραματοποιημένο σε θεατρική παράσταση από το Αρσάκειο Ψυχικού,) κυκλοφορούν από τις εκδ. Ζαχαράκη. Το βιβλίο της ‘’Αυτονόητα’’, κυκλοφορεί από τις .εκδ. Φίλντισι. Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί το ποιητικό της κείμενο ‘’το στοργικό χέρι’,’ μουσική Α. Καλτσά, σκηνοθεσία Δ.Συλβέστρου. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί και περιλαμβάνονται σε συλλογικές δισκογραφικές παραγωγές. Ασχολείται ενεργά με ζητήματα έμφυλης βίας και γυναικείας ενδυνάμωσης. Η πρώτη ποιητική της συλλογή ΄΄Παρανυχίδα΄΄ κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο 2025 από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
